Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Bugün Betül'ün akşam çalıştığı günlerden biriydi. Bu sıralar restaurant yoğun olduğu için fazladan çalışıyordu. Alnında biriken yeri Kader bezle sildi.
"Buraya bir aşçı daha alsalar ölürler sanki akşam yoğun oluyor hep" diyerek mızmızlandı Kader.
"Sorun değil ben halimden memnunum" dedi Betül gülümseyerek. Kader cebindeki telefonun titremesi ile konuşmayı kesti. Bu Betül'ün telefonuydu. Gelen mesajı yavaşça okudu.
"Betül! Esra gelmiş. Fırat ve eşiyle birlikte" dedi aceleyle Kader.
"Ne?!"
"Fırat burada. Ona görünmen gerek" dedi Kader. O sırada mutfağa giren patron ile aradığı şansı buldu.
"Emir Bey!" diyerek patrona seslenen Kader, arkadaşının işinin bitmesi için birazcık ısrarcı olacaktı.
"Kader Hanım?"
"Emir bey, sizce de Betül bugün biraz fazla çalışmadı mı?" diye sordu Kader. Emir Bey bakışlarını Betül'e çevirdi. "Ah evet. Betül seni tamamen unutmuştum. Artık eve gidebilirsin. Kader sende"
Kader zafer kazanmış gibi arkadaşına döndü. Emir Bey mutfağı gezmeyi bitirdiğinde Kader, Betül'ün kolunu tuttu. "Hadi Betül ya. İzni kaptık şurada. Oyalanma"
Betül eldivenini çıkarıp elini yıkadı. Ardından önlüğünü çıkardı. "Teşekkür ederim Kader" diyerek arkadaşına öpücük yollayan Betül üstünü düzeltti.
"Nasıl görünüyorum?" diye sordu.
"Çok çalışmış gibi" diyen Kader saçlarını arkaya savurduktan sonra ekledi. "Neyse ki yanındayım"
Betül'ü kendine ait odaya götürdü. Yüzüne biraz renk gelmesi için sade bir makyaj yaptı. Saçlarını dolabında bulundurduğu ufak düzleştirici ile düzleştirdi. Betül'ün zaten düz olan saçı hemen şekle girdi.
Betül telefonunun kamerasında kendisine baktı. Görüntüyü beğendi. Makyaj çok doğal durmuştu.
"Ben seni burada bekleyeceğim. Yanıma gelirsin ve birlikte gideriz" dedi Kader ve arkadaşına şans diledi.
Betül mutfaktan çıkıp restaurantın müşteri bölümüne geldi. Alışkın olduğu ses kulağına doluyordu. Birkaç adım attığında yan tarafından "Betül Hanım" şeklinde bir ses duydu.
"Ah Engin Bey. Nasılsınız?" diyerek yanında duran uzun zamandır görmediği müşterisine gülümsedi. "Çok iyiyim teşekkür ederim. Arkadaşlarım ile şu leziz yemeklerden yemeye geldik" dedi orta yaşlı adam. Arkadaşları da Engin bey gibi kırlaşmış saçlara sahipti.
"Afiyet olsun. Umarım beğenirsiniz" dedikten sonra müşteriye boş bir masa gösterdi. Ardından bakışları tüm salonu gezdi. Esranın havaya kalkan eli sayesinde oturdukları yeri sonunda görebildi. Yavaş adımlarla, heyecanını yatıştırmaya çalışarak ilerledi. En sonunda masaya ulaştığında Esra ayağa kalkarak "Betül! Bu ne güzel sürpriz" dedi ve genç kadına sarıldı.
