Κεφάλαιο 25

8.1K 733 37
                                    

Ήταν απόκρυψη

"Ναι?" Δεν παίρνω απάντηση

"Ναιι?" Φωνάζω και ξανά δεν απαντάνε. Έτσι ακριβώς έκαναν και στο κινητό της μάνας μου!

"Ποιος είναι?" Ακούω κάποιος να βαριανασαίνει πάλι.

Έρχεται ο Πάνος και μου κάνει νόημα για το ποιος είναι.

Σηκώνω τους ώμους μου, με πλησιάζει και μου αρπάζει το κινητό. Μόλις βλέπει ότι είναι απόκρυψη, στενεύει τα φρύδια του και βάζει το κινητό στο αυτί του αλλά δεν μιλάει

"Τι κάνεις?" Τον ρωτάω αλλά μου κάνει νόημα να σωπάσω.

Μετά από δευτερόλεπτα το κλείνει και κάθεται στο καναπέ και σκέφτεται. Πηγαίνω κοντά του.

"Ξέρεις ποιος ήταν?" Σκύβει, βάζει τους αγκώνες του στα γόνατα του και με τα χέρια του πιάνει το κεφάλι του

"Όχι" λέει ξερά "Αλλά σκέφτομαι ποιος μπορεί να ήταν.."

"Για κάποιο λόγο έχουν πάρει αρκετές φορές τη μάνα μου στο κινητό της" με κοιτάει στενεύοντας τα μάτια του και αναστενάζει

"Σήμερα θα βγω.." αλλάζω θέμα

"Που?" με κοιτάει με απορία 

"Σε κλαμπ.." αλλάζω το βλέμμα μου

"Ξέχασες ότι είσαι τραυματισμένη?" σηκώνει το ένα του φρύδι

"Είναι καλύτερα το πόδι μου!"

"Καιι...με ποιον θα πας?"

"Θα πω στη Χρύσα" σηκώνομαι από τον καναπέ και ανεβαίνω τις σκάλες.

"Αύριο σχολείο αφού είναι καλά το πόδι σου!" γυρνάω και τον κοιτάω σηκώνοντας το φρύδι μου
"Μπαμπάς μου είσαι?"  γελάει από την μύτη και με κοιτάει αναστενάζοντας

"Πήγαινε πάνω" κουνάει το κεφάλι του.

Φτάνω στο δωμάτιο μου και καλώ τη Χρύσα

"Ναιι?" Το σηκώνει

"Έλα Χρύσα." κλείνω την πόρτα του δωματίου μου.

"Έλα βρε!" Λέει με ενθουσιασμό
"Πως πάει το πόδι σου?"

"Καλύτερα είναι.." αλλάζω το βλέμμα μου 
"Θες να πάμε σε κλαμπ σήμερα?"

"Όπα Ελισάβετ! Δεν σου το 'χα!" λέει με ειρωνεία.

"Θες ή όχι?" στριφογυρίζω τα μάτια μου

"Καλά καλά, θα 'ρθω να σε πάρω κατά της 7! Να είσαι έτοιμη!"

"Τα λέμε τότε" τερματίζω τη κλήση.

Ο ΚΑΣΤΑΝΟΞΑΝΘΟΣ • 𝐅𝐢𝐫𝐬𝐭 𝐁𝐨𝐨𝐤 •Where stories live. Discover now