Πρίγκιπας - Δαίμονας

Κεφάλαιο 65

       

*Ερμής*

Με εκβιάζει...

Δεν το πιστεύω πως με εκβιάζει η πρώην μου!

Κι εγώ είμαι τόσο μαλάκας που σκέφτηκα έστω και μια στιγμή να δεχτώ την ηλίθια συμφωνία της. Τώρα είμαι παγιδευμένος...

Αν δεχτώ, θα προδώσω τους πάντες και ουσιαστικά θα έχω πληρώσει το εισιτήριο για το θάνατο της Αφροδίτης, αν πάλι δε δεχτώ θα βλέπω το κορίτσι που μου αρέσει να υποφέρει και θα είμαι εγώ η αιτία.

Γαμώτο! Δε θέλω τίποτα από τα δύο.  Αλλά όχι!

Καλύτερα να πεθάνω παρά να γίνω προδότης. Κι αν αυτό είναι η λύση; Αν πεθάνω; Τότε δε θα συμβεί τίποτα από τα δύο...

Ναι, όντως θα ήταν καλύτερα έτσι. Αποφάσισα τι θα κάνω...

Γρήγορα άρπαξα το πιστόλι που είχε κρυμμένο στο παντελόνι της και το έφερα στο κεφάλι μου.

Δε θα πονέσει, έτσι; Κι αν πονέσει ο πόνος θα είναι μόνο για μια στιγμή. Μετά σκοτάδι. Πώς να είναι άραγε; Το να πεθαίνεις... Θα βρω και την αδερφή μου, δεν μπορεί να είναι τόσο άσχημο...

«Ερμή τι διάολο κάνεις;!» Τσίριξε υστερικά η Χριστίνα.

Όντως, τι πήγαινα να κάνω... Όμως καλύτερα νεκρός παρά προδότης!

Πήρα μια βαθιά ανάσα.

«Αυτή είναι η απάντησή μου!»

*Λουκάς*

Ανησυχώ! Ανησυχώ τόσο γαμημένα πολύ! Τι κάνει ο Ερμής τόση ώρα; Έπρεπε να είχε έρθει ήδη! Νωρίτερα διέκρινα μια μοβ μηχανή να τον ακολουθάει. Σκούρα τα πράγματα. Έχει γούστο να είναι καμιά ψυχοπαθής από την Συμμορία 32.

Σκατά!

Είχα αρχίσει να αγχώνομαι τόσο πολύ που έφτασα σε σημείο να τρώω τα νύχια μου. Κοίταξα λίγο το δωμάτιο μπας και ξεχαστώ.

Συνηθίζαμε εγώ με το Σωτήρη να μοιραζόμαστε αυτό το δωμάτιο όποτε ερχόμασταν για διακοπές. Κοιμόμουν στο μαλακό στρώμα της ξύλινης κουκέτας  όπου καθόμουν και τώρα– πάντα πάνω εννοείται!- και ο Σωτήρης ήταν από κάτω. Μιλάμε τόσο ανήσυχα που κοιμάται νόμιζα πως γινόταν σεισμός κάθε φορά.

Το δωμάτιο ήταν τεράστιο, μέχρι και προσωπικό μπάνιο είχε για το οποίο πάντα μαλώναμε. Χριστέ μου τι κάθομαι και σκέφτομαι...

Ναι, καλές οι αναμνήσεις αλλά εγώ εδώ καίγομαι! Γαμώτο σου Ερμή, πού διάολο βρίσκεσαι!