Πρίγκιπας - Δαίμονας

Κεφάλαιο 1

Γιατί η ζωή μου πάει από το κακό στο χειρότερο τώρα τελευταία;

Ναι, αυτό ήταν το πρώτο πράγμα που έλεγα στον εαυτό μου τον τελευταίο μήνα. Γιατί όλα τα κακά δηλαδή να συμβαίνουν σε εμένα;

Πρώτα το ατύχημα, μετά ο χωρισμός... Δεν αντέχω άλλο! Θέλω να φύγω, να εξαφανιστώ από τα μάτια και τις ζωές όλων. Λες και υπάρχει κάποιος που να νοιάζεται!

Αυτό και θα έκανα, από τη στιγμή που έμεινα μόνη μου δεν υπήρχε τίποτα παραπάνω να με κρατάει εδώ. Έχωσα βίαια τα ρούχα μου στη βαλίτσα, ούτε που με ενδιέφερε αν ήταν τσαλακωμένα. Κοίταξα ξανά τη φωτοτυπία με το διαμέρισμα που είχα βρει. Βέβαια χρειάστηκε να ξοδέψω όλες τις οικονομίες μου αλλά άξιζε τον κόπο. Το διαμέρισμα ήταν τεράστιο, πανέμορφο και το καλύτερο... σε νησί. Αυτό ήταν θα έφευγα, μια για πάντα.

Με ανησυχούσε όμως λίγο το γεγονός ότι δεν είχα ξανακούσει ποτέ μου το όνομα του νησιού και με ανησυχούσε επίσης που ήταν αποκομμένο από όλο τον κόσμο. Αλλά αυτό χρειαζόμουν κι εγώ άλλωστε, να ξεφύγω! Οπότε δεν υπήρχε κανένα απολύτως πρόβλημα, έτσι;

Έβαλα τα τελευταία μου πράγματα στη βαλίτσα ή μάλλον στις βαλίτσες, πήρα το κινητό μου, την τσάντα μου, τα ακουστικά μου και άνοιξα την πόρτα. Κοκάλωσα.

Γιατί; Γιατί να μου συμβαίνει αυτό;

«Τι θες Χάρη;»

Του είπα και τον κοίταξα όσο πιο ψυχρά μπορούσα με σκοπό να αποτρέψω την έξοδο δακρύων από τα μάτια μου.

«Ώστε στα αλήθεια φεύγεις;»

Με κοίταξε προβληματισμένος.

«Τι σε νοιάζει; Με χώρισες δε με χώρισες; Οπότε δε χρειάζεται να σε ενδιαφέρει τι κάνω με τη ζωή μου! Και τι έγινε αν φύγω; Θα με κυνηγήσεις μήπως; Αρκετά τράβηξα... μπορείς σε παρακαλώ να σταματήσεις να μου κλείνεις στο δρόμο; Θα χάσω το πλοίο!»

Ειλικρινά με πονούσε που του μιλούσα έτσι αλλά το άξιζε! Ποτέ δεν ήθελα να φερθώ τόσο άσχημα σε κάποιον αλλά κι αυτός ας πρόσεχε τις κινήσεις του! Πριν έρθει να με αντικρίσει ας σκεφτεί πρώτα τι έκανε!

Περίμενα να μου γυρίσει την πλάτη και να φύγει, δεν θα τον κατηγορούσα αλλά αντί αυτού κατέβασε το βλέμμα του.

«Έμαθα για τους γονείς σου...»

Αυτό μου έλειπε τώρα, να μου ξύσει την πληγή. Τώρα ήταν που δε θα κατάφερνα να κρατήσω μέσα μου τίποτα.