Λουκάς POV
«Δεν σου έχω κάνει τίποτα... Γιατί με μισείς τόσο;» Μου είπε... κλαίγοντας.
Ρε είναι παράξενο να χαίρομαι τόσο όταν τη βλέπω να κλαίει; Λες να είμαι σαδιστής και να μη το ξέρω; Και τι εννοούσε με το "δεν μου έχει κάνει τίποτα"; Με χαστούκισε! Μπροστά σε όλους. Αυτό μου ήταν υπεραρκετό για να θέλω να της κάνω τη ζωή κόλαση. Επίσης δεν τη συμπαθούσα! Καθόλου! Κάτι δεν μου άρεζε πάνω της.
«Θες να φας ακόμα ένα χαστουκάκι να σου μάθει να μην ζητάς εξηγήσεις; Σε μισώ! Τέρμα!»
«Τι σου έχω κάνει δηλαδή για να το αξίζω αυτό;!» Συνέχισε να ρωτάει κλαίγοντας.
Εντάξει μου φαίνεται άρχισα να ενθουσιάζομαι πολύ!
«Υπάρχεις γαμώ! Άντε ψόφα!» Της πέταξα.
Μου την έσπαγαν υπερβολικά τα κότσια της!
«Κάντο λοιπόν!» Μου φώναξε.
Εγώ την κοίταξα παράξενα. Να κάνω τι δηλαδή;
«Σκότωσέ με!»
Ρε τι λέει αυτή; Τα έχει παίξει! Φέρτε της κανέναν ψυχολόγο!
«Τι;» Ρώτησα χαμένος.
«Δεν με άκουσες; Κάνε αυτό που θέλεις! Δεν αντέχω άλλο! Δεν έχω κάτι για το οποίο πρέπει να συνεχίσω να ζω πλέον! Έπρεπε τελικά να με είχαν αφήσει να πνιγώ στη θάλασσα...»
Ωπα- Ωπα –Ωπα! Τι στον πούτσο γινόταν εδώ;
«Αφροδίτη τι λες;»
«Σκότωσέ με γαμώτο!» Επανέλαβε με τα δάκρυά της να αυξάνονται.
Όχι ρε πούστη μου! Ως εδώ! Δεν θα το συνέχιζα παραπάνω. Δεν μπορούσα να τη βλέπω έτσι απελπισμένη! Ναι ξέρω, είπα ότι μου άρεσε να τη βλέπω να κλαίει αλλά όχι κι έτσι! Παίζει να την έβαλα και σε σκέψεις αυτοκτονίας!
Όχι ρε δεν ήταν αυτός ο σκοπός μου. Το μόνο που ήθελα ήταν να την τρομάξω λίγο τίποτα παραπάνω. Τότε ήταν που κατάλαβα γιατί την απεχθανόμουν... γιατί μου θύμιζε ανατριχιαστικά τον εαυτό μου δύο χρόνια πριν. Απελπισμένη, αναστατωμένη, πλημμυρισμένη από το αίσθημα της μοναξιάς και τις προδοσίας...
«Τι περιμένεις Λουκ-» Δεν την άφησα να τελειώσει. Χωρίς να το σκεφτώ τη φίλησα. Ναι, τη φίλησα! Τελικά μάλλον εγώ χρειαζόμουν ψυχολόγο!
Όμως δεν άντεξα άλλο. Έπρεπε κάπως να την κάνω να σωπάσει. Πήγε να με σπρώξει, σαφώς και δεν την άφησα, απλά την πίεσα παραπάνω και βάθυνα το φιλί. Έβγαλε ένα μουγκρητό και ένιωσα τα δάκρυά της πάνω στα δάχτυλά μου που με βοηθούσαν να κρατήσω το πρόσωπό της σταθερό. Τώρα όμως δεν μπορούσα να σταματήσω!
YOU ARE READING
Πρίγκιπας - Δαίμονας
RomanceΛουκάς: Να σας πω τη γνώμη μου για τον Λουκά; Είναι απαίσιος, εντελώς απαίσιος!! Τώρα καταλαβαίνω γιατί όλοι τον αποκαλούν Δαίμονα! Μόνο την εμφάνιση έχει τίποτα παραπάνω. Τον μισώ ή μάλλον τον απεχθάνομαι! Μακάρι να μην τον είχα γνωρίσει ποτέ...
