Bestfriends with Promises I [COMPLETED]

Chapter 23: Without Problems

-23-

Mira's POV

Naguguluhan talaga ako sa sinabi ni Xander kahapon.

Matutong makiramdam?

Bakit? Manhid ba 'ko? Paano?

Puro mga tanong ang pumapalibot sakin ngayon. Para kasing ewan. Ayaw pa sabihin straight to the point.

"Ano nga kasi yon? Sabihin mo na kasi!"

Isinandal lang niya yung ulo niya sa balikat ko sabay hingang malalim.

"Wala nga po."

"Meron eh. Anong ibig sabihin mo dun sa 'mututo kang makiramdam'. Para mo namang sinabi na manhid ako."

"Hindi ba?"

"Anong 'hindi ba'. Lalo mong pinapagulo eh."

Hinarap niya ako sa kanya at hinawakan ang mag-kabilang pisngi ko.

"Oo na. Mataba na ako."

He smiled, "Hindi yun."

"Eh ano nga? Ang gulo mo ah!"

"Mahirap Mira," he kissed me on my forehead at isinandal niya ang noo niya sakin, "Sobrang hirap."

"Alin ba kasi? Sabihin mo na. Kaya kitang tulungan. Well, it depends."

Ginulo niya ang buhok ko. Napa-simangot lang ako. Nagulat na lang ako nung nakita kong may nanggigilid na luha sa mata niya. Inakto kong pipintdutin yung mata niya kaya napapikit siya at yun, tumulo po ang pinipigilan niyang luha. Haluh! Perstaym kong nakitang umiyak to.

"Hala!!! Bakit ka naman ngayon naluluha?! Ang gulo mo!!!"

"Ayoko na ng gulo Mira. Ayoko na ng problema. Mas tama nang ganto."

"Alin? Anong tama? Anong... mali?"

"Mira, listen to me. I'm fine, you're fine, we're fine. I don't want to have any problems now. Wag nang makulit at matanong. Just keep on your mind, umiiwas lang ako sa gulo."

"Eh Xander, magulo ka—"

Di ko na natuloy ang sasabihin ko kasi tumayo na siya at umalis. Kaasar! Ang gulo gulo niya talaga!!!

Iiyak iyak siya tapos sabay dugtong ng 'ayoko ng gulo'. Aish! Eh siya nga magulo eh! Jusme naman oh!

Pag-ka labas ko, nakita ko ang parang nanghihinayang na mukha ni Claire. Ano ba kasing meron?! I looked like a clueless stupid in here. Lahat sila alam, pero ako nga-nga!

Hala! Di kaya may cancer siya?! Stage 99!!! Joke! Ang exagge naman nun. O kaya, suicidal siya, tapos, tapos, nag-papa-alam na lang siya. O kaya, nakipag-away na naman siya. O kaya, na-ta-tongue tied siya pag gusto niyang sabihin. O kaya, nahihiya?! Eh bat naman siya mahihiya sakin? Eh walanghiya nga yun eh! O di kaya, natatakot? Natatakot na may masabi siyang iba tapos, baka may mangyaring masama? Undercover agent ba siya?! May nag-tatangka ba sa buhay niya?!

Okay, enough of the drama.

"Go to your class now Mira. Ma-le-late ka pa." - Xander

Hinawakan ko yung kamay niya. I felt him flinched a little pero hindi niya ipinakita yun. I knew it already, "Xander, kung may sasabihin ka man, please, sabihin mo. Alam mo, hindi ko alam kung ano pwede kong gawin para lumabas jan sa bibig mo yung gusto mong sabihin eh. Kung nahihirapan ka, ayan, yung mga yan. Bat di mo hingan ng tips kung di ka talaga makapag-salita. Tss. Para ka namang aamin na manligaw."

Iniwas niya yung tingin sakin. Its something like I hit a point that I shouldn't. Binitawan ko na yung kamay niya at nauna nang mag-lakad.

He's giving those nonsense hope para umasa na ilalabas niya yung sasabihin niya.