Πόσο δυνατή είναι η αγάπη;

Κεφάλαιο 17

Σήμερα είναι η μέρα που φεύγουμε από την Κρήτη. Μάζεψα όλα τα πράγματα και κατέβηκα κάτω. Ο Ντάνιελ κάθεται με την μικρή.
Ν. :"Τα πράγματα είναι έτοιμα"
Ντ. :"Ωραία. Πάμε. "
Φεύγουμε. Πάμε στο αεροδρόμιο και πετάμε με το ιδιωτικό του αεροπλάνο ξανά. Μετά από μια ώρα περίπου φτάσαμε στο Ναύπλιο και σε λίγα λεπτά ήμασταν σπίτι. Ανοίγω το κινητό μου και βλέπω 6 κλίσεις από την Μελίνα οι 5 και μία από την μαμά μου. Τι να θέλει η μαμά? Παίρνω πρώτα την Μελίνα
Μ. :"Έλα που είσαι χαμένη τόσες μέρες! Νόμιζα έπαθες κάτι! Ούτε ένα τηλέφωνο! Ήρθα χτες σπίτι και μου είπε ένας κύριος ότι έφυγες με τον κύριο Πάρκερ και την μικρή. Που πήγατε? Και ένα τηλέφωνο να μην ανησυχώ δεν μπορούσες να πάρεις? "
Ν. :"Ηρέμησε παιδάκι μου και μόλις γύρισα από το ταξίδι! "
Μ. :"Ώστε είναι αλήθεια τελικά. "
Ν. :"Ναι είναι. Μελίνα είμαι ευτυχισμένη! "
Μ. :"Ωωω έρχομαι από εκεί πρέπει να έχω χάσει επεισόδια"
Ν. :"Σε περιμένω"
Το κλείνω και παίρνω την μαμά μου.
Ν. :"Έλα μαμάκα μου τι κάνεις ? "
Μ. :"Παιδί μου. Καλά είμαι εσύ? "
Ν. :"Καλά μαμά μου. Μου λείψατε και εσύ και ο μπαμπάς"
Μ. :"Και εμένα κόρη μου για αυτό σε πήρα τηλέφωνο αλλά δεν το σήκωσες. Ήθελα να σου πω ότι θέλουμε να έρθουμε με τον πατέρα σου να σε δούμε. "
Ν. :"Πότε ?"
Μ. :"Δεν αποφασίσαμε ακόμα ήθελα να σε ρωτήσω εσύ ποτέ έχεις χρόνο"
Ν. :"Αχ μαμά μου όπως ξέρεις μένω στο σπίτι του αφεντικού μου. Θα του το πω να έρθετε να μείνετε εδώ για τις μέρες που θα είστε στο Ναύπλιο δεν θα έχει πρόβλημα το σπίτι είναι μεγάλο. Αλλά αύριο φεύγω ταξίδι. "
Μ. :"Που θα πας κόρη μου? " τι να της πω τώρα ότι θα πάω με το αφεντικό μου και επειδή τα είμαστε μαζί θέλει να μου κάνει έκπληξη το μέρος ή ότι άμα τον ρωτήσω πόσες μέρες θα κάτσουμε θα το φέρει έτσι ώστε να μην μου απαντήσει επειδή δεν θέλει? Ν. :"Εμ η αλήθεια είναι ότι δεν ξέρω ακόμα λεπτομέρειες"
Μ. :"Τι εννοείς παιδί μου θα με τρελάνεις φεύγεις αύριο ταξίδι και δεν ξέρεις λεπτομέρειες? "
Ν. :"Αχ μαμά μου είναι περίπλοκο δε μπορώ να σου εξηγήσω τώρα όταν γυρίσω θα σε πάρω τηλέφωνο να έρθετε καλά? "
Μ. :"Εντάξει. Εσύ ξέρεις τι κάνεις. "
Ν. :"Γειά σου μαμά μου σε αγαπάω πολύ. Πες στον μπαμπά χαιρετίσματα και ότι τον φιλώ θα τα πούμε σύντομα. "
Μ. :"Αντίο κόρη μου θα του το πω"
Το κλείνω και θέλω να κλάψω μου λείπουν και οι δύο πολύ έχω μήνες να τους δω από τότε που έπιασα αυτή την δουλειά. Τα δάκρυα κυλάνε από τα μάτια μου χωρίς να το καταλάβω. Μπαίνει στο δωμάτιο ο Ντάνιελ χωρίς να χτυπήσει, εξάλλου είναι και δικό του και με βλέπει να κλαίω. Με πλησιάζει αμέσως.
Ντ.:"Μάτια μου , κλαις? Τι συμβαίνει? "
Ν. :"Τίποτα"
Ντ.:"Πώς τίποτα αφού κλαις. Ναταλία λεγε"
