Πρίγκιπας - Δαίμονας

Κεφάλαιο 43

       

*Αλίκη*

Γιατί; Τι άλλο θέλει από τη ζωή μου; Μου πήρε ότι πιο σημαντικό για τον εαυτό μου το οποίο αν δεν υπήρχε ο Ματ θα το είχα ψυχολογικό μια ζωή.

«Αντώνη φύγε! Δεν έχουμε να πούμε τίποτα εμείς οι δύο!»

«Κι όμως έχουμε! Σε παρακαλώ έλα μαζί μου!»

Είπε και με πήρε από τον καρπό. Εγώ αντιστάθηκα. Δεν υπήρχε περίπτωση να μείνω μόνη μαζί του!

«Αντώνη ξεκόλλα! Σου είπε ότι δεν θέλει! Δεν σε έφτασε αυτό που της έκανες;» Με υπερασπίστηκε ο Ματ μπαίνοντας μπροστά μου για προστασία αλλά ο Ερμής τον σταμάτησε.

«Ματ, είναι κάτι σημαντικό. Έλα να σου εξηγήσω γιατί εσύ έχεις παρεξηγήσει τελείως το όλο θέμα!»

Τον κοοίταξε επιθετικά.

«Τι λες ρε Ερμή γαμώ;! Σιγά μην την αφήσω να πάει με τον βιαστή της, μόνοι κιόλας! Στα όνειρά σου! Αλίκη φεύγουμε!» Είπε και με τράβηξε από το μπράτσο.

«Ματ το κέρατό μου δεν ξέρεις τι έγινε! Έλα να σου εξηγήσω...»

Εντάξει, η όλη κατάσταση τράβηξε το ενδιαφέρον μου. Ήθελα να μάθω τι έγινε τώρα πάση θυσία!

Ο Ματ πήγε να αρνηθεί αλλά τον σταμάτησα εγώ.

«Θα πάω Ματ... Θέλω να μάθω για το τι μιλάνε. Αντώνη, αν επιχειρήσεις τίποτα θα σε ξαναστείλω στο νοσοκομείο!» Τον απείλησα.

Το πρόσωπό του έλαμψε σε αντίθεση με του Ματ.

«Ευχαριστώ ρε Αλίκη... Σου δίνω κάθε δικαίωμα αν κάνω κάτι που δε σου αρέσει, στείλε με μέχρι και στον τάφο!»

Τα λόγια του με εξέπληξαν.

«Πρόσεχε τι εύχεσαι!»

«Αλίκη δεν με νοιάζει γαμώ! Απλά να με ακούσεις θέλω!»

«Καλά... πάμε να κάτσουμε;» Πρότεινα δείχνοντας την καφετέρια που κάθονταν πριν λίγο οι δυο τους. Έγνεψε καταφατικά και τελικά ο Αντώνης πήρε εμένα και ο Ερμής τον Ματ.

Αφού καθίσαμε το άκουσα να παίρνει μια βαθιά ανάσα.

«Ακούω...» Του είπα ήρεμα. Ένιωθα τεράστια ανασφάλεια από τη στιγμή που μας χώρισε μονάχα ένα άσπρο, σιδερένιο τραπεζάκι.

Αναστέναξε για ακόμα μια φορά και άνοιξε το στόμα του να μιλήσει.

«Πόσα χρόνια με ξέρεις Αλίκη;»