Πρίγκιπας - Δαίμονας

Κεφάλαιο 25

*Αντώνης*

Μου γύρισε την πλάτη και έφυγε. Ήταν βουρκωμένη, έτοιμη οποιαδήποτε στιγμή να ξεσπάσει. Τι είχε συμβεί μεταξύ μας; Με το που με είδε πήγε να φύγει. Γαμώτο τι διάολο της έκανα; Ανέφερε κάτι για παρθενιά... Όχι ρε... μη μου πεις ότι τη βίασα. Θα αυτοκτονήσω αν της έκανα κάτι τόσο φριχτό.

Γιατί δεν θυμάμαι τίποτα γαμώ το κέρατό μου;! Και γιατί είμαι σε νοσοκομείο τέλος πάντων;

Θυμάμαι ότι πήγα να αγοράσω τσιγάρα και συνάντησα ένα φίλο μου, συζητήσαμε για κάτι σημαντικά θέματα, ένιωσα ένα αδύναμο τσούξιμο στην άκρη του λαιμού μου το οποίο και υπέθεσα ότι ήταν κουνούπι μιας και έχουμε αρκετά εδώ και μετά... θυμάμαι ότι ζαλίστηκα σε κάποια φάση καθώς επέστρεφα στους κοιτώνες πράγμα που φάνηκε περίεργο διότι δεν είχα πιει καθόλου και γενικά το αλκοόλ δεν αποτελεί μία από τις κακές μου συνήθειές.

Το κεφάλι μου πονάει αφόρητα... Χάιδεψα το μέτωπό μου με τα ακροδάχτυλά μου και βγήκα έξω από το δωμάτιο. Η Αλίκη είχε επιστρέψει στα καθίσματα και είχε κρύψει το πρόσωπό της στα γόνατά της. Αναστέναξα, δεν μπορούσα να τη βλέπω έτσι.

Δεν είχα και πολύ στενές σχέσεις με την Αλίκη. Σαφώς τη φλέρταρα αλλά αυτή σημασία δεν μου έδινε. Με έλουζε με βρισίδια αλλά ούτε που με ένοιαζε. Η επιθυμία μου να τη ρίξω στο κρεβάτι ήταν εξωφρενική αλλά πάντα συγκρατούσα τον εαυτό μου χρησιμοποιώντας άλλες γυναίκες, όπως τη Βερόνικα για παράδειγμα. Όμως σαν την Αλίκη καμία. Για αυτό και δεν υπήρχε περίπτωση να ξεχάσω κάτι τόσο σημαντικό... Αν είχε γίνει κάτι τόσο προχωρημένο μεταξύ μας δεν θα το ξεχνούσα, με την καμία όμως! Θα ρωτούσα ή τον Ερμή ή τον Λουκά όταν τους έβρισκα. Είχα ακούσει από τον Ερμή πως ο Λουκάς ήταν στο νοσοκομείο. Μου φάνηκε τόσο περίεργο που έσκασα στα γέλια. Αλλά από την άλλη, εντάξει ανησυχούσα για τον κολλητό μου. Ήμουν σίγουρος ότι εκεί θα ήταν και η Αλίκη οπότε δύο σε ένα.

Τέλος πάντων νομίζω πως ήταν η πρώτη φορά που έβλεπα την Αλίκη να κλαίει τόσο σπαραχτικά. Έκανα να την πλησιάσω να προσπαθήσω να τη ρωτήσω άλλη μια φορά τι είχε συμβεί αλλά ο μαλάκας ο Ματ με πρόλαβε. Κρατούσε δύο καφέδες τους οποίους και άφησε ταχύτατα με το που είδε την Αλίκη έτσι. Την σκούντηξε λίγο αυτή έδειξε να κατάλαβε ποιος ήταν και αμέσως έπεσε στην αγκαλιά του.

Ζήλευα τόσο γαμημένα πολύ τον Ματ. Μπορούσε να την αγγίζει, να την αγκαλιάζει και να τη φιλάει όποτε ήθελε και η Αλίκη φυσικά δεν παρεξηγούσε, ίσα-ίσα τον άφηνε. Βέβαια ήταν φίλοι από παιδιά, δεν την κατηγορώ όμως πάρτε το χαμπάρι γαμώτο! Είστε 18 πια! Τα πράγματα δεν μπορούν να συνεχίσουν να είναι όπως ήταν όταν ήσασταν 6. Βάζω και στοίχημα πως ο Ματ ακόμα και αν τα έχει με την Ερμιόνη, την Αλίκη τη θέλει τρελά, άλλος ένας λόγος για τον οποίο τον απεχθάνομαι τον μαλάκα. Η Αλίκη είναι αποκλειστικά ΔΙΚΗ μου! Και αυτό σημαίνει δεν την κοιτάς, δεν την ακουμπάς και το κυριότερο δεν τη σκέφτεσαι!