Ο ΚΑΣΤΑΝΟΞΑΝΘΟΣ • 𝐅𝐢𝐫𝐬𝐭 𝐁𝐨𝐨𝐤 •

Κεφάλαιο 9

Γυρνάμε πίσω στο δωμάτιο μας. H ώρα ήταν 3.35 το μεσημέρι. Οι υπόλοιπες έρχονται μετά από εμάς. Μόλις με βλέπουν, στενεύουν τα μάτια τους. Της αγνοώ

"Θα βγεις σήμερα με το Θύμιο?" Ρωτάω την Χρύσα η οποία κοίταγε τι έκαναν οι υπόλοιπες

"Εμ δεν ξέρω εσύ θα βγεις?"

"Όχι." αλλάζω το βλέμμα μου

"Σήμερα είχαμε πει ότι θα πηγαίναμε κλαμπ όλες μαζί! Το ξέχασες?" Μου λέει με ένα ειρωνικό υφάκι

"Γίνεται να πάμε αύριο τελικά?" τρώω τα πατατάκια που είχα μπροστά μου κουρασμένη

"Έλα ρε! Το είχαμε κανονίσει.." στέφει το βλέμμα της προς το ουρανό. Αναστενάζω

"Αυτό που με απασχολεί τώρα είναι να φάω ήσυχη τα πατατάκια μου.."
"Θα πάμε αύριο OK?" Προσθέτω

"Γιατί αύριο και όχι σήμερα?" στενεύει τα μάτια της

"Αύριο δεν έχω να κάνω κάτι, οπότε θα πάμε!"

"OK ότι πεις! Αλλά δεν θα αλλάξεις γνώμη!"
Γνέφω καταφατικά

Ξαπλώνω στο κρεβάτι μου και ακούω τα χαχανητά κι τη μουρμούρα από τις άλλες απέναντι μας. Μακάρι να φύγουν και αυτές από το δωμάτιο, να 'χουμε την ησυχία μας!

""Ακούω μια γυναικεία φωνή και ουρλιαχτά μέσα στο σπίτι μου. Μπαίνω μέσα, πανικοβλημένη. 

Δεν το πιστεύωω! Όχι, όχι, όχι δεν είναι αλήθεια!! Η μητέρα μου είναι νεκρή! Τρέχω καταπάνω της με ήδη τα δάκρυα μου να κατρακυλάνε. 

Ήταν κάτω, στο πάτωμα λιπόθυμη με αίματα να τρέχουν από το λαιμό της! Δεν μπορώ καθόλου καλά να δω γύρω μου. Είναι όλα πολύ θολά.

 Προσπαθώ να την ακουμπήσω αλλά κάτι με εμποδίζει."Μαμά σε παρακαλώ ξύπνα το ξέρω ότι είσαι ζωντανή!! Μαμααα!!" ουρλιάζω. Δεν με ακούει! Ακόμα τρέχει αίμα από το λαιμό της. Βλέπω στα αριστερά της, να βρίσκεται όρθιος ένας άντρας από πάνω της και να με κοιτάει. Αυτός την σκότωσεε?? Δεν είναι δυνατόν! Το αγόρι που αγάπησα, σκότωσε την μητέρα μου!! ΓΙΑΤΙ? Έρχεται κοντά μου με το ματωμένο μαχαίρι.""

"Παράτα μεεε ήσυυχηη!" Σηκώνομαι πανικοβλημένη από το κρεβάτι. Είμαι στο δωμάτιο! Ήταν ένας άσχημος εφιάλτης Έλι! Μόνο ένας εφιάλτης! Καθησυχάζω τον εαυτό μου

Ακόμα δεν μπορώ να το πιστέψω ότι είδα αυτόν να σκοτώνει τη μητέρα μου σε ένα όνειρο! Γιατί αυτός?!