Πρίγκιπας - Δαίμονας

Κεφάλαιο 16

       

Λουκάς POV               

Ωραία, τώρα που έφυγε αυτή ήρθε η ώρα να ξυπνήσω. Πήγα να τσιμπήσω ξανά τον εαυτό μου αλλά προτού προλάβω η επιφάνεια στην οποία πατούσα, εξαφανίστηκε. Τώρα πλέον έπεφτα στο κενό. Ε καλά δεν θα χρειαστεί να τσιμπηθώ τουλάχιστον.

Το σώμα μου σηκώθηκε απότομα και πήρα ίσως την πιο μεγάλη ανάσα στη ζωή μου. Κοίταξα γύρω μου. Άσπροι τοίχοι, εγώ καλυμμένος με ένα σωρό επιδέσμους. Τι είχε παιχτεί όσο έλειπα βρε παιδιά; Το δέρμα μου το τρυπούσαν κάτι βελόνες και ένιωθα ένα κοφτό πόνο στην κοιλιά που με εμπόδισε από το να κουνηθώ.

Έβγαλα ένα μουγκρητό πόνου.

«Γαμώτο...» Είπα μέσα από τα δόντια μου. Μπροστά μου στεκόταν δύο νοσοκόμες κοιτώντας με έντρομες.

«Τι κοιτάτε;» Απόρησα.

Μία έτρεξε έξω φωνάζοντας.

«Καλέστε το γιατρό!»

Λύγισα με δυσκολία το ένα μου πόδι –επειδή η κοιλιά μου με σκότωνε-  και στηρίχτηκα πάνω του. Έβγαλα τη μάσκα οξυγόνου, πλέον δεν μου ήταν απαραίτητη και κοίταξα τη νοσοκόμα η οποία είχε μείνει να με κοιτάει αμίλητη. Έδειξα αόριστα το χώρο γύρω μου.

«Τι δουλειά έχω εγώ εδώ;»

«Σ-σας παρακαλώ μην κάνετε πολλές απότομες  κινήσεις». Μου είπε τραυλίζοντας και μου πείρε σφυγμό.

«Κάτι δεν πάει καλά... Το μηχάνημα πριν λίγο έδειχνε...»

Εγώ χτύπησα ρυθμικά το μηχάνημα δίπλα μου λες και ήταν πόρτα. Μάλλον σε αυτό αναφερόταν.

«Μου φαίνεται πως χρειάζεται άλλαγμα...» Είπα.

«Η φωνή του Λουκά ήταν αυτή;» Ακούστηκε μία γνώριμη φωνή από έξω. Αμέσως ο Ματ όρμησε μέσα μαζί με τον Ερμή και την... Αφροδίτη. Τι δουλειά είχε εδώ αυτή τώρα; Όρεξη που είχα να τη δω!

«Λουκά, είσαι... ζωντανός!» Αναφώνησε ο Ερμής.

«Μαλάκας είσαι; Για ποιόν λόγο να μην ήμουν;»

Η νοσοκόμα κοιτούσε μία εμένα μία τους άλλους χωρίς να έχει την παραμικρή ιδέα για το τι γινόταν.

«Π-πάω να βρω την Αλίκη!» Είπε ο Ματ προτού φύγει.

Μισό, ήταν και η Αλίκη εδώ;  Η ερώτησή μου δεν άργησε να απαντηθεί. Σε δευτερόλεπτα η Αλίκη όρμησε πάνω μου με μια αγκαλιά. Εντάξει αυτό δεν το περίμενα με τίποτα.