Ο ΚΑΣΤΑΝΟΞΑΝΘΟΣ • 𝐅𝐢𝐫𝐬𝐭 𝐁𝐨𝐨𝐤 •

Κεφάλαιο 21

Ανοίγω τα μάτια μου, διστακτικά.

Βρίσκομαι σε ένα άσπρο θάλαμο. Είχα όρο στο χέρι μου, κολάρο στο λαιμό μου και γύψο στο δεξί μου πόδι. Πονάω ολόκληρη! Μπαίνει μέσα, μία γυναίκα με στολή νοσοκόμας

"Ξύπνησες?" Λέει ενθουσιασμένη, βγαίνει για λίγο από το δωμάτιο και φωνάζει έναν άλλον γιατρό. Έρχεται μέσα σε λίγα λεπτά, ένας ψηλός, κοντά στα 25 νομίζω..

"Πως νιώθεις?" Κράταγε στα χέρια του έναν χαρτοφύλακα και ένα στυλό.

"Καλύτερα.." λέω με δυσκολόα
"Τι έγινε?" ανασηκώνομαι

"Σε χτύπησε μία νταλίκα από όσο έμαθα. Χτύπησες στο αυχένα σου και σοβαρά στο πόδι σου!" Κλείνει τη πόρτα, η νοσοκόμα μόλις φεύγει.

"Ποιος σας κάλεσε?" στενεύω τα φρύδια

"Μία κοπέλα, η οποία λέει ότι είναι φίλη σας." ελέγχει το πόδι μου

"Στο ενικό μιλάτε μου" με κοιτάζει περίεργος "και... και το όνομα της?" Αποσυντονίστηκα

"Χρύσα Αντωνίου" κοιτάζει τα χαρτιά του "Πόσο χρόνων είστε? Εννοώ είσαι?" Διορθώνει και με κοιτάει στα μάτια

"17 είμαι" λέω απόλυτη
"Ποτέ βγαίνω?" 

"Πρέπει πρώτα να 'ρθει κάποιος κηδεμόνας να υπογράψει. Δεν είσαι ακόμα ενήλικη"

"Είναι απαραίτητο?" 

"Αν θες να βγεις συντομότερα...ναι!" σηκώνει τους ώμους του
"Αν με χρειαστείς φώναξε με. Α έχεις επισκέψεις!" Επισκέψεις? Από ποιον?

Φεύγει και κλείνει τη πόρτα, πίσω του. Πονάω αρκετά στο αυχένα, σε σημείο, που δεν μπορώ καθόλου να το κουνήσω!

"Πως είσαι?" Μπαίνει μέσα στο θάλαμο, η Χρύσα. Με ρωτάει όλο απορία

"Σε νοιάζει τώρα?" σηκώνω τα φρύδια μου, ειρωνικά. Αναστενάζει

"Συγνώμη.  Συγνώμη για πριν και για χτες! Αν σε άφηνα να μπεις σπίτι μου δεν θα 'χε γίνει τίποτα! Είχα χάσει τον έλεγχο, το καταλαβαίνω!" με πλησιάζει και απολογείται χωρίς να πάρει ανάσα.

"Δεν ήσουν η Χρύσα που ξέρω, όλο αυτόν το καιρό! Γιατί έγινε όλο αυτό?" 

"Το ξέρω συγνώμη! Με επηρέασαν! Δεν το έλεγχα.." κοιτάει προς τα κάτω αστενοχωρημένη

"Για ποιο πράγμα μιλάς?" την κοιτάω περίεργη

"Τίποτα!" αλλάζει βλέμμα

"Χρυσά άσε κι 'συ αυτές τις μαλακίες και πες μου!" από τα νεύρα μου, ανασηκώνω λίγο το κεφάλι μου. Μουγκρίζω. Γαμώτο πονάει τόσο πολύ!