Πόσο δυνατή είναι η αγάπη;

Κεφάλαιο 24

→Μεριά Ντάνιελ←
Την ακούω να μου λέει ότι δεν θέλει να τις εξηγήσω και ότι με αγαπάει παρόλο που την πλήγωσα και την βλέπω να φεύγει. Απομακρύνετε γρήγορα μέχρι που χάνεται από το οπτικό μου πεδίο. Μα τι κάνω? Κάθομαι και την κοιτάω να φεύγει? Δεν μπορώ να το επιτρέψω να γίνει αυτό! Δεν μπορεί να φύγει. Τρέχω γρήγορα κάτω. Ανοίγω την πόρτα και είμαι έτοιμος να φύγω όταν με σταματάει η Κατερίνα μπαίνοντας μπροστά μου.
Κ. :"Άφησε την να φύγει"
Ντ. :"Πας καλά? Φύγε από μπροστά μου! " την διώχνω αλλά ξανά μπαίνει μπροστά μου.
Κ. :"Άφησε την! Μα αγάπη μου δεν το βλέπεις αν ήθελε να μείνει θα έμενε από μόνη της δεν θα χρειαζόταν να τη σταματήσεις εσύ" την τραβάω απότομα μέσα στο σπίτι.
Ντ.:"ΣΚΑΣΕ ΚΑΙ ΆΚΟΥΣΕ ΚΑΛΆ ΤΙ ΘΑ ΣΟΥ ΠΩ! Αύριο ΤΟ ΠΟΛΎ μεθαύριο θα έχεις υπογράψει το διαζύγιο. Αν δεν θες να γίνει ΤΗΣ ΠΟΥΤΑΝΑΣ ΚΑΤΆΛΑΒΕΣ? Αν δεν έχω μεθαύριο στα χέρια μου το διαζύγιο με την υπογραφή σου δεν θες να ξέρεις τι θα γίνει! Πραγματικά βρες πέτρα να κρυφτείς γιατί αλλιώς θα είσαι κάτω από αυτή! Κάτω και από το χώμα! ΚΑΤΑΛΑΒΕΣ? " την βλέπω ότι έχει τρομάξει και έχει μαζευτεί αλλά δεν με νοιάζει όσο την βλέπω τόσο θυμώνω. Κουνάει καταφατικα το κεφάλι της.
Ντ. :"Α μην ξεχάσω επίσης ότι δεν πρόκειται να πάρεις τίποτα από τα χρήματα μου όπως επίσης ότι δεν πρόκειται να ξαναδείς πότε την μικρή! Και σε μένα δεν πιάνουν τα μου έλειψε και θέλω να την δω. Κατάλαβες? " πάει να πει κάτι άλλα την διακόπτω
Ντ.:"ΚΑΤΑΛΑΒΕΣ? " τελικά κουνάει το κεφάλι της καταφατικα.
Ντ.:"Ωραία χαίρομαι που συνεννοηθήκαμε. ΑΝΤΕ ΣΤΟ ΔΙΆΒΟΛΟ ΤΏΡΑ ΚΑΙ ΜΗ ΞΑΝΑΠΑΤΉΣΕΙΣ ΤΟ ΠΌΔΙ ΣΟΥ ΟΎΤΕ ΑΠΌ ΈΞΩ ΑΠΌ ΤΟ ΣΠΊΤΙ ΜΟΥ! "
Κ. :"Μα..."
Ντ.:"ΦΎΓΕ! ΕΊΠΑ ΦΎΓΕ ΠΡΙΝ ΣΕ ΒΓΆΛΩ ΕΓΏ ΚΑΙ ΠΊΣΤΕΨΕ ΜΕ ΔΕΝ ΘΑ ΣΟΥ ΑΡΈΣΕΙ ΚΑΘΌΛΟΥ! " φεύγει από το σπίτι και εγώ μπαίνω στο αυτοκίνητο και πάω στο παλιό σπίτι που έμενε η Ναταλία πριν έρθει στο δικό μου. Χτυπάω την πόρτα και μου ανοίγει ένας άντρας και λέει ότι δεν την ξέρει και ότι αυτός το νοίκιασε πριν δύο μήνες αυτό το διαμέρισμα. Φεύγω και πάω στην κολλητή της την Μελίνα αλλά ούτε εκεί είναι. Τελικά πάω σπίτι μου και βάζω ένα ποτό. Το ένα έγινε δύο τα δύο έγιναν τρία και τελικά άδειασα όλο το μπουκάλι. Πήγα πάνω και έπεσα με τα ρούχα στο κρεβάτι και κοιμήθηκα. Πέρασαν τρεις εβδομάδες με εμένα να πίνω, να μην τρώω σχεδόν τίποτα και να την σκέφτομαι συνέχεια. Ενδιάμεσα ήρθαν οι γονείς μου και οι