Prologue

3K 105 10
                                    

~ ~


This is me, while I was still a little Orphan girl. Panget ko no? Di tulad ng ibang bata na makikita mong alagang-alaga talaga. Mabuti na lang ang mabait ang mga taong nag-aalaga sa'min noon sa Orphanage. Kaya, ayun, nag-mukha rin akong mataba kahit papa'no.

Everyday of my life won't be complete without criticism

Oops! Ang larawang ito ay hindi sumusunod sa aming mga alituntunin sa nilalaman. Upang magpatuloy sa pag-publish, subukan itong alisin o mag-upload ng bago.

Everyday of my life won't be complete without criticism. Of me and my sister, being an Orphan and then, an adopted child. I'm tired of saying that I am already done with it, but I guess, I don't have anything to do with it. In addition, it is the truth. Nakaka-pagod lang, paulit-ulit na pina-mumukha na samin, lalo na sa'kin, na ampon! ampon! ampon!


Until one day, I met a kid. 

He was never different among others

Oops! Ang larawang ito ay hindi sumusunod sa aming mga alituntunin sa nilalaman. Upang magpatuloy sa pag-publish, subukan itong alisin o mag-upload ng bago.

He was never different among others. Mapang-asar, isnabero, at sobrang sungit. Akala mo kung sino. And then, I overheard that he was the only son of those who always donates at our orphanage. Tch! Kaya pala mayabang.


They are always at our orphanage. Giving food and toys, clothes and sometimes gifts. Kaya lagi siya napapasama sa'min. He was indeed a bully. Kapag nag-lalaro kami, gusto niya siya laging nasusunod. Kapag nag-lalaro nga kami noon ng bahay-bahayan, meron na agad kung sino ang nanay, tatay, ate, kuya, tito, tita, bunso. Palagi ako ang nanay tapos si Bryant naman yung tatay. Ang kaso, kapag anjan siya, naiiba. Gusto niya, siya yung tatay, kaya naman nawawalan ng pwesto noon si Bryant. Marami pang pam-bubully ang ginagawa niya. Kapag, gumagawa kami ng sand castle ni Bryant sa sand box, lagi niyang sinisira. Nakaka-inis na nga siya, pero sabi nila sister, hayaan na lang daw.


Pero nung nag-tagal, saka ko lang napansin na tuwing bumabalik ulit sila sa orphanage, hindi niya naalala ang mga pangalan ng mga bata maliban sa'kin. Hindi ko rin maintindihan talaga. He was always like that na laging pangalan ko lang ang bukang-bibig niya.


Until I discovered his name,


Xander Matt Thompson


Ang sa isip ko noon, darating din yung araw na hindi na yan pupunta dito. But I was wrong. 


Fate was indeed playful, it never let us go away from each other's reach. Instead, mas lalo pa niya kaming pinag-lalapit.


And the last thing I knew, yung batang kinaiinisan ko noon, siya ang kasa-kasama ko ngayon. Mula sa maliit na bagay hanggang sa big celebrations ng mga buhay namin, kami ang mag-kasama. Umabot kami sa puntong we knew each other so much, na kahit pag-hinga ng bawat isa ay bilang naminn.


The guy who was always there whenever I need him. 


The guy who always protects me.


The guy who knows a lot about me.


And the guy I cannot let go whatever happens


But then again, fate played around and set the date where we're going to part our ways. Masakit, oo. Pero, anong dapat kong gawin? Katulad ng mga pang-aassar sa'kin, wala rin ba akong magagawa kundi ang hayaan na lang kung ano ang mangyari?


Can I face that day without him?

Bestfriends with Promises I [COMPLETED]Tahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon