Πόσο δυνατή είναι η αγάπη;

Κεφάλαιο 34

Ν.:''Κατερίνα?''
Κ.:"Με θυμάσαι βλέπω! Τι νόμιζες ότι θα το αφήσω έτσι το γεγονός ότι μου πείρες τον άντρα μου και την κόρη μου! "
Ν. :"Με τον άντρα σου δεν είχατε σχέσεις παντρευτήκατε επειδή ήσουν έγκυος και την κόρη σου δεν ήθελες ούτε να την δεις! Επίσης όταν ήρθα στο σπίτι εγώ εσύ είχες φύγει! "
Κ.:"ΣΤΑΜΆΤΑ! Δώσε μου την μικρή ο Ντάνιελ θα την πάρει σήμερα αφού μας δώσει τα λεφτά! "
Ν. :"Κι εγώ? "
Κ. :"Αχ λυπάμαι καλή μου αλλά ο Ντάνιελ δεν ήθελε να πληρώσει για σένα και είπε ότι δεν τον νοιάζεις καθόλου εσύ μόνο την κόρη του θέλει! Τι περίμενες όμως έτσι είναι ο Ντάνιελ και δεν θα αλλάξει πότε! " άρπαξε την μικρή η οποία άρχισε να κλαίει και έφυγε. Εγώ άφησα ελεύθερα τα δάκρυα μου να κυλήσουν. Δεν τον νοιάζει για μένα! Αλλά τι περίμενα? Τι θα κάνω? Πως θα φύγω από δω?
→Μεριά Ντάνιελ←
Πλησιάζει η ώρα και όλα είναι έτοιμα. Ελπίζω το σχέδιο μου να πιάσει και έτσι να μπορέσω να σώσω και την Ναταλία μου! Αν πάθει κάτι θα πεθάνω. Ετοιμάζομαι και ξεκινάω. Φτάνω στο μέρος και περιμένω. Σε λίγα λεπτά έρχεται ένα αυτοκίνητο. Βγαίνει ένας άντρας έξω και μου λέει να πετάξω την βαλίτσα με τα λεφτά. Το κάνω, τα παίρνει και πάει στο αυτοκίνητο βγάζει την μικρή έξω. Εγώ προσπαθώ να δω ποιος είναι μέσα στο αμάξι. Είναι αυτός που οδηγάει και βγήκε για να κάνει την ανταλλαγή και πίσω είναι δύο ακόμα άτομα το ένα δεν μπορώ να το
Δω με τίποτα το άλλο όμως κάπως δύσκολα προσπαθώ να το δω και τελικά το βλέπω! Δεν είναι δυνατόν ο Γιώργος είναι αυτός! Είμαι σίγουρος! Δεν του έφτανε το ξύλο που έφαγε! Έπρεπε να τον είχα σκοτώσει! Δεν πρέπει να κάνω κάτι προς το παρόν γιατί θα χαλάσει το σχέδιο. Αφήνει κάτω την μικρή μακριά μου και φεύγει! Φοβήθηκε ο μαλάκας! Πάω κοντά και την παίρνω αγκαλιά , με αγκαλιάζει σφιχτά. Πάμε σπίτι. Όταν ηρεμεί κάπως την ρωτάω
Ντ. :"Μικρή μου θέλω να σε ρωτήσω κάποιο πράγματα και να μου πεις την αλήθεια. Καλά? " κουνάει το κεφαλάκι της. Πως μπόρεσαν ένα μωρό 1 μισή χρονών σχεδόν να το κάνουν αυτό και να θέλουν να σκοτώσουν την Ναταλία μου. Θα τους σκοτώσω το ορκίζομαι.
Ντ.:"Λοιπόν καρδιά μου ήταν μαζί σου και η Ναταλία? "
Μικρή Δανάη:"Ναι μαζί μας είχαν. "
Ντ.:"Είναι καλά? Μήπως σας έκαναν κάτι κακό? Μήπως σας χτύπησαν ?"
Μ.Δ.:"Καλά είναι. Όχι ζεν μας τυπησαν. Μόνο ήταν μια γυναίκα στην αλχή που φώναζε συνέχεια. "
Ντ.:"Μήπως θυμάσαι πως ήταν το μέρος που ήσασταν? "
Μ.Δ.:"Ήμασταν σε ένα δωμάτιο και μας κλείδωναν εκεί. Ήταν άσπλο ,σκοτεινό, είχε ένα κλεβάτι και ένα μικλό παλάθυλο ψηλά. "
Ντ.:"Κάτι τελευταίο μήπως θυμάσαι να μου πεις πως ήταν περίπου η γυναίκα που φώναζε? Ας πούμε τι χρώμα μαλλιά είχε, τι χρώμα μάτια? "
Μ.Δ.:"Είχε γαλάζια μάτια και τα μαλλιά της ήταν κίτλινα."
Ντ.:"Εντάξει αγάπη μου. Τώρα θα πας πάνω με την κυρία Νίκη να ξεκουραστείς και ο μπαμπάς θα πάει να φέρει πίσω την Ναταλία καλά? "
