A Famous Guy on School is my Secret Boyfriend

Announcement <3

Matatapos na ang graduation ng marinig ko ang pangalan ni Enrique na pinapatawag sa stage.

Sinusundan ko lang siya ng mata.

Anak nga naman ng may ari ng school, pero bakit kailangan niya pa talagang mag speech.

Tahimik ang lahat hanggang makaakyat si Enrique sa stage. Tinitignan lang sya.. Hindi ko alam nakakaramdam na naman ako ng lungkot..

"Ladies and Gentlemen, Good Evening. Welcome to Lee University Commencement Day!!!"

At nag sigawan ang mga estudyante..

"First of all, I just want to thank all the professors na nagawang pagtiisan ako at ang mga schoolmates ko."

Tumahimik ang lahat..

"Alam nyo bang bago ako pumasok ng College hindi ko talaga alam yung kukunin kong course, iniisip ko bakit ko naman iisipin pa yun kung ang may ari naman ng papasukan kong university ay ang mga magulang ko. Pero yung mga year na yun, may isang babae na nagpapaligaya sakin ng sobra sobra, tinanong ko sya kung ano yung course na kukunin nya, sinabi naman nya, tinanong niya sakin kung bakit ko daw tinanong,

sagot ko naman "Nothing, I just want to know",

sagot naman niya "Ahh.. Eh ikaw anong kukunin mo"

Sagot ko "Ewan, bahala na. Bakit ko pa iisipin yun? My mom and dad owned university." Binatukan niya nga ako bigla nung sinabi ko yun sa kanya, "Tanga tanga ka pala talaga noh!! Mag isip ka nga kung anong mangyayari sa buhay mo kung pag tanda mo mawala yang mga magulang mo, mag isip ka Enrique Lee!!" Sabi niya sakin.. Pero di niya alam nakaisip na ako, ginaya ko yung course niya, na hindi niya alam. Dun nag simula lahat kung bakit ito yung natapos ko."

"Thank you batchmates for making my College life interesting. I think College life is the most interesting thing happened in my life. Alam natin na ang pagiging College ay isang pinakamahirap na level na dadaanan natin bago matupad yung mga pangarap natin sa buhay. Kaya nga I thank all the professors who passed me, hahaha.. Dito din dumadating yung time na sobrang nahihirapan ka na kasi feeling mo kulang pa rin yung ginagawa mo para makapasa lang. Masaya ang college life, sabihin nating mas masaya ang high school pero sasabihin ko na ang College life ay exciting. May mga dumadating din na pag kakataon na magmamahal ka, iiyak kasi hindi nakapasa, sobrang saya dahil mataas ang grades, magkakaroon ka ng mga barkada, barkada na makakasama mo kahit san ka magpunta alam mong sasamahan ka, hindi ka iiwan, papakopyahin ka kahit sobrang higpit ng mga nag babantay sa inyo. Yung mga times na ganun sobrang itetreasure mo talaga siya eh. Kaya batchmates dont forget our professors, our experience, our memories, and don't ever forget to thank your parents, kaya Mom and Dad Thank you for everything, Prince Thank You Bros for being there for me when my time gets hard and harder, Batchmates Thank you for the memories."

Yung iba nagiiyakan na, ano to may patay na ba? Hahaha! Joke lang guys. Nabigla ako sa mga sinasabi nitong Enrique nato hindi ko akalaing sasabihin niya yun..

Nagpatuloy siya.. kala ko tapos na siya.

"Professors, batchmates, Mom and Dad, I just want to use this time to make an special announcement."

Tumango lang yung mga magulang niya.

"I know some of you are curious about the girl I'm talking about. Pero alam kong kilala nyo niya siya. Right? "

Pinapakinggan ko lang sya. Girl?

"YES!!!" Sigaw ko.

Tumulo yung luha ko. Medyo malayo naman siya kaya alam kong di niya ako makikita. Nang patayo na ako papuntang comfort room. Nagsalita siya.

