Πρίγκιπας - Δαίμονας

Κεφάλαιο 67

       

*Λουκάς*

Γιατί ρε Αφροδίτη; Γιατί παραδίνεσαι τόσο εύκολα; Γιατί γαμώτο μου το κάνεις αυτό;

Δε σου φταίει το σοκ που πέρασα όταν είδα τον Ερμή να σωριάζεται νεκρός στο έδαφος; Πρέπει δηλαδή να μου γαμήσεις την ψυχολογία ολοκληρωτικά;

Όχι! Όχι δε θα το επιτρέψω!

Έκανα άλλο ένα βήμα προς την Χριστίνα και το όπλο πλέον ακουμπούσε το μέτωπό μου. Παίζω με τη φωτιά τώρα αλλά τέλος πάντων.

«Άντε πάτα τη σκανδάλη!» Είπα σχεδόν γελώντας.

Έβλεπα το χέρι της που έτρεμε. Δεν έχει το θάρρος να πυροβολήσει, ειδικά εμένα. Είναι ερωτευμένη μαζί μου έτσι;

Πόντος για μένα!

Θέλοντας να δώσω περιθώριο στην Αφροδίτη να φύγει, τη φίλησα όσο πιο παθιασμένα μπορούσα. Το όπλο έπεσε αμέσως από τα χέρια της και τα τύλιξε γύρω από το λαιμό μου. Όχι που δεν θα της άρεζε. Είναι τόσο εύκολο να παγιδεύσεις κορίτσια σαν κι αυτά.

Έκανα νόημα στην Αφροδίτη με το χέρι να φύγει.

Άκουσα γρήγορα βήματα και ένα σύρσιμο. Σιγά μην αφήσουμε τον Ερμή εδώ!

Η Χριστίνα έδειξε πως το αντιλήφθηκε και έκανε να απομακρυνθεί. Δεν την άφησα. Απλά την έφερα πιο κοντά μου και επιχείρησα να της βγάλω το μπλουζάκι. Κοίταξα με την άκρη του ματιού μου να δω μέχρι που είχε πάει η Αφροδίτη. Είχε απομακρυνθεί αρκετά αλλά όχι όσο θα έπρεπε.

Κουβαλάει και έναν ολόκληρο Ερμή...

Πω γαμώ πραγματικά δε θέλω να το κάνω αυτό.

Άρχισα να φιλάω και να δαγκώνω προκλητικά το λαιμό της Χριστίνας και κατάλαβα ότι είχε ήδη ανάψει για τα καλά.

Σώστε με! Όταν ανάβει η Χριστίνα γίνεται αγρίμι σκέτο.

Σε δευτερόλεπτα είχα βρεθεί στο έδαφος με αυτή από πάνω μου να μου ξεκουμπώνει το πουκάμισο.

Τα έλεγα εγώ. Άντε ρε Αφροδίτη, βιάσου! Δεν έχω καμία όρεξη να ερεθιστώ με αυτή!

Και μετά... άντε κρατηθώ όταν βρίσκεσαι μόνη στο διπλανό δωμάτιο, με διπλό κρεβάτι. Γαμώτο μου.

Όταν την είδα που είχε στρίψει λίγο πιο πέρα, αρκετά μακριά από εμάς έριξα τη Χριστίνα απότομα δίπλα μου και πήρα το όπλο που ήταν πεσμένο κάτω. Χαμογέλασα ειρωνικά.