Ο ΚΑΣΤΑΝΟΞΑΝΘΟΣ • 𝐅𝐢𝐫𝐬𝐭 𝐁𝐨𝐨𝐤 •

Κεφάλαιο 26

"Βρε βρε ποια είναι εδωώ.." λέει ο Βαγγέλης στον Άλεξ, σκουντώντας τον. Πως γνωρίζονται αυτοί μεταξύ τους?!

Με πλησιάζουν περισσότερο, προς τα εμένα αλλά μπαίνει μπροστά μου ο Βασίλης

"Που πας ρε?" τους εμποδίζει να έρθουν κοντά μου.

"Εδώ στην Ελισάβετ μας" περνάει τη γλώσσα του πάνω από το κάτω χείλος και ανεβοκατέβαζε τα φρύδια προς τα εμένα, κοιτάζοντας με

"Ξεκουμπίσου!" τους λέει μέσα από τα δόντια του.

Τους πλησιάζει αργά ο Βασίλης και τους λέει κάτι που δεν μπορώ να το ακούσω. Αυτοί τον αγνοούν και τον σπρώχνουν για να περάσουν, από την άλλη μεριά.

Πηγαίνουν στην απέναντι μεριά του κλαμπ και κάθονται σε ένα τραπέζι. Και οι δύο με κοίταγαν αρκετά προκλητικά, αγνοώντας το βλέμμα του Βασίλη

"Τον ξέρεις?" Σπάω τη ησυχία ανάμεσα μας. Παρατηρεί ακόμα τους απέναντι, με μίσος 

"Ναι από τον Άλεξ." Στενεύει τα μάτια του.

"Ξέρεις τίποτα για αυτόν?" 

"Όχι. Γιατί ρωτάς?" Γυρνάει για να με κοιτάξει

"Απλά ρώτησα.." αλλάζω βλέμμα

"Πάω να κάνω ένα τηλεφώνημα. Εσύ να 'σαι εδώ OK?" σηκώνεται, με το κινητό στο χέρι και περιμένει την απάντηση μου.

"Οκ.." υψώνω το βλέμμα μου στον ουρανό.

Πίνω άλλο ένα σφηνάκι και πάω στη πίστα που χόρευαν.

Η Χρύσα δεν ξέρω που βρισκόταν..χάθηκε με το πρίγκιπα της! Γελάω μόνη μου με τη σκέψη και αρχίζω να χορεύω μόνη μου.
Η μουσική ήταν στο τέρμα μέχρι που βούιζαν τα αυτιά μου.

Καθώς χόρευα, πίσω μου ένιωθα να με πιάνει κάποιος, με τα χέρια του, στη μέση μου και να κατεβαίνει προς τα οπίσθια μου

"Αχχ.. χόρεψε μαζί μου!" Λέει ο Βαγγέλης καθώς είχε ένα ηλίθιο χαμόγελο στο πρόσωπο του

"Άντε γαμήσου!" Τον σπρώχνω μακριά μου, εκνευρισμένη και απομακρύνομαι. 

"Καμιά κοπέλα δεν με παρατάει έτσι." με πλησιάζει ξανά και με πιάνει με δύναμη από το σαγόνι μου.
"Θα το μετανιώσεις πικρά στο μέλλον!" Μεταφέρει το πρόσωπο μου όλο πιο κοντά στο δικό του

"Οι κοπέλες που δεν σε παρατούσαν σίγουρα πουτάνες θα ήταν! Και δεν μετανιώνω ποτέ για τέτοιους μαλακές, σαν εσένα." Τον φτύνω στην μούρη του.
Με αφήνει και καθαρίζει αμέσως το πρόσωπο του με τη μπλούζα του.

Απομακρύνομαι γρήγορα σπρώχνοντας τους γύρω μου. Με προλαβαίνει ξανά και με αρπάζει από το χέρι, γυρνώντας το από την άλλη μεριά.

"Ααα γαμώτο!" Τον σπρώχνω με δύναμη "Μαλακά!" Του δίνω μία γερή κλωτσιά στην οικογένεια του.

Πέφτει κάτω γονατιστός και παράλληλα βγάζει ένα μικρό μαχαίρι από τη τσέπη του παντελονιού του. Τον κοιτάζω γουρλώνοντας τα μάτια μου

"Πας γυρεύοντας κοριτσάκι!" Σηκώνεται και με πλησιάζει αργά.

Όλοι υπόλοιποι γύρω μου, έχουν σοκαριστεί και απομακρύνονται. Την ίδια στιγμή μπαίνει μέσα στο κλαμπ ο Πάνος αρκετά λαχανιασμένος.

Μόλις βλέπει το μαχαίρι που κράταγε ο Βαγγέλης προς τα εμένα, με κοιτάζει γουρλώνοντας τα μάτια του.

"Τι κάνεις εκεί ρε γαμιόλη?" τον πλησιάζει με οργή

"Την υπερασπίζεσαι ρε μαλάκα?" Στρέφει το μαχαίρι προς αυτόν αλλά εκείνος δεν δείχνει να τον φοβάται

"Έτσι και την ακουμπήσεις πούστη!" Τον προειδοποιεί πλησιάζοντας τον

"Γιατί τι θα μου κάνεις ρε κλανιάρη?" Γελάει με τις μαλακίες που λέει και κουνιέται σαν μεθυσμένος.

Πάει κοντά του ο Πάνος και πετάει, γρήγορα, το μαχαίρι από τα χέρια του Βαγγέλη στο πάτωμα. Μέσα σε δευτερόλεπτα γινόταν πανικός μέσα στο κλαμπ. Κάτω στο πάτωμα υπήρχε αίμα και συνέχεια άκουγα τις φωνές των ανθρώπων γύρω μου

Πάω κοντά στο Πάνο, ο οποίος ήταν καβάλα πάνω από το Βαγγέλη και τον χτύπαγε. Τον τραβάω για να σταματήσει αλλά με αγνοεί εντελώς.

Βλέπω την Χρύσα να βοήθαγε τον Βασίλη να σηκωθεί αφού ήταν πεσμένος στο πάτωμα.

Σε δευτερόλεπτα νιώθω μία πολύ δυνατή αγκωνιά προς το στήθος μου. Χάνω την αναπνοή μου και δεν μπορώ να ανασάνω. Αρχίζω και ζαλίζομαι αρκετά. Πέφτω κάτω γονατιστή μη μπορώντας να σηκωθώ.

"Κοιτά τι έκανες ρε ηλίθιε!" Ακούω να ουρλιάζει ο Βαγγέλης που ήταν κι αυτός πεσμένος κάτω στο πάτωμα.
🔹🔹🔹🔹🔹🔹🔹🔹🔹