Πόσο δυνατή είναι η αγάπη;

Κεφάλαιο 20

→Μεριά Ντάνιελ←
Έχει ώρα που ξύπνησα και την χαζεύω που κοιμάται στην αγκαλιά μου. Είναι τόσο όμορφη και γλυκιά. Ακόμα δεν μπορώ να πιστέψω ότι χθες την έκανα δικιά μου. Την αγαπάω.
→Μεριά Ναταλίας←
Ξυπνάω στην αγκαλιά του και τον βλέπω να με κοιτάζει.
Ν. :"Καλημέρα"
Ντ.:"Καλημέρα στην πιο όμορφη γυναίκα του κόσμου. Την δική μου γυναίκα. Πως κοιμήθηκες? "
Ν.:"Υπέροχα. Αλλά όπου και να κοιμόμουν δεν με νοιάζει αρκεί να ήμουν στην αγκαλιά σου"
Ντ.:"Θα φάμε πρωινό? "
Ν.:"Ναι αλλά λέω να κάνω πρώτα ένα μπάνιο"
Ντ.:"Καλά καρδιά μου"
Σηκώνομαι και μπαίνω στο μπάνιο. Ετοιμάζομαι να μπω για μπάνιο αλλά όπως βλέπω το Τζακούζι δίπλα δεν μπορώ να αντισταθώ και τελικά μπαίνω στο τζακούζι. Χαλαρώνω στο νερό και κλείνω τα μάτια. Στο μυαλό μου έρχεται η χθεσινή βραδιά. Νοιώθω τον Ντάνιελ να μπαίνει μέσα στο τζακούζι μαζί μου. Ανοίγω τα μάτια και οι ματιές μας κλειδώνουν. Έρχεται κοντά μου και με φιλάει με πάθος. Με κάνει για ακόμα μια φορά δική του. Μόλις τελειώνουμε καθόμαστε λίγο ακόμα και μετά βγαίνουμε. Πάμε για πρωινό. Η μέρα περνάει ευχάριστα. Πήγαμε για σκι και αυτή την φορά δεν έπεσα. Κάναμε βόλτα στην περιοχή και ήρθαμε στο ξενοδοχείο και φάγαμε βραδινό στο δωμάτιο μας δίπλα στο αναμένο τζάκι. Ξαπλώσαμε αγκαλιά και μας πήρε ο ύπνος.

~~~~

Σήμερα είναι η μέρα που φεύγουμε. Κρίμα περάσαμε υπέροχα! Ετοίμασα τα πράγματα, φάγαμε πρωινό και πήγαμε στο ιδιωτικό αεροπλάνο του. Έχει ώρα που πετάμε αλλά έχουμε ακόμα αρκετή ώρα μέχρι να φτάσουμε. Σηκώνομαι να κάνω μια βόλτα στο αεροπλάνο. Πάω προς τα μέσα και ξαπλώνω στο κρεβάτι. Κοιτάω έξω απο το παράθυρο τα σύννεφα. Είναι πολύ ωραία. Έρχεται ο Ντάνιελ και με αγκαλιάζει. Με φιλάει και αρχίζει να μου βγάζει τα ρούχα. Τον θέλω. Μου κάνει έρωτα εδώ πάνω από τα σύννεφα.
Ντ.:"Δεν θα σε χορτάσω πότε"
Ν.:"Με τρελαίνεις"
Καθόμαστε λίγη ακόμα ώρα αγκαλιά στο κρεβάτι και μετά πάμε μέσα ξανά. Αρκετή ώρα αργότερα φτάσαμε επιτέλους σπίτι. Είναι 5:00 το απόγευμα. Θα πάρω τηλέφωνο την μαμά μου να της πω ότι γύρισα και να έρθει οπότε μπορεί. Το σηκώνει
Ν.:"Έλα μαμά. Τι κάνεις ? Ο μπαμπάς? "
Μ. :"Καλά είμαστε κορίτσι μου εσύ? "
Ν.:"Καλά κι εγώ. Γυρίσαμε από το ταξίδι. Οπότε μπορείτε ελάτε. Μου λείπετε. "
Μ. :"Θα έρθουμε αύριο κι όλας κόρη μου. "
Ν. :"Ωραία μαμά θα τα πούμε. Γειά"
Μ. :"Αντίο παιδί μου"
Την υπόλοιπη μέρα την περνάω με την μικρή που μου έλειψε.

