Πόσο δυνατή είναι η αγάπη;

Κεφάλαιο 32

→Μεριά Ντάνιελ←
Που είναι τόση ώρα? Γιατί δεν γύρισαν? Ελπίζω να μην έκανε καμία βλακία η Ναταλία! Αλλά μόλις γυρίσουν θα τα ακούσουν για τα καλά! Λες να έγινε τίποτα? Λείπουν από τις 7 το απόγευμα και η ώρα είναι 9:15 το βράδυ! Πότε θα έρθουν? Δεν θα την αφήσω να ξαναβγεί έξω τελείωσε! Μόνο μαζί μου αν τύχει καμιά φορά! Μήπως έπαθαν τίποτα? Όχι δεν μπορεί τι να έπαθαν? Εξάλλου ήταν και ο σωματοφύλακας μαζί τους. Πέρασε άλλη μιάμιση ώρα και τώρα κοντεύει 11 το βράδυ! Την έχω πάρει 100 τηλέφωνα και αυτή και τον σωματοφύλακα! Θα τρελαθώ που είναι? Χτυπάει η πόρτα και τρέχω να δω αν είναι αυτοί. Είναι ο σωματοφύλακας μόνος του!
Ντ. :"Τι στο καλό έγινε? Που είναι η Ναταλία και η κόρη μου? "
Σωματοφύλακας:"Δεν ξέρω που είναι! Εκεί που θα φύγαμε από το πάρκο που είναι εδώ πιο κάτω για να γυρίσουμε πίσω εμφανίστηκαν δύο άντρες ψηλοί γυμνασμένοι και μου επιτέθηκαν και οι δύο μαζί. Είδα την Ναταλία να τρέχει με την μικρή αγκαλιά για να φύγει. Με χτυπούσαν και οι δύο μαζί στην αρχή τους χτυπούσα και εγώ αλλά ήταν δύο και δεν τα κατάφερα. Ο ένας ξαφνικά έτρεξε προς την Ναταλία και την μικρή για να τις πιάσει. Δεν ξέρω αν τις έπιασε ή όχι γιατί ο άλλος με χτύπησε στο κεφάλι με κάτι και έχασα τις αισθήσεις μου. Όταν συνήλθα ήμουν πολύ χάλια και έπρεπε να πάω στο νοσοκομείο. Μόλις βγήκα ήρθα εδώ. "
Ντ.:"Όχι μαλάκα ΤΏΡΑ ΘΑ ΠΡΈΠΕΙ ΝΑ ΠΑΣ ΣΤΟ ΝΟΣΟΚΟΜΕΊΟ! " του λέω και αρχίζω να τον χτυπάω με όλη μου την δύναμη. Έχει πέσει κάτω αλλά συνεχίζω.
Ντ.:"Η δουλειά σου ήταν να την προσέχεις και εσύ άφησες να γίνει ΑΥΤΌ? " του λέω ενώ τον χτυπάω ακόμα.
Ντ.:"ΑΝΙΚΑΝΕ ΘΑ ΣΕ ΚΑΤΑΣΤΡΈΨΩ ΗΛΙΘΙΕ! ΣΤΟ ΛΈΩ ΕΚΤΌΣ ΌΤΙ ΤΏΡΑ ΌΝΤΩΣ ΘΑ ΠΡΈΠΕΙ ΝΑ ΠΑΣ ΣΤΟ ΝΟΣΟΚΟΜΕΊΟ ΘΑ ΦΡΟΝΤΊΣΩ ΝΑ ΜΗ ΒΡΕΙΣ ΠΟΥΘΕΝΆ ΞΑΝΆ ΔΟΥΛΕΙΆ! ΝΑ ΕΊΣΑΙ ΣΊΓΟΥΡΟΣ! ΤΟ ΞΈΡΕΙΣ ΠΏΣ ΌΤΑΝ ΛΈΩ ΚΆΤΙ ΤΟ ΚΆΝΩ ΠΆΝΤΑ! ΑΥΤΌ ΘΑ ΤΟ ΚΑΝΩ ΣΤΗΝ ΚΑΛΎΤΕΡΗ ΠΕΡΊΠΤΩΣΗ! ΝΑ ΠΑΡΑΚΑΛΑΣ ΝΑ ΜΗΝ ΠΆΘΕΙ ΤΊΠΟΤΑ Η ΝΑΤΑΛΊΑ ΚΑΙ Η ΜΙΚΡΉ ΓΙΑΤΊ ΈΤΣΙ ΚΑΙ ΤΙΣ ΠΕΙΡΆΞΟΥΝ ΘΑ ΣΕ ΣΚΟΤΏΣΩ ΜΑΛΑΚΑ! " του λέω και τον χτυπάω ακόμα πιο δυνατά μέχρι που λιποθυμάει. Παίρνω το κινητό μου. Πληκτρολογώ τον αριθμό που θέλω και όταν το σηκώνει λέω
Ντ.:"Πάρε τον άλλον και ελάτε σπίτι μου ΤΩΡΑ" το κλείνω και βάζω ένα ποτό. Τι θα κάνω γαμώτο? Μετά από λίγα λεπτά ακούω την πόρτα, ανοίγει ο οικονόμος και βλέπω τον Κρίστιαν με τον Αντριάν να με πλησιάζουν.
Κρίστιαν:" Τι έγινε ρε? Γιατί είσαι έτσι? "
Ντ.:"Χάθηκε η Ναταλία και η κόρη μου! " τους λέω μετά ακριβώς τι έγινε.
Αντριάν:"Τώρα τι θα κάνουμε? Έχεις καμιά ιδέα ποιος είναι? Εσύ έχεις πολλούς που σε μισούν, γιατί είσαι πλούσιος, γιατί σε ζηλεύουν και άλλες τέτοιες βλακίες. "
Ντ.:"Κάνεις από αυτούς δεν θα τολμούσε να κάνει κάτι τέτοιο! "
Κρ. :"Να πάμε στην αστυνομία? "
Ντ.:"Και τι θα κάνει? Δεν οφείλει. Χάσιμο χρόνου! "
Αντ. :"Δίκιο έχει ο Κρίστιαν. Πρέπει να πάμε στην αστυνομία και ότι γίνει." τελικά με πείσανε και πήγαμε τους είπα τι έγινε είπαν θα ξεκινήσουν έρευνα και όταν έχουν κάτι νεότερο θα μας ειδοποιήσουν, μαλακιες δηλαδή σιγά μην καταφέρουν τίποτα! Γυρνάμε πίσω καθόμαστε και σκεφτόμαστε τι να κάνουμε. Ξαφνικά χτυπάει το τηλέφωνο μου. Το σηκώνω
Ντ.:"Παρακαλώ"
Άγνωστος:"Αν θες να δεις ξανά ζωντανή την κόρη σου θα πρέπει να κάνεις ότι σου πω."
Ντ.:"ΠΟΙΟΣ ΕΊΣΑΙ? ΤΟ ΚΑΛΌ ΠΟΥ ΣΟΥ ΘΈΛΩ ΝΑ ΕΊΝΑΙ ΚΑΛΆ ΚΑΙ ΟΙ ΔΎΟ ΓΙΑΤΊ ΘΑ ΣΕ ΣΚΟΤΏΣΩ!"
Αγ. :"Άσε τις απειλές γιατί θα την πληρώσει η μικρή. Αν την θες πίσω να βρεις 5 εκατομμύρια ευρώ και θα σε πάρω ξανά να σου πω τα υπόλοιπα. "
Ντ.:"Η Ναταλία? Την έχεις και αυτή? "
του του τουυυ... Το έκλεισε. Θα τρελαθώ! Ελπίζω να μην πάθουν τίποτα. Θα πεθάνω αν πάθουν κάτι δεν μπορώ να ζήσω χωρίς αυτές. Μου έρχεται στο μυαλό η κόρη μου και έπειτα η Ναταλία και όσα περάσαμε μαζί και τέλος τις φορές που την πλήγωσα. Πόσο το έχω μετανιώσει. Το πληρώνω τώρα έτσι. Σε παρακαλώ θεέ μου κάνε να είναι καλά και να μην πάθουν τίποτα , κάνε να βρεθούν σύντομα και τιμώρησε μόνο εμένα για τα λάθη που έκανα όχι και αυτές. Βάζω να πιω ακόμα ένα ποτό.