Ν. :"Τίποτα απλά μίλησα με την μαμά μου στο τηλέφωνο. Έχω να την δω από τότε που ήρθα εδώ. 6 μήνες περίπου και μου λείπει και αυτή και ο μπαμπάς. " με αγκαλιάζει
Ντ. :"Ηρέμησε καρδιά μου. Μόλις γυρίσουμε από το ταξίδι πες τους να έρθουν να μείνουν εδώ για όσο θέλουν να τους δεις θα πληρώσω εγώ τα έξοδα του ταξιδιού. "
Ν.:"Αλήθεια? Δεν έχεις πρόβλημα να έρθουν για κάποιες μέρες να μείνουν εδώ? "
Ντ.:"Όχι μωρό μου τι πρόβλημα να έχω γονείς σου είναι. " με φιλάει και με έχει στην αγκαλιά του μέχρι να ηρεμήσω. Ξαφνικά μπαίνει στο δωμάτιο η κολλητή μου.
Μ. :"Φιλενάδα δεν..." μόλις μας βλέπει αγκαλιά σταματάει και γουρλώνει τα μα της
Μ. :"Συγγνώμη εγώ δεν ήξερα ότι... δεν ήθελα να διακόψω." Πάει να φύγει αλλά η φωνή του Ντάνιελ την σταματάει
Ντ.:"Μη φεύγεις. Θα φύγω εγώ έχω κάτι δουλειές να κάνω. Μωρό μου εμείς θα τα πούμε μετά. " λέει και με φιλάει στο στόμα μπροστά στη Μελίνα κοκκινίζω. Φεύγει από το δωμάτιο και κοιτάω ένοχα την Μελίνα.
Μ. :"Ξέρασέτα όλα. Α και με λεπτομέρειες. " γελάω.
Τις λέω ότι έχει συμβεί όλες αυτές τις μέρες.
Μ. :"Χαίρομαι για σένα"
Ν. :"Εσύ με τον Χρήστο πως τα πας?"
Μ.:"Χωρίσαμε"
Ν.:"ΤΙΙ? "
Μ. :"Ναι δεν πήγαινε άλλο. Πολύ παράξενος μου βγήκε. Όσο περνούσε ο καιρός όλο και πιο πολλές παραξενιές μου έβγαζε. Αλλά το ποτήρι ξεχείλισε προχτές που πήγαμε να με γνωρίσει στην μαμά του. Η οποία είναι εξίσου παράξενη! Άρχισε να με ρωτάει πως κάνω το κάθε φαγητό αν βάζω διάφορα που μου έλεγε μέσα και ότι αυτή τα κάνει αλλιώς και δεν τα τρώει ο γιος της έτσι όπως τα κάνω μέχρι και για την ταραμοσαλάτα μου έκανε παρατήρηση! Ότι εγώ βαριέμαι να την φτιάξω μόνη μου και παίρνω αγοραστεί ενώ ο γιος της δεν την τρώει αν δεν είναι σπιτική. ΑΝ ΕΊΝΑΙ ΔΥΝΑΤΌΝ ΔΗΛΑΔΉ!!!! Και όχι μόνο αυτά. Αυτός αντί να με υπερασπιστεί δεν έλεγε τίποτα. Όταν φύγαμε του λέω λίγο υπερβολική δεν ήταν η μαμά σου? Και τι μου απαντάει? Η μαμά μου μια χαρά τα είπε. Ε και έφτασα στα όρια μου και του λέω να πας στη μάνα σου τότε εμείς χωρίζουμε! Έφυγα και τώρα είμαι ελεύθερη και ωραία εμα πια μου είχε βγάλει την πίστη! Υπομονή υπομονή αλλά και η υπομονή έχει τα όρια της. Χωρισα και ηρέμησα. " έχω σκάσει στα γέλια με τον τρόπο που τα λέει.
Ν. :"Ευτυχώς που δεν είσαι χάλια και δεν σε πειράζει. "
Μ. :"Όχι πάμε για άλλα τώρα! " μιλάμε λίγο ακόμα και μετά έφυγε. Είχε βραδιάσει και αποφάσισα να κοιμηθώ χωρίς να περιμένω τον Ντάνιελ γιατί νυστάζω και αύριο έχω και άλλο ταξίδι.

Γειά σας! Πως είστε? Καινούργιο κεφάλαιο. Στο επόμενο θα πάνε στα χρόνια και κάτι ακόμα σιγά σιγά αρχίζει η αντίστροφη μέτρηση για την καταστροφή δυστυχώς. Ελπίζω να σας αρέσε το κεφάλαιο. Αν σας άρεσε αφήστε το αστεράκι σας και γράψτε μου στα σχόλια. ♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