~~~

Σήμερα είναι η μέρα που θα έρθουν οι γονείς μου. Είμαι πολύ χαρούμενη. Πάω στην κουζίνα. Είναι εκεί η μαγείρισσα η κυρία Νίκη. Είναι πολύ καλή και η μόνη που της έχω μεγάλη συμπάθεια και οι σχέσεις μας δεν είναι τυπικές όπως με το υπόλοιπο προσωπικό του σπιτιού.
Ν. :"Γειά σας κυρία Νίκη"
Κ.Ν.:"Ναταλία μου τι κάνεις κορίτσι μου? "
Ν. :"Καλά εσείς?"
Κ.Ν.:"Καλά κι εγώ. Με τον Ντάνιελ πως τα πάτε? "
Ν.:"Πολύ καλά κυρία Νίκη. Είμαι ευτυχισμένη! "
Κ.Ν.:"Χαίρομαι κορίτσι μου. Ξέρεις τον Ντάνιελ τον ξέρω από μικρό παιδί και τον έχω σαν παιδί μου. Πρώτη φορά τον βλέπω έτσι. Είναι πραγματικά χαρούμενος , ευτυχισμένος και χαμογελάει. Σε αγαπάει πολύ. Ποτέ δεν ήταν τόσο χαρούμενος. Ειδικά μετά από αυτό που έγινε με την γυναίκα του. Αλλά και πιο πριν από τότε που την παντρεύτηκε γιατί αναγκάστηκε λόγο της εγκυμοσύνης της . Δεν την αγάπησε πότε. Αλλά ούτε αυτή ήταν καλή. Μόνο που την έβλεπες και χωρίς να μιλήσει καταλάβαινες την κακία μέσα της. Ευτυχώς η μικρή δεν είναι σαν αυτή δεν της έμοιασε καθόλου εκτός από τα μάτια της που πήρε το χρώμα, γαλάζιο. "
Ν. :"Και εγώ τον αγαπάω τον Ντάνιελ πιο πολύ κι από μένα. Χαίρομαι που είναι χαρούμενος. Τόσο κακία ήταν λοιπόν η γυναίκα του? Πως την λέγανε? "
Κ.Ν.:"Τόσο και λίγο λέω. Κατερίνα λέγεται. "
Ν. :"Μάλιστα. Ας αλλάξουμε θέμα. Σήμερα έρχονται οι γονείς μου! "
Κ.Ν.:"Ωραία "
Χτυπάει το κουδούνι και τρέχω στην πόρτα. Βλέπω τους γονείς μου. Αγκαλιάζω την μαμά μου πρώτα πολύ σφιχτά και έπειτα τον πατέρα μου.
Ν. "Μου λείψατε τόσο πολύ. Πάμε μέσα" τους δείχνω το σπίτι και το δωμάτιο τους.
Μ. :"Είναι πολύ όμορφο και μεγάλο σαν παλάτι"
Μπαμπάς:"Ασε το σπίτι τώρα και να τακτοποιηθούμε να δούμε την κόρη μας μετά" βγαίνω να τους αφήσω να ετοιμάσουν τα πράγματα. Βλέπω τον Ντάνιελ έξω από το δωμάτιο
Ντ.:"που είσαι σε έψαχνα. "
Ν.:"Έγινε κάτι?"
Ντ.:"Όχι απλά ήθελα να σε δω" μου λέει και με φιλάει. Ακούω τον μπαμπά μου να ξερό βήχει. Ωχ μας έπιασε.
Μπ. :"Ναταλία ποιος είναι ο κύριος? " πριν μιλήσω ο Ντάνιελ τον πλησιάζει και απλώνει το χέρι για χειραψία
Ντ.:"Ντάνιελ Πάρκερ. Ιδιοκτήτης του σπιτιού. Αφεντικό της κόρης σας και γυναίκα της ζωής μου και κοπέλα μου" ο πατέρας μου τον κοιτάζει και δίνει το χέρι του
Μπ. :"Ανδρέας Παπαδόπουλος πατέρας της Ναταλίας. Εμείς οι δύο πρέπει να κάνουμε μία συζήτηση και σύντομα. "
Ντ.:"Οπότε θέλετε και τώρα ακόμα"
Μπ.:"Ναι γιατί όχι πάμε κάπου μόνοι μας νεαρέ"
Ν.:"Μπαμπά"
Μπ.:"Ναταλία μην ανακατεύεσαι. Μια συζήτηση θα κάνουμε. "
Ν.:"Ρε μπαμπά"
Ντ.:"Ναταλία σταματά θα πάμε να συζητήσουμε και μετά θα φάμε όλοι μαζί. Να γνωριστούμε κι όλας. Τέλος η συζήτηση. " λέει και δεν λέω τίποτα. Ο μπαμπάς μου ξαφνιάζεται που δεν του απαντάω γιατί ξέρει πόσο ατίθαση είμαι αλλά δεν λέει κάτι. Φεύγουν μαζί προς τα κάτω. Εγώ πάω μέσα στην μαμά μου και της λέω για την σχέση μου με τον Ντάνιελ. Μετά από καμιά ώρα είμαστε όλοι μαζί στο τραπέζι και τρώμε. Ο μπαμπάς και η μαμά μου τον συμπάθησαν πολύ τον Ντάνιελ. Θα σκάσω όμως είμαι πολύ περίεργη να μάθω τι είπαν. Τέλος πάντων. Η μέρα περνάει πολύ ωραία με εμένα να μην αφήνω ούτε λίγο τους γονείς μου. Έμαθα ότι θα κάτσουν δύο εβδομάδες οπότε θα έχω λίγο χρόνο να τους χορτάσω.

Γειά σας! Τι κάνετε? Γύρισαν πίσω ο Ντάνιελ και η Ναταλία. Ελπίζω να σας άρεσε. Αν σας άρεσε αφήστε το αστεράκι σας και γράψτε μου στα σχόλια. Κάτι άλλο το ξενοδοχείο δεν έχει ίντερνετ δυστυχώς. Τώρα βρήκα από ένα μαγαζί έξω και το ανέβασα το κεφάλαιο αλλά δεν ξέρω πότε θα βάλω το επόμενο. Όταν βρω ίντερνετ. Για δύο μέρες μετά θα μπαίνουν κανονικά. Καληνύχτα σας.