Scorose|| ,,It isn't that hard boy, to like you or love you''

Rozdział 27

Czytasz? Podziel się opinią!

Rose

Niewidzialne palce torowały sobie drogę przez moje plecy, kurcząc wszystkie mięśnie.

Zapadałam się w sobie.

Jak zgnieciona kartka papieru.

Kwiat, który składa swoje płatki.

Obrona.

Wzniecałam ogień, który nie zatrzymywał cichej tortury myśli i bólu tworzącego ścieżki na moim ciele.

Płonęłam gniewem i topiłam się w swoim smutku.

Targały mną sprzeczności.

Byłam lekka jak pranie na wietrze.

Znoszona. Poszarzała.

Opadałam coraz głębiej w ramiona skorpiona, który zgubił swój jad.

Modliłam się, by było inaczej; by schował go poza obszarem mojej świadomości.

Miałam ochotę zabawić się w wisielca, tak jak zrobił to mój najczarniejszy koszmar.

T o b y...

-Szszsz- ręce Scorpiusa tworzyły okręgi na moich spiętych plecach.

Byliśmy w błędnym kole naszych tragedii, myśli i działań.

Staliśmy w miejscu, a mnie to

cholernie

wkurzało.

Odepchnęłam go.

Wstałam; na nogach, które wydawały mi się cienkie i kruche jak zapałki.

Tak trzymać.

Coś musiało zapłonąć.

Nie przeszkodzą temu kałuże łez wypłakanych przez niebo.

Drżałam.

W moim odczuciu, znów byłam w dormitorium z tym samym jasnowłosym chłopcem, który klęczał na ciemnych panelach pokrytych delikatną warstwą kurzu.

Widziałam kolejne gazety, ogromne litery ich nagłówków.

ATAK NA MINISTERSTWO

Złowieszcze chórki śpiewały w mojej głowie: TRALALALA TRALALALA HEJ!

Były wszędzie w swych ciemnych szatach jak granatowe i szare chmury nad nami.

-Rosie- wstał i dotknął mojego ramienia.

Szukał głową mojego obojczyka, ale go nie znalazł, bo zrobiłam krok do tyłu.

Popatrzyłam na twarze zebranych wokół nas:

Evie.

Chris.

Laura.

Nathan.

Parę kroków dalej Al.

Al.

Albus Severus Potter.

Mój kuzyn.

I dopiero wtedy zrobiłam to, na co nie byłam gotowa.

Rozpłynęłam się w powietrzu.

Poczułam dziwaczny ucisk w okolicach brzucha towarzyszący teleportacji.

Moje stopy znalazły twarde podłoże.