Ο ΚΑΣΤΑΝΟΞΑΝΘΟΣ • 𝐅𝐢𝐫𝐬𝐭 𝐁𝐨𝐨𝐤 •

Κεφάλαιο 31

"Δεν έφευγε από το σπίτι μας.." λέω ότι μου κατέβει 

"Δεν είμαι τυφλή Ελισάβετ! Από το σπίτι μας έφευγε!" Λέει αυστηρά

"Αναζητούσε...εσένα και τον έβαλα μέσα στο σπίτι και.." διακόπτω για να σκεφτώ κάτι καλό
"Και του είπα να περιμένει λίγο μέχρι να έρθεις" ελπίζω να ήταν πειστικό!

"Τους είπες που ήμουνα?" Γουρλώνει τα μάτια της

"Όχι φυσικά.." λέω σοβαρή

"Να μη τον ξαναδώ σπίτι μας ή μαζί σου!" Κουνάει το δείκτη της προς τα εμένα

Ανεβαίνω γρήγορα τα σκαλιά για πάνω, ανοίγω τη πόρτα και την κλείνω με δύναμη πίσω μου. Ξαπλώνω στο κρεβάτι κλαίγοντας. 

Δεν μπορώ να σκέφτομαι άλλο ότι δεν θα τον ξαναδώ! Φαινόταν τόσο νευριασμένος μαζί μου που δεν θα έμπαινε σε κόπο να θέλει να είναι μαζί μου! Κι 'γω... Κι 'γω ξέρω, του μίλησα αρκετά απότομα!

Βγαίνω από το δωμάτιο και κατευθύνομαι προς το μπάνιο. Κοιτάζομαι στο καθρέφτη. Είναι αρκετό φανερό ότι έκλεψα αφού τα μάτια μου είχαν γίνει κατακόκκινα!

Πλένω το πρόσωπο μου και επιστρέφω στο δωμάτιό μου. Αύριο γράφω Ιστορία! Δεν έχω καθόλου όρεξη στο να διαβάσω αλλά είναι το προτελευταίο μάθημα κανονικά.

Ψάχνω ένα χαρτί με την ύλη της Ιστορίας ώστε να διαβάσω αφού πήρα την απόφαση να πάω αύριο 

-----------

Αναστενάζω! Επιτέλους τελείωσα και με αυτό το σιχαμένο μάθημα! Στο σχολείο, δεν μίλησα καθόλου με τη Χρύσα και ούτε ο Θύμιος δεν με ενόχλησε και σήμερα, όπως κάθε φορά! Το μόνο που ήθελα είναι να γράψω και να φύγω για το σπίτι μου

Αρχίζω να πληκτρολογώ μύνημα προς τη Χρύσα.
'Έρχεσαι από το σπίτι μου?' Αμέσως παίρνω την απάντηση
'Έρχομαι!'

Κατεβαίνω κάτω, περιμένοντας την. Η μάνα μου ήταν ακριβώς έξω από τη πόρτα και ετοιμαζόταν.

"Θα πας για δουλειά?"

"Ναι, έχει φαγητό μέσα στο ψυγείο αν θες" βάζει βιαστικά τα δερμάτινα σανδάλια της χωρίς θα στρέψει το βλέμμα της προς τα πάνω μου. Ανοίγει τη πόρτα και ακριβώς εκείνη τη στιγμή βρισκόταν η Χρύσα στη πόρτα

"Οο γεια Χρύσα" λέει ξαφνιασμένη η μάνα μου

"Γεια σας" απαντάει η Χρύσα αμήχανα