Πρίγκιπας - Δαίμονας

Κεφάλαιο 98

       

*Αντώνης*

Νόμιζα ότι τα μάτια μου έπαιζαν μαζί μου. Εννοώ δεν είναι δυνατόν έτσι; Η αδερφή μου είχε εξαφανιστεί εδώ και καιρό.

Έτριψα τα μάτια μου μα η εικόνα ακόμα εκεί. Δε μπορεί... απλά δε γίνεται.

«Αντώνη, θα πρότεινα να φύγουμε γιατί αν μας πάρει χαμπάρι ο Χρήστος, την βάψαμε! Και σταμάτα να κοιτάς τόσο επίμονα, τι θες να μας προδώσεις;» Άκουσα τον Γρηγόρη να ψιθυρίζει με ένταση.

Έπρεπε όμως να μάθω περισσότερα. Τώρα!

«Πως το λένε τα κορίτσι;» Ρώτησα αναστατωμένος.

Έπρεπε να ξέρω! Με κοίταξε με μάτια που έλαμπαν.

«Αχ πες μου ότι θα παρατήσεις την Αλίκη και θα μου ανοίξεις το χώρο...»

Ανταπέδωσα στο κοίταγμα του με ένα δολοφονικό.

«Θα 'θελες μαλάκα! Η Αλίκη είναι δικιά ΜΟΥ! Κοντά τα χέρια σου! Τώρα άσε τις φαντασιώσεις και πες μου πως την λένε!»

«Άντε γαμήσου ρε! Κι εσύ που ξες ότι η Αλίκη δε με θέλει;»

Παίζει με τα νεύρα μου αυτός.

«Το ξέρω επειδή θέλει εμένα ξεκόλλα!»

Απομάκρυνε το βλέμμα του τάχα μου αθώα και προσποιήθηκε ότι ξεροβήχει.

« Όμως μια χαρά βογκούσε το όνομά μου όταν την είχα από κάτω μου...»

Ε ως εδώ! Δεν τον αντέχω! Τον άρπαξα από το γιακά και τον έφερα επικίνδυνα κοντά. Τα βλέμματα μας μάχονταν.

«Τόλμα να σου ξεφύγει άλλη μια τέτοια μαλακία και σε έχω καθαρίσει!»

«Σοβαρά ρε Αντώνη; Δες να τσακωθούμε εδώ; Τώρα; Δε θα μας βγει σε καλό αν και ξέρουμε ήδη και οι δύο ποιος θα νικούσε».

Εγώ δηλαδή... Ναι, τον λυπάμαι μωρέ... Τον άφησα απότομα και έτριψα τους κροτάφους μου με τα δάχτυλά μου σα να είχα πονοκέφαλο.

«Όπως και να έχει, θα μου πεις πως στο διάολο τη λένε ή θα νυχτώσουμε;»

«Εμ... βασικά... είμαστε ήδη στο ξημέρωμα!»

«Πω απλά απάντα!»

«Χρυσάνθη τη λένε! Το κόλλημά σου μέσα!»

Έμεινα να τον κοιτάω με γουρλωμένα τα μάτια. Ναι, χωρίς αμφιβολία τώρα πια, αυτή ήταν η αδερφή μου!

«Πάμε τώρα πριν μας ανακαλύψουν με τόσο σαματά που έκανες;» Είπε καθώς πήγαινε να φύγει.