Κεφάλαιο 22

8.9K 707 74
                                    

Βγαίνει από το αυτοκίνητο πρώτος και μου ανοίγει τη πόρτα.
"Πιάσε με από το λαιμό" κάνω αυτό που μου λέει, με σηκώνει και με βγάζει από το αυτοκίνητο.

Συνηδοτοποιεί ότι δεν είχα τις πατερίτσες και δεν μπορούσα να σταθώ όρθια, μόνη μου

"Βάλε τα πόδια σου γύρω από τη μέση μου" Πρώτη φορά είμαι τόσο κοντά του.  Είναι τόσο ψύχραιμος και σοβαρός όμως!

Παίρνει τις πατερίτσες μου ενώ εγώ ακόμα ήμουν "γατζωμένη" πάνω του.
Με κατεβάζει στη πόρτα του σπιτιού μου, προσεχτικά.

Μου δίνει τις πατερίτσες.
Τις παίρνω και ξεκλειδώνω τη πόρτα όσο αυτός παίρνει τη τσάντα μου από το αυτοκίνητο.
Κάθομαι λίγο ακίνητη και παρατηρώ το σπίτι μου. Πολύ ησυχία..

Μπαίνει μέσα και αφήνει τη τσάντα μου στο καναπέ
"Η τουαλέτα που είναι?" Μένει ακίνητος μέχρι να του απαντήσω

"Στα αριστερά. Απέναντι από τη σκάλα." Του δείχνω και φεύγει

Ανεβίνω πάνω, στο δωμάτιο και προσπαθώ όσο μπορώ να τακτοποιήσω το δωμάτιο μου. Καταφέρνω και αλλάζω μπλούζα. Τώρα, στο να αλλάξω και σόρτσ λίγο δύσκολο αλλά θα προσπαθήσω

"Να μπω?" ακούω τη φωνή του πίσω από τη πόρτα

"Όχι είμαι γυμνή" πάω να βάλω το σορτς ατσούμπαλα, έτσι που μου πέφτουν κάτω οι πατερίτσες που είχα δίπλα μου στο πάτωμα. Μόλις ακούει το θόρυβο μπαίνει στο δωμάτιο

"Ει!" τραβάω το σεντόνι που είχα δίπλα μου και καλύπτω εκεί που ήμουν γυμνή.  Αναστενάζει και στριφογυρίζει τα μάτια του, ταυτόχρονα 

"Έλα να σε βοηθήσω" Πιάνει τις πατερίτσες και τις στερεώνει δίπλα από το κρεβάτι.

Παίρνει το σορτς, κάθεται λίγο όρθιος και ακίνητος μπροστά μου, παρατηρώντας τα πόδια μου. 

Σηκώνει το χτυπημένο μου πόδι απαλά και προσεχτικά και βάζει το σορτς. Μετά το βάζει στο άλλο μου πόδι. Οι κινήσεις του ήταν τόσο αργές που είχα αφοσιωθεί τόσο πολύ.

"Δεν νομίζω να θες να στο βάλω το σόρτσ μέχρι πάνω?" Σηκώνει το φρύδι του

"Όχι γι' αυτό βγες έξω" κουνάω το κεφάλι μου

"Αυτό θα έκανα" γυρνάει πλάτη και απομακρύνεται

"Ευχαριστώ" λέω πριν προλάβει να κλείσει τη πόρτα.
Βάζω το σορτς μέχρι πάνω, με αρκετή δυσκολία τελικά.

Δεν μπορώ να καταλάβω πως αυτός, ο οποίος παλιά μου αντιμιλούσε και με κορόιδευε με τους φίλους  του, τώρα είναι εδώ στο ίδιο μου το σπίτι και με προσέχει! Γιατί άλλο αυτό? Αποκλείεται να του το είπε η μάνα μου! Μα δεν τον ξέρει καν

Ο ΚΑΣΤΑΝΟΞΑΝΘΟΣ • 𝐅𝐢𝐫𝐬𝐭 𝐁𝐨𝐨𝐤 •Where stories live. Discover now