Kısır Döngü

Bölüm 6

*****

İzim, babasına onu görmenin verdiği rahatlıkla koşmaya devam etti. Babasının yanına varana kadar yaşadıkları gözünün önünden geçti. Evde olan olayı hatırladı, yine aynı tepkiyi vericeklerini düşünerek egosuna yenik düştü ve bir şey anlatmama kararı aldı.

Efkan ın yanına geldiğinde, "Baba kayboldum, yolu bulamadım. Özür dilerim" diyip başını sakince öne eğdi. Efkan kızının sakinliğini görünce kendine geldi ve sarılıp " İyisin dimi?" Diye sormakla yetindi. İzin "İyiyim baba." Diyince Efkan kızının omzuna elini atıp " Annen endişelendi. Kardeşinle arabada bekliyolar. Hadi dönelim." Diyip yola koyuldular

İzim bir an köşklerinde, yatak odasının camındaki ona doğru bakan kişinin kim olduğunu düşündü. Ve biraz ürperdi.

O sırada Feraye nin endişesi on katına çıkmış, karanlıkta başlarına bir şeyin geldiğini düşünmekten ve bunu Mirza ya belli etmemek için kendini sıkmaktan artık bayılma derecesine gelmişti. Endişe ve korkuyla beklerken , etrafı çarşaf gibi örtmüş karanlığın içinden iki kişi belirdi.

Feraye net göremesede gelenlerin eşi ve kızı olduğunu düşünüp heycanla arabadan indi. Ve seslendi. "İzimm! Efkann! Siz misiniz?". Efkan duyar duymaz " Evet Feraye biziz. İyiyiz merak etme." Diye seslendi. Feraye eşinin sesini duyunca içine sonsuz bir rahatlık geldi. Artık Efkan ve İzim in yüzü iyice belirginleşmişti ve Feraye nin yanına geldiler. Feraye ikisinede yüzündeki rahatlamanın verdiği gülümsemeyle sıkı sıkı sarıldı. Arabaya binip eve doğru yola koyuldular.

Eve gelip kapının önünde durduklarında yolda ki sessizliğin tarifi küçük Mirza dan başkası değildi. Uyuyaklamış ve koltulta iki büklüm yatıyordu. Efkan eşine "Siz eşyaları alın. Ben Mirza yı götürürüm." Diyip arka kapıyı açtı. Mirza yı aldı. Odasına çıkartıp yatırdı. İzim ve Feraye de eşyaları getirmiş ve ev halkı eski haline dönmüştü.

Aslında her şey fiziksel olarak eski haline dönmüştü,kalplerdeki değişme ise tarifsizdi. İzim yorulduğunu ve yatıcağını söyleyip odasına çekildi. Kapısını kilitleyip bugün olanları düşünmeye başladı. O sırada Efkan ve Feraye de odalarına çekildi.

İzim her şeyi dokuma makinası gibi beyninde işlerken yavaş yavaş çözüme ulaşmak için doğru yola girmişti.

Gecenin geç saatlerine gelindiğinde ev halkı uykusunun derinliklerindeyken İzim de kafasında ki yapboz parçalarını tamamlamaya devam ediyordu.

Hala anlam veremediği yapbozun eksik parçaları olduğunu biliyor fakat o parçaları nasıl elde edeceğini bir turlu bulamıyordu. İzim kolyesini eline alıp uykuya dalıcağı sırada yeni bir yapboz parçası İzim in camında gizlice onu izliyordu..