Angel Of Mine

{1}

SHIN'S POV:

Hi, The name is Shin Exor. I'm already a Doctor. Well I'm starting my career now , in our own hospital.

I'm Dr. Shin Exor, nice to meet you.

*door opens*

"I'm sorry to burst in, Doc. Pero may pasyente po, parating at critical ang condition niya." napatayo ako at sumunod sa kanila sa labas ng ospital at inabangan ang ambulansya.

As the vehicle arrived, nilabas yung pasyente. It's a girl, based on her condition. Parang bumagsak siya or nasagasaan.

"Emergency room, now." Sambit ko at tumulong sa pagtulak hanggang sa ER at sinimulan ang pagsusuri sa pasyenteng babae.

Di ko maalis ang tingin ko sa kanya, ang amo-amo ng mukha niya. Nakaputi pa ito.

**

Pagkalabas ko ng ER, sinalubong ako ng isang babae na nakangiti sa akin. She's beautiful, at mukhang di makabasag pinggan ang mukha. Sobrang amo.

"Are you the patient's family?" Tanong ko.

"Ah? Yung babae na nasagasaan? Hindi, pero kilala ko siya." Tumango naman ako at sinenyasan siyang sumunod sa akin hanggang sa opisina ko. Nakangiti parin siya sa akin tsaka ko siya pina-upo.

"Hi Shin! Ako to si Eso, ang guardian Angel mo!" Napataas naman ang tingin ko sa kanya na nakatayo na pala at nakalean forward sa akin. Kaya napaatras ako ng konti.

"Umm, Hi. But, i'll disscuss to you about your patient. Sit down first." Tumango naman siya at magiliw na umupo. Nilibot niya lang ang tingin sa buong opisina ko at napatingin sa akin. I froze on how she look at me.

"Hi!" She wave her hand at me, kaya napabalik na ako sa huwsiyo ko.

"Umm, yes. She was hit hard at naapektuhan ang braso niya at.." i was talking to her at pinakita ang x-ray ng babae kanina ng mapansin ko na hindi ito nakatingin sa hawak ko kundi sa akin mismo na, kinakaba ko.

Hindi ako sanay na may babae na nakatitig sa akin ng ganito kalapit.

"Um, Miss-"

"Eso! Eso ang pangalan ko! Hihi."

"Uhh, yes. Ms.Eso, please concentrate on what I'm saying and don't look in my face." Sambit ko. Tsaka siya tiningnan na kinabigla ko, kasi malapit parin pala siya sa akin.

"Ang laki mo na, alam mo noon na binabantayan palang kita. Maliit ka pa, hihi. Ang cute mo pa nga eh, especially nung maliit ka pa." Kinakabahan naman ako sa babaeng to. Is she crazy or what?

Naguguluhan ako sa sinasabi niya. Sayang at maganda sana, kaso parang baliw naman.

"Sorry ah? Di ko niligtas ang mga magulang mo, kasi binabantayan kita nun eh." Suddenly memories of my Parents keep coming back to me.

"Get out, please." Sambit ko at inikot ang swivel chair ko.

"Sorry. Kakausapin nalang kita mamaya, alam ko naguguluhan ka." Then i heared the door shut. Napasapo nalang ako sa mukha ko at pinilit na wag mapaluha ng matandaan ko ang araw nayun.

I love my parents so much, and I love my brothers. Maliliit pa sila noon ng mawala ang mga magulang namin, seeing them crying hurt me. Kahit si Kuya Xian, nakita kong umiiyak noon. Our eldest, crying.

"Shin, baby. Don't fight with your Kuya Xian, instead just love him."

"Do I need to Mom? But he's making fun of me!" Sumbong ko at napanguso, nakita ko pa si Kuya na papalapit sa akin kasama si Dad.

"Say sorry, young man." Saad ni Dad at pinanuod kami. Lumapit sa akin si Kuya at niyakap ako.

"Sorry Shin, I won't do it again. Kuya promised." Napangiti rin naman ako at umakbay sa kanya. Napangiti rin naman sa amin sina Mom at Dad, at si Mom na buntis sa kapatid namin.

**

"And then, the two prince came to their lives that made the Royal family more happy."

Napangiti ako habang nakikinig kami kay Mom na nagkukwento nanaman sa isang Royal family na nagkaroon ng 9 na prinsepe, at yung bunso ay kambal pa. Napatingin tuloy ako sa kapatid namin na sanggol palang na kambal din.

"They're like Kieth and Kief, right Mom?" Sambit naman ni Ben habang nakahawak sa maliliit na kamay ng kambal naming kapatid.

"Yes, honey. And the prince's are like all of you. You're our little Prince's." Nakangiting sambit ni Mom habang hinahagod ang buhok ni Chlyde na nakaupo sa lap niya.

"Who want chicken?!" Pasok ni Dad at dala ang dalawang bucket ng paborito naming fried chicken.

"We do!" Tsaka na kami nagpakarerahan palapit sa kanya.

**

"Don't fight, okay? Do you want Mom and Dad sad, seeing you boys fighting?" Napayuko naman kami ng mga kapatid ko at umiling.

"No, Mommy. Chlyde be sad too, if Mommy sad and Daddy." Chlyde mumbled as he come close to Mom and hug her.

"So, what will you say to each other?" Nagkatinginan kaming pito.

"Sorry." Sabay naming saad at nagyakapan.

Ayaw na ayaw ni Mom at Dad na nag-aaway kami, palagi niyang pinapaalala sa amin na dapat magmahalan lang kami dahil magkakapatid kami. At yun ang kinakatuwa ko kay Mom, mapagmahal at napaga caring niya sa amin.

**

"Boys, your Parents.." nakatingin lang kami kay Lolo na mukhang malungkot habang katabi sina Kief at Kieth.

"What happened to Mommy and Daddy?Where are they?" Tanong ni Sed na niyayakap ni Kuya Xian.

"They're gone." Nakayukong sambit ni Lolo tsaka ko nakita ang paghikbi nito.

Tears started to flow in my cheeks habang naka akbay kay Chester na umiiyak rin.

"Why is Kuya crying?" Inosenteng tanong ng kambal na kapatid namin tsaka kami lumapit ni Kuya Xian sa kanila at niyakap.

That day was the worst day for us siblings. It brokes my heart seeing my brother like that, and felt sorry for the twins na wala manlang kamuwang-muwang sa nangyari.

nakaramdam ako ng kamay sa likuran ko at tila hinahagod ito. That touch, it's so relaxing. I remember my Mother's touch.

"Iyak mo lang, alam ko napakasakit nun." Then i heared her voice again. Napatingin ako sa kanya at pinunasan nalang ang luha ko.

"What are you doing here? Diba pinalabas na kita?"

"I felt you're sad, at narinig kitang umiiyak. Kaya bumalik ako. It hurts to us angels, seeing the humans suffer and sad." Napapailing nalang ako atsaka siya pinalabas ulit ng opisina ko.

That girl is crazy.

---------------