A Famous Guy on School is my Secret Boyfriend

Part 30

Continuation...

Saturday, 5:30 pm

Nakabihis na kaming lahat, kinakabahan na ako para sa mangyayari mamaya, 30 mins na lang. Nalaman ko din na sobrang puno na daw yung conference room.

"It's okay Babe. Nandito lang ako." Hinawakan nang mahigpit ni Enrique yung kamay ko at ngumiti lang ako sa kanya.

6pm

Papunta na kami nang conference room, si Manang nagpaiwan na lang dun sa room, papanoorin na lang daw nya sa TV kung anong nangyayari dito sa labas. May nagbukas nang pinto samin, dito kami dumaan sa paglabas mo lang nandun na agad yung harap.

Tumambad samin ang napakaraming tao, at punong puno ito nang cameras.

Umupo na kami sa upuan na nakaharap sa mga reporters. Nakakahilo yung flash, sakit sa mata.

"Mom, Dad. My eyes hurting." Sabi niya habang nakaupo siya lap nang papa niya.

"It's okay baby, I'm sorry." Sabi ni Enrique sa kanya. Hinarangan ko na lang yung mata nya gamit yung kamay ko.

"Good evening everyone. I hope everyone is comfortable. In a minute, Mr. Enrique Lee will answers all your questions but he has the right not to answer some of your questions. Thank you. Let's all welcome, Mr. Enrique Lee, the youngest businessman in business industry."

Tumayo si Enrique, lahat sila nakatingin sa kanya. Parang excited na silang magtanong.

"Good evening. Thank you for coming here tonight. I didn't know na ganito kadaming pupunta ngayong gabi, at hindi ko din inaasahang may mangyayari pang ganitong conference dahil lang sa curiosity nang maraming tao sa personal na buhay ko, na pati ang pamilya ko nadadamay. Oo nga pala, may kasabihan nga pala tayong "Curiosity kills.".

Tahimik ang lahat, tanging flash lang nang camera ang naririnig.

"Nag-patawag ako ngayong gabi to answers some of your questions. I hope pag katapos nang gabing to, wala na akong makikitang sumusunod samin or else I'll call the police for invading my privacy. You can start."

May reporter na nagtaas nang kamay, kaya lahat sila napatingin sa kanya.

"Uhmmm. Mr. Lee, first of all, do you have a girlfriend na may anak?"

Tanong niya. Nasaktan naman ako dun. Wala naman akong magagawa kundi makinig lang.

"No, I don't have a girlfriend. But I have my own family."

"You're own family? Mr. Lee?"

"Yes, own."

May nagtanong ding isa.

"Is it that woman? And that boy is that your son?"

"That woman that you say, is my wife, Lauren Choi. And yes, that boy is my son, Enri Alexander."

"Sorry, Mr. Lee, but how can it become your son?"

Parang mas curious sila kay Alex.

"What do you mean?" Pagtatakang tanong ni Enrique.

"You're only 23 or 24 years old. At importante sa lahat wala pang nababalita na nag kagirlfriend ka na, you're known as a "business monster."

"I'll tell you a summary, Lauren is my girlfriend since highschool then after college, we became a parents of Enri, then some tragedy happens, nahiwalay sila sakin, they go to Korea at hindi ko na sila nakita but I know my son is in the tomb of Lauren. After 5 years, Lauren and I meet again, kasama na niya ang anak namin."

"What's tragedy is it, Mr. Enrique?" Sabi naman nung isa.

"A carcrash." Halata ang gulat sa mga mukha nila.

"Oh, I'm sorry for that."

"It's okay."

"Sir, can we ask some questions to your said wife?"

Tinignan ako ni Enrique, tumango ako.

"Of course." At tsaka umupo sya sa tabi ko at hinawakan niya yung kamay ko.

"Good evening, Ms. Lauren."

"Goodevening."

"Sorry for this question, but, why did you came back? Is it because nalaman mo ba na successful na si Mr. Enrique ngayon?"

What!? Anong pinagsasabi nito? Napatingin ako kay Enrique ngayon.

"Una po sa lahat, bumalik ako dahil gusto kong makilala nang anak ko yung father niya, matagal kong pinaghiwalay yung dalawa, at naisip ko, this is the right time na bumalik na dito. Pangalawa, hindi ako bumalik dito for Enrique's money, una sa lahat, alam kong mayaman na ang family niya, at ako simpleng family lang ang meron ako, may konting business din ang Mom and Dad ko, pero hindi ganun kalago nang sa family ni Enrique, they own an university na pinag aaralan namin dati ni Enrique, dun kami nag kakilala dun din kasi kami nag aral nang highschool. At pangatlo, nung bumalik ako dito I didn't know na may sariling company na si Enrique, nalaman ko lang sya dahil sa isang friend ko na kakilala niya rin. Ang gusto ko lang sabihin wala akong pakelam kung nung bumalik kami dito ay mayaman o mahirap si Enrique, kasi kahit wala siyang kahit anong kayamanan dati at ngayon, alam kong siya at siya parin ang pipiliin ko at nung bumalik kami lagi niyang pinaparamdam samin na mahal na mahal niya kami."

Di sila umimik, tumigin ako kay Enrique nakangiti siya. Si Alex, yun namomroblema pa rin sa flash nang camera.

"Thank you Ms. Lauren."

"Balik po tayo kay Mr. Lee, may nabalitaan din po kami na ikakasal daw po kayo sa June, totoo po ba ito?"

"Hindi ko alam kung paano niyo nalaman ang tungkol jan, pero yes, that's true."

"Pwede po ba naming malaman kung anong plans nyo for the wedding?"

"Sorry, but I want a private wedding. I don't want any reporters on our special day. Gusto ko lang siguro yung umattend sa wedding are the one who works for me and especially our families. I hope you understand. Thank you."

Parang okay lang naman sa kanila sa nakikita ko sa mukha nila.

Nang mapansin nang parang emcee na parang wala nang itatanong ang mga reporters, nagpasalamat na din si Enrique.

"I hope this is the last time na may makita akong articles tungkol sa akin kasama ang anak at asawa ko. I want to protect them, especially my son is too young for this. Thank you for coming here tonight."

Nang matapos ito umakyat na ulit kami sa room namin dito pa rin sa hotel. Okay na rin palang dito kami mag stay muna for 1 night, nakakapagod din pala yun kahit hindi ako masyadong nagsalita at sana nga sa nangyari kanina ay matapos na nga ang issue about samin.

Tapos na din kaming maghilamos ni Enrique, si Alex at Manang tulog na.

Magkatabi kami ngayon ni Enrique.
Hinug ko sya, medyo nakarelaxed na din ako ngayon.

"Babe, meron pang mga articles about satin pero tungkol lang din yun sa nangyari sa kanina at wala namang ibang masama." Ngiting sabi niya sakin.

"Thank you so much, Enrique."

"Your always welcome babe, I love you."

Di na ako sumagot nang nagsalita sya ulit.

"Bakit walang 'I love you too'?"

"Kahit di ko naman sabihin lagi sayo yun, paparamdam ko naman sayo."

"Paparamdam? Paano?" Nakangising tanong niya sakin.

Hindi na ako sumagot nang hinawakan ko yung pisngi nya, nilapit yung mukha ko sa kanya at hinalikan ko sya.

Humiwalay na ako.

"Your lips makes me go crazy. Can I taste it again?"

Hinalikan ko ulit sya pero kinagat yung lips nya.

"Okay na?" Tanong ko sa kanya at ngumiti lang sya at niyakap ako.