Αφροδίτης POV
Με κοίταξε έκπληκτος σα να με γνώριζε. Τον ήξερα από κάπου; Αν και ήμουν σίγουρη ότι πρώτη φορά τον έβλεπα. Τον πλησίασα διστακτικά για να στεκόταν έξω από το δωμάτιο της Αλίκης δεν θα ήταν και τόσο κακός, έτσι;
Εκτός αν η κατάρα μου δρούσε εναντίων του και κατέληγε να με αντιπαθήσει και αυτός.
«Σ-Συγνώμη...» Ψέλλισα.
«Παρακαλώ». Μου είπε και σταμάτησε να στηρίζεται.
«Η Αλίκη...» Δεν με άφησε να τελειώσω.
«Μέσα είναι». Μου είπε προβληματισμένος.
Δεν χρειαζόταν να μου πει κάτι άλλο. Όρμισα στην πόρτα και άρχισα να τη χτυπάω.
«Γλυκιά μου, η Αφροδίτη είμαι. Είσαι εντάξει; Άνοιξέ μου σε παρακαλώ!»
Άκουσα βήματα.
«Αφροδίτη μου;» Με ρώτησε. Ακούστηκε κλαμένη.
Κλαμένη ρε φίλε! Τι της έκανε ο ανώμαλος;
«Ναι εγώ! Άνοιξέ μου σε παρακαλώ».
Η πόρτα άνοιξε και από τη μία στιγμή στην άλλη με τράβηξε μέσα. Ήταν κατακόκκινη από το κλάμα. Με οδήγησε στο γιγάντιο κρεβάτι της.
«Πες τα μου όλα!» Της είπα αφού είχε ηρεμίσει λιγάκι.
«Μου πήρε την παρθενιά γαμώτο!»
ΟΡΙΣΤΕ; Τι έκανε λέει ο μαλάκας; Θα τον πνίξω!
Αμέσως την αγκάλιασα. Την έβλεπα με το ζόρι συγκρατούσε το κλάμα της.
«Αχ ψυχούλα μου όμορφη ...»
Αν εγώ ήμουν στη θέση της, θα είχα αυτοκτονήσει! Ένιωθα το σώμα της να τρέμει. Απομακρύνθηκε ελάχιστα και χαμογέλασε ικανοποιημένη με τα δάκρυα να κυλούν στα μάγουλά της.
«Του έδωσα να καταλάβει όμως του πούστη! Τον έστειλα στο νοσοκομείο όπως του υποσχέθηκα!» Α! Τώρα εξηγούνταν το ασθενοφόρο.
«Καλά τον έκανες ρε Αλίκη μου! Του άξιζε!»
«Και ο Ματ του έριξε μερικά μπουνίδια να έχει να θυμάται!»
Την κοίταξα περίεργα
«Ο Ματ;»
«Το αγόρι που ήταν έξω, ο κολλητός μου, δεν τον ανέφερα;»
Α! Ναι τώρα που το έλεγε τον είχε αναφέρει νωρίτερα.
«Ματθαίος χάρηκα!»
DU LIEST GERADE
Πρίγκιπας - Δαίμονας
RomantikΛουκάς: Να σας πω τη γνώμη μου για τον Λουκά; Είναι απαίσιος, εντελώς απαίσιος!! Τώρα καταλαβαίνω γιατί όλοι τον αποκαλούν Δαίμονα! Μόνο την εμφάνιση έχει τίποτα παραπάνω. Τον μισώ ή μάλλον τον απεχθάνομαι! Μακάρι να μην τον είχα γνωρίσει ποτέ...