φίλοι μου πολλές φορές για να δουν τι έχω και να με κάνουν καλύτερα αλλά η κατάληξη ήταν η ίδια στο τέλος πάντα εκνευριζόμουν και τους έδιωχνα. Μια γυναίκα αγάπησα πραγματικά στην ζωή μου και την έχασα. Δεν νόμιζα πότε ότι θα αγαπήσω κάποια, όλες τις θεωρούσα ίδιες αλλά να που αγάπησα αυτή που με έκανε να αλλάξω γνώμη και να δω ότι είναι διαφορετική. Πως να είναι τώρα το μωράκι μου? Η Ναταλία μου. Μου λείπει πολύ. Θέλω τόσο να την ακούσω. Έστω για λίγο. Την παίρνω τηλέφωνο. Το σηκώνει
Ν. :"Δεν θέλω κανέναν" την ακούω να λέει.
Ντ. :"Ναταλία"
Ν. :"Ντάνιελ? "
Ντ.:"Αγάπη μου τι κάνεις? που είσαι?"
Ν. :"Τι θες Ντάνιελ? Τι άλλο θέλεις από εμένα?" είναι έτοιμη να κλάψει
Ντ.:"Μωρό μου σε παρακαλώ γύρνα πίσω. Δεν μπορώ χωρίς εσένα. "
Ν. :"Δεν το σκέφτηκες και πολύ αυτό όταν μου έλεγες ψέματα. Έχεις τι γυναίκα σου και την κόρη σου είστε οικογένεια εγώ δεν έχω καμία δουλειά ανάμεσα σας" στον τέλος η φωνή της σπάει και είμαι σίγουρος ότι κλαίει και δάκρυα κυλάνε από τα όμορφα ματάκια της και εγώ δεν είμαι εκεί για να την σφίξω στην αγκαλιά μου και να την ηρεμήσω.
Ντ. :"Εσύ είσαι η γυναίκα μου. Πρέπει να σου εξηγήσω. " μου το κλείνει. Γαμώτο! Που είναι?
Την επόμενη μέρα με ξυπνάνε οι φωνές των φίλων μου. Κάθονται αρκετή ώρα και μετά φεύγουν. Εγώ παίρνω τηλέφωνο τον δικηγόρο μου για να δω τι γίνεται με το θέμα του διαζυγίου. Τελικά η Κατερίνα όντως μετά από δύο μέρες υπέγραψε το διαζύγιο και μου το έστειλε. Έτσι ξεκίνησαν οι διαδικασίες και σε λίγο καιρό δεν θα είμαι πια παντρεμένος ούτε στα χαρτιά. Είχαμε κάνει πολιτικό γάμο και είναι λίγο πιο εύκολο και γρήγορο να βγει το διαζύγιο από ότι με τον θρησκευτικό. Μετά έβαλα να πιω ένα ουίσκι. Πέρασε άλλη μία εβδομάδα με εμένα στην ίδια κατάσταση αν και αυτές τις μέρες είμαι λίγο καλύτερα. Έρχονται κάθε μέρα οι φίλοι μου για να με κάνουν να νιώσω καλύτερα και ξεχνιέμαι λίγο. Έτσι πέρασε ένας μήνας από τότε που έφυγε η Ναταλία μου. Έχω να την δω ένα μήνα. Θέλω να επιστρέψει δεν μπορώ άλλο μακριά της.

Γειά σας! Τι κάνετε? Να λοιπόν πως πέρασε ο Ντάνιελ αυτόν το μήνα που έλειπε η Ναταλία. Στο επόμενο ή επιστροφή της Ναταλίας. Για να δούμε τι θα γίνει με αυτούς. Επίσης συγνώμη που δεν ανέβασα τόσες μέρες αλλά με παίδεψε αυτό το κεφάλαιο αρκετά. Τελικά όμως το έγραψα και ελπίζω να σας αρέσει. Αν σας άρεσε αφήστε το αστεράκι σας και γράψτε μου στα σχόλια την γνώμη σας. Καληνύχτα♥♥♥♥♥♥♥