Μ.Δ.:"Ναι" την φίλησα στο κεφαλάκι της και πήγε επάνω.
Άρα εκτός από τον Γιώργο που τον είδα στο αυτοκίνητο είναι και μια γυναίκα ξανθιά με γαλάζια μάτια.
→Μεριά Ναταλίας←
Έχει ώρα που έφυγαν ελπίζω να μην γίνει τίποτα κακό στην μικρή και τον Ντάνιελ. Μπορεί αυτόν να μην τον νοιάζει για μένα αλλά εγώ τον αγαπάω όπως και να έχει. Ξαφνικά ανοίγει η πόρτα και μπαίνει μέσα ο Γιώργος.
Γ. :"Και τώρα επιτέλους οι δύο μας"
Ν. :"Τι εννοείς? "
Γ. :"Θα περάσουμε ωραία θα δεις θα σου αρέσει. Να σε ρωτήσω κάτι είσαι ακόμα παρθένα όπως τότε που ήμασταν μαζί? " κάτι πρέπει να σκεφτώ δεν μπορεί να κάνει αυτό που έχει στο μυαλό του.
Ν. :"Να μη σε νοιάζει. Σε συχαίνομαι! Είσαι ανίκανος! Είσαι ένας αποτυχημένος!"
Γ. :"ΣΚΆΣΕ! " με πλησιάζει ενώ ταυτόχρονα βγάζει την μπλούζα του. Εγώ κάνω βήματα προς τα πίσω ως που με σταματάει το κρεβάτι και δεν μπορώ να πάω πιο πίσω. Ποτέ δεν ήμουν τυχερή γιατί να είμαι τώρα? Δεν έχω καμία ελπίδα.
Γ. :"Θα γίνεις επιτέλους δική μου. Άλλωστε αυτός είναι ο λόγος που είσαι εδώ γιατί εγώ θα κάνω αυτό που δεν έκανα πριν λίγα χρόνια και γιατί η Κατερίνα θέλει εκδίκηση! " με ακουμπάει και εγώ αρχίζω να τον χτυπάω όσο μπορώ Σε κάποια φάση βρίσκω ευκαιρία και τον χτυπάω στο όργανο του. Κατευθείαν πέφτει κάτω και εγώ τρέχω στην πόρτα αλλά είναι κλειδωμένη. Γαμώτο όταν μπήκε την κλείδωσε ξανά. Χωρίς να το καταλάβω με αρπάζει από πίσω με τραβάει και με ρίχνει στο κρεβάτι. Ποτέ σηκώθηκε?
Γ. :"Θα το πληρώσεις αυτό που έκανες! " βγάζει την μπλούζα μου και το παντελόνι του.
Ν. :"Αν το κάνεις αυτό δεν θα αλλάξει αυτό που είσαι απλά θα γίνεις χειρότερος! Ένα τέρας! Ένας αποτυχημένος!" τον βλέπω ότι έχει θυμώσει αλλά δεν πτοείται και συνεχίζει βγάζοντας μου το παντελόνι.
Γ. :"Σε λίγο δεν θα μπορείς να μιλάς!" Θα κάψω και το τελευταίο μου χαρτί αν και ξέρω ότι αν το κάνω δεν θα με σώσει κάνεις από τα χέρια του όμως το προτιμώ.
Ν. :"Για αυτό σε παράτησε η μάνα σου γιατί είσαι ένα τέρας! " με πιάνει από το λαιμό πριν ακόμα προλάβω να τελειώσω την πρόταση. Με σφίγγει και νιώθω τον αέρα να τελειώνει. Με αφήνει και αρχίζει να με χαστουκίζει.
Γ. :"Ηλίθια! Σου αξίζει ότι θα πάθεις! ΚΑΤΕΡΊΝΑ" Έρχεται στο δωμάτιο η Κατερίνα.
Κ. :"Τι τελείωσες κι όλας μαζί της?"
Γ. :"Δικιά σου δεν θέλω ούτε να τη βλέπω! "
Κ.:"Μη ανησυχείς! Δεν θα την ξαναδείς! " με πλησιάζει και με χαστουκίζει και αυτή. Εγώ πλέον έχω παραδοθεί στην μοίρα μου και αφού ο Ντάνιελ δεν
ενδιαφέρεται εμένα δεν με νοιάζει τίποτα πια. Βλέπω την Κατερίνα να κρατάει στο χέρι της όπλο. Το σηκώνει και με σημαδεύει. Με πλησιάζει και βάζει το όπλο στο κεφάλι μου. Κλείνω τα μάτια και περιμένω. Τελείωσαν όλα τωρα πια. Το μόνο που σκέφτομαι είναι ο Ντάνιελ

Γειά σας! Τι κάνετε? Δύσκολα τα πράγματα με την Ναταλία! Αν σας άρεσε αφήστε το αστεράκι σας και γράψτε μου στα σχόλια την γνώμη σας!♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