"Wag kang aalis. Diyan ka lang. Ikaw yung tinutukoy ko. Wag kang aalis."

Napatingin ako bigla. Nagsigawan ang mga estudyante. Si Enrique nasa stage parang may hinahanap. Napatingin siya sa part ko, napaupo ako. Nakatingin lang sya sa mata ko, di ko maalis yung titig ko sa kanya. Hanggang mapayuko ako. Di ko sya matitigan katulad ng titig niya sibrang kinakabahan lang ako.

"Nakakakilig naman!!" karamihan ng sinasabi nila.

Nagpatuloy si Enrique..

"She's my girl. She's my Lady. She's my One. She's my Only. She's my Life. She's my Love. She's my forever. She's the girl that makes me happy. She's the girl that makes me really crazy. She's the girl that I can't take my eyes off. She's my princess. And She's going to be my Queen. She's the only girl na kayang sigawan ako, na kayang sipain ako, na kayang suntukin ako ng kahit anong oras, na kayang guluhin ang buhok ko dahil sa kakasabunot niya, na kayang sampalin ako, na kayang pasayahin ako kahit tinitigan lang sya, na kaya kong halikan kahit buong araw, na kaya kong yakapin na hindi siya binibitawan, na kayang saktan ako, na kayang paiyakin ako, lalong na sa lahat na kayang mahalin ang isang tulad ko, na walang iba kundi saktan siya. Ilang month na rin nang simulang mag away kami, hanggang ngayon di ko pa rin siya nayayakap, I really miss her so much!"

Natahimik ang lahat. Yung boses niya lang talaga yung maririnig mo.

"Hey Babe! Lauren Choi! I missed you! I'm sorry for everything babe! I really love you!! Come on!"

Pinapaakyat ako sa stage ni Enrique, nakikita mo sa mukha ng mga schoolmates ko na sobrang nabibigla sila, yung iba kinikilig. May lumapit sakin para sunduin ako sa kinauupuan ko, tumayo ako at umakyat sa stage. Pag akyat ko sa stage niyakap ako ng sobrang higpit ni Enrique, humiwalay siya at hinalikan ako, gumanti ako sa halik, yung halik niya nararamdaman mong mahal ka nya eh.

"I missed you so much." Sabi niya habang nakahawak sa pisngi ko.

"I missed you too."

Hinatak niya ako sa gitna. Yung prince nagkakagulo na sobrang saya. Yung iba nag titilian na.

"She's my girl."

Lalong lumakas ang sigawan sa hall.

"This day is the most important day of my life." Sabi niya. Tumingin siya sakin. Tumahimik naman ulit ang lahat.

"Lauren Choi... I know you know how I love you, right?"

"Of course, Enrique."

Kinuha ang mike. Bigla siyang lumuhod.

"Parents of Lauren, my future mom and dad, can i get your permission for marrying Lauren?"

What marry?

"Oh yes daw Lauren.."

What!? Wala nga akong narinig. May kinuha siya sa bulsa niya. Naglabas ng singsing. Anong nagyayari?

"Babe... Will you be my forever? Will you be my wife? Will you be my queen?"

Nagulat ako  di ako makapagsalita.

"Will you marry me Lauren Choi?"

Tumulo lang ang luha ko, pinatayo ko sya at hinalikan..

"Yes, Enrique. Yes. I will be your forever, but please be my forever too. Yes, I will be your wife, but please be my loving husband. And yes I will be your Queen, and I know you'll be my forever King in my life. I love you."

"I love you too!!!!" Kinarga niya ako.

Pagkatapos may pinalabas siya, isang pari.

Anong nangyayari ngayon na ba? Sa harap ng schoolmates namin kami magpapakasal?

"Hey babe tama yang iniisip mo."

"What? Ngayon na mismo?"

"Yes.."

Nagsigawan na naman ang mga estudyante..