→Μεριά Ναταλίας←
Ανοίγω τα μάτια μου και νιώθω ότι το κεφάλι μου θα σπάσει , με πονάει πάρα πολύ. Κοιτάω γύρω μου. Είμαι σε ένα δωμάτιο το οποίο είναι σκοτεινό και μέσα στη σκόνη. Έχει ένα κρεβάτι τις κακιάς ώρας και ένα μικρό παράθυρο ψηλά κοντά στο ταβάνι κοντά δεν το φτάνω με τίποτα. Πλησιάζω την πόρτα και πάω να την ανοίξω άλλα είναι κλειδωμένη και είχα μια ελπίδα. Το μωρό που είναι? Τι του έκαναν? Τι θα μας κάνουν? Γιατί είμαι εδώ? Ακούω ένα κλάμα που είναι γνωστό, η μικρή. Πλησιάζω στην πόρτα για να ακούσω καλύτερα.
1ος:"Κάντο να σκάσει επιτέλους!"
2ος:"Πώς? Που να ξέρω από μωρά! Εσύ θα έπρεπε να ξέρεις!"
1ος:"ΗΛΙΘΙΕ! Δεν ξέρω τι θα κάνεις αλλά αν δεν σταματήσει θα το σκοτώσω!"
2ος:"Πώς μπορείς και το λες εσύ αυτό? "
1ος:"Αχ σταμάτα να λες βλακίες επιτέλους! Πάντο μέσα στην άλλη. Αυτή θα ξέρει τι να το κάνει. "
2ος:"Καλά το πάω"
Απομακρύνομαι γρήγορα απο την πόρτα και πάω να κάτσω στο κρεβάτι. Εν το μεταξύ οι φωνές αυτές μου φαίνονται πολύ γνωστές και οι δύο! Λες να τους ξέρω? Ακούω να ξεκλειδώνει η πόρτα. Ανοίγει και μπαίνει μέσα κάποιος με την μικρή αγκαλιά. Δεν το πιστεύω! Δεν μπορεί! Όχι δεν γίνεται!
Ν. :"Εσύ? " λέω ψιθυριστά.

Γειά σας! Τι κάνετε? Ποιος ή μάλλον ποιοι κρύβονται πίσω από την απαγωγή της Ναταλίας και της μικρής? Και γιατί να το κάνουν αυτό? Τι λέτε? Αν σας άρεσε αφήστε το αστεράκι σας και γράψτε μου στα σχόλια την γνώμη σας. Καληνύχτα♥♥♥♥♥♥♥♥♥