Πόσο δυνατή είναι η αγάπη;

Κεφάλαιο 4

Έχει ώρα που προσπαθώ μάταια να ξυπνήσω αλλά δεν τα καταφέρνω. Κοίτα την ώρα 7:40 Τιιιιι?! Σε 20 λεπτά πρέπει να είμαι ήδη εκεί και εγώ ακόμα κοιμάμαι! Ετοιμάζομαι γρήγορα και φεύγω.
Φτάνω έξω από το σπίτι του Ντάνιελ και χτυπάω την πόρτα. Ευτυχώς δεν άργησα. Μου ανοίγει ο κύριος από χθες μου χαμογελάει
Κυρ.:" Καλημέρα σας περάστε"
Ν.:"Καλημέρα σας τι κάνετε? "
Κυρ. :"Καλά είμαι εσείς? "
Ν.:"Καλά"
Κυρ.:" Λοιπόν αφήστε τα πράγματα σας εδώ θα τα τακτοποιήσουν στο δωμάτιο σας. Πρέπει να πάτε στο γραφείο του κύριου Πάρκερ πρώτα γιατί σας θέλει"
Ν.:"Μάλιστα"
Ωχ δεν γίνεται αυτό πως θα τον αντικρίσω μετά τα χθεσινά;
Φτάνουμε έξω από το γραφείο χτυπάει και μόλις ακούει το περάστε μπαίνει μόνος του πάλι μέσα. Αυτό θα γίνεται τώρα! Κάθε φορά που θα πρέπει να συναντήσω τον Ντάνιελ θα έρχομαι με συνοδεία. Δώσε μου δύναμη Θεέ μου να αντέξω.
Βγαίνει και μου λέει να περάσω. Μόλις τον αντικρίζω αρχίζει να χτυπάει η καρδιά μου γρήγορα και δυνατά και το στομάχι μου έγινε κόμπος. Κοιτάω κάτω Μα καλά τι έπαθες Ναταλία σύνελθε! Είναι μπροστά στο γραφείο του. Τον παρατηρώ για λίγο.
Ν.:"Καλημέρα σας"
Ντ.:"Καλημέρα σας?" Ρωτάει
Ντ.:"Εχτές πηγές να με χτυπήσεις και σήμερα μου μιλάς στον πληθυντικό! "
Ήλπιζα ότι θα το ξεχάσει ή έστω ότι δεν θα αναφέρει τίποτα.
Ν.:"Χθες με ειρωνεύτικες και με πρόσβαλες τι ήθελες να κάνω? Να κάτσω να σε ακούω;" με πλησιάζει και κάνω ένα βήμα πίσω.
Ντ.:"Πρόσεχε πως μου μιλάς σε προειδοποιώ! " αχ θέλω τόσο πολύ να τον χτυπήσω αλλά θα χάσω την δουλειά.
Ν.:"Μάλιστα"
Ντ.:"Για το δικό σου καλό θα κάνω πως το χθεσινό στο μπαρ δεν συνέβη αλλά πρόσεχε! "
Ν.:"Μάλιστα"
Ντ.:"Έλα τώρα προχώρα θα πάμε στο μωρό! " λέει απότομα.
Προχωράμε ανεβαίνουμε κάποιες σκάλες και αναρωτιέμαι πόσους ορόφους έχει και τι είναι το κάθε δωμάτιο. Μετά από λίγο σταματάει απότομα παραλίγο να πέσω πάνω του αλλά ευτυχώς σταμάτησα τελευταία στιγμή. Με κοιτάει στραβά.
Ντ.:"Σε αυτή τη πόρτα είναι το δωμάτιό σου και στην δίπλα του μωρού" δείχνει δύο πόρτες και πηγαίνει προς αυτή του μωρού την ανοίγει και μπαίνουμε μέσα αυτός κάθεται στην πόρτα αλλά εγώ προχωράω λίγο πιο μέσα και παρατηρώ το δωμάτιο, είναι πανέμορφο. Είναι ροζ με άσπρο και είναι πολύ φωτεινό. Στη μία πλευρά υπάρχει μια ντουλάπα και μια συρταριέρα ροζ με αρκουδάκια ζωγραφισμένα. Πιο δίπλα είναι μια άνετη ξύλινη καρέκλα που μπορείς να κουνηθείς σε αυτή και δίπλα στην καρέκλα ένα τραπεζάκι. Στη μία γωνία του δωματίου υπάρχει στο πάτωμα ένας μεγάλος αρκούδος. Στην άλλη πλευρά του δωματίου είναι μια αλλαξιέρα. Πιο εκεί είναι το κρεβατάκι το οποίο είναι ροζ και έχει μια κουνουπιέρα. Πλησιάζω στο κρεβατάκι του μωρού. Βλέπω την μπέμπα. Είναι πανέμορφη! Έχει λίγα μαλλάκια, είναι πολύ μικροσκοπική και έχει μεγάλα μπλε μάτια. Είναι τόσο όμορφη! Λέω σιγανά χωρίς να το καταλάβω :
Ν.:"Είναι πανέμορφη! " ο Ντάνιελ με πλησιάζει πολύ είναι σχεδόν έτοιμος να με φιλήσει. Ξαφνικά απομακρύνετε και λέει
Ντ.:"Ναι είναι."
Ν.:"Η μητέρα της που είναι; " ρωτάω.
Αλλάζει τελείως έκφραση γίνεται ξανά απόμακρος
Ντ.:"Πέθανε στην γέννα" μου λέει απότομα χωρίς κανένα συναίσθημα καλά τι άνθρωπος είναι;
Ντ.:"ΑΛΛΆ ΔΕΝ ΕΊΝΑΙ ΔΙΚΉ ΣΟΥ ΔΟΥΛΕΙΆ ΑΥΤΌ! ΔΕΝ ΕΊΣΑΙ ΕΔΏ ΓΙΑ ΝΑ ΚΆΝΕΙΣ ΕΡΩΤΉΣΕΙΣ ΓΙΑ ΆΛΛΟ ΛΌΓΟ ΣΕ ΈΦΕΡΑ ΕΔΏ! ΚΑΤΆΛΑΒΕΣ??" φωνάζει θυμωμένος. Τρομάζω , μαζεύομαι και απομακρύνομαι από κοντά του, το μωρό ταράζεται και κλαίει. Μα καλά τι έπαθε ξαφνικά μια ερώτηση έκανα μόνο.
Ν.:"Συγγνώμη δεν ήθελα να θυμώσεις" το μωρό συνεχίζει να κλαίει. Θέλω να το πάρω αγκαλιά να σταματήσει αλλά φοβάμαι μην τον πειράξει.
Ντ.:"Κάνε το να σταματήσει επιτέλους! " λέει απότομα χωρίς συναίσθημα δείχνοντας το μωρό και φεύγει γρήγορα από το δωμάτιο. Παίρνω το μωρό αγκαλιά να το ηρεμήσω μετά από λίγο κοιμάται τη βάζω στο κρεβατάκι της την χαζεύω για λίγο και πηγαίνω δίπλα στο δωμάτιο που είπε ότι είναι δικό μου.

Γειά σας!♥ Λοιπόν τι λέτε να έπαθε και αντέδρασε έτσι στην ερώτηση? Γενικά πολύ περίεργος είναι ο Ντάνιελ. Στην φωτογραφία το μωρό.♥ Αν σας άρεσε αφήστε το αστεράκι σας και γράψτε μου κάτω στα σχόλια την γνώμη.♥♥♥♥