Ο ΚΑΣΤΑΝΟΞΑΝΘΟΣ • 𝐅𝐢𝐫𝐬𝐭 𝐁𝐨𝐨𝐤 •

Κεφάλαιο 20

"E κοπελιά!" Με διακόπτει, το να κοιτάω τη μητέρα μου, ένας μαυρομάλλης άντρας με μαύρα μάτια

"Τι θες?" γυρίζω και του λέω απότομα

"Είσαι ελεύθερη?" Με κοιτάει πονηρά, από τη κορυφή έως τα νύχια. Τι ανώμαλος!

"Για εσένα σίγουρα όχι!" σηκώνομαι και φεύγω

"Μπάσταρδε!" λέω εκνευρισμένη

Κατευθύνομαι προς την έξοδο και παρατηρώ τον καστανόξανθο με τον Βασίλη με κάτι κοπέλες γύρω τους, να σαλιαρίζουν. Τους πλησιάζω για να το επιβεβαιώσω, ότι όντως είναι αυτοί

Ο Βασίλης κάνει νόημα στον άλλον, που καν δεν τον παρατηρεί, επειδή μίλαγε με μια κοπέλα που ήταν δίπλα του

Κατευθύνεται προς το μέρος μου, ο Βασίλης.

"Που 'σαι ρε μωρό μου?" Πέφτει επάνω μου και με χουφτώνει.

"Τι κάνεις ρε ηλίθιε?" Τον σπρώχνω και σπρώχνει κι άλλον ένα από πίσω του

"Οπαα! Πρόσεχε που πας ρεε!" φωνάζει ο Βασίλης στο άντρα πίσω του, που δεν του έδωσε καθόλου σημαία

"Πόσο ήπιες?" τον ρωτάω και τον πιάνω από το σαγόνι για να τον κοιτάξω

"Πάμε έξω μωρό μου!" απομακρύνει το χέρι μου από το πρόσωπο του και με τραβάει από το χέρι προς την έξοδο.

Κοιτάζω πίσω μου στιγμιαία, όπου μας κοίταγε ο καστανόξανθος. Συνεχίζει να μιλάει στη κοπέλα δίπλα του, κοιτάζοντας με. Έχουν πιει και δεν θυμούνται απολύτως τίποτα!

Βγαίνουμε έξω και με στρημώχνει στον τοίχο

"Παράτα με! Η Ελισάβετ είμαι, η κολλητή σου ρε βλάκα!" Τον χαστουκίζω

"Το ξέρω, γι' αυτό σε θέλω!" κρατάει τα χέρια μου πίσω.
Τον σπρώχνω με όλη μου τη δύναμη μέχρι που πέφτει κάτω, στο δρόμο

"Βασίλη? Βασίλη!!" σκύβω από πάνω του και κουνάω το κεφάλι του. Δεν σηκώνεται γαμώτο! Έχει πιει παρά πολύ!

"Κάποιος να με βοηθήσει να τον σηκώσουμε?!" Φωνάζω και έρχεται ένας άσχετος, μετά από κάτι λεπτά.

Τον σηκώνει αργά από τους ώμους. Αφού φύγει εκείνος ο άντρας, περνάω το χέρι του γύρω από το λαιμό μου έτσι ώστε να μπορώ να τον μετακινήσω. Είναι αρκετά βαρύς!

Θα τον πάω σπίτι μου καλύτερα. Το δικό του είναι πολύ μακρά. Κάνω νόημα σε ένα ταξί και μπαίνω μέσα. Του λέω τη τάδε οδό και ξεκινάει.