Memory

Memory - Part 1

Το ξυπνητήρι χτύπησε για ακόμη μια φορά και πια είμαι αναγκασμένη να σηκωθω για να πάω σχολειο. Ειναι η πρωτη μερα, μετα απο τις καλοκαιρινες διακοπές και πρεπει να είμαι νωρίς στο σχολείο, βλέπετε φέτος πάω 3η Λυκείου στο σχολείου του Beacon Hills, ειναι μια μικρη πόλη οχι και πολυ γνωστη στην οποία μένω. Επειτα απο 3 λεπτα φλυαριας καταφερα να σηκωθω απο το κρεβάτι, εκανα ενα γρήγορο ντουζ, ντύθηκα, βαφτηκα και όταν ετοιμάστηκα πληρως πήγα στο σχολειο.

Αχχ αλλη μια βαρετή μέρα με περιμενει. Οταν ομως ανοίγω την πόρτα βλέπω να καθονται στα ντουλαπακια ο Scott,η Kira ο Liam, ο Stiles δεν είναι εκει, Αχ αυτός ο Stiles είναι ο μόνος λογος που σηκωνομαι κάθε πρωι για το σχολείο. Δεν ξέρω τι είμαστε, εννοω αν ειμαστε φιλοι ή κατι παραπανω,ξερω μονο οτι ηταν ερωτευμενος μαζί μου απο την 3η δημοτικού δεν ξέρω αν έχει εντονα συναισθηματα ακόμη για εμένα γιατί είναι με την...Malia νομιζω, δεν είμαι και σίγουρη γιατί δεν μιλάνε τώρα τελευταια καθόλου και αυτή είναι στην Ιταλία. Αρα δεν ξέρω αν είναι σε σχέση, αλλά και να ηταν τώρα που το σκεφτομαι δεν έχω ιδέα αμα είμαι ερωτευμένη μαζί του, το μονο που ξέρω ειναι οτι κάτι μου προκαλει μέσα μου.

Ενα χερι με ακουμπαει στους ωμους και διακόπει τις σκέψεις μου, ηταν ο Stiles.

Stiles: καλημέρα!!!
Me: καλημέρα, πώς είσαι???
Stiles: Καλά εσύ???
Me: Μια χαρά.
Stiles : Χαιρομαι, μου ειπε με ενα πλάγιο χαμόγελο.
Me : κι εγώ.
Stiles : Αχχ... 1η ωρα Μαθηματικά, την πρωτη μέρα, είσαι έτοιμη???
Me : Εγώ είμαι, εσύ???
Stiles: Οχι!!!!

Γελασα και το κουδούνι χτύπησε. Μπήκαμε μέσα στην αιθουσα. Επειτα απο 2 λεπτα έρχεται ο διευθυντής με μια κοπελα. Ηταν ψηλή,αδυνατη, είχε κάστανα αμυγδαλωτα ματια και μελαχρινα μακρια μαλλια. Ηταν πανέμορφη, ηταν το τέλειο κορίτσι.

Διευθυντής : Παιδιά από 'δω η καινούρια σας συμμαθήτρια Katherine Pierce.

Εκείνη την στιγμη γύρισα και κοίταξα τον Stiles ο οποίος καθόταν ακριβως πίσω μου, είχε παγωσει, ηταν κάπως κοκαλωμενος. Δεν έχω ιδέα γιατί ηταν έτσι.

Stiles POV:

Me: Scott καποιος μου κανει πλακα έτσι???
Scott: Ηρέμησε θα υπάρχει μια εξήγηση...!!!!

Ο Διευθυντής φεύγει και η Katherine παει να κάτσει στην θέση της η οποία ηταν ακριβως δίπλα μου!!!!
Ερχεται προς το μέρος μου.

Katherine:Μπορω, να κάτσω????

Δεν απάντησα άρχιζα και ζαλιζομουν, πεταχτηκα απο την θέση μου, πέρασα ακριβως απο δίπλα της και βγήκα εξω απο την αίθουσα τρέχοντας, κατευθυνθηκα προς την πορτα. Το κεφάλι μου πήγε να σπασει. Ακουσα μια φωνη να φωνάζει το όνομα μου, γύρισα και είδα πως ηταν η Lydia.

Lydia's POV :

Σταματησα να τρεχω. Σταθηκα απεναντι του, 2 μετρα μας χωριζαν μονο.Τον ειδα χάλια. Τι έπαθε????

Me: Είσαι καλά???
Stiles:Μια χαρά είμαι.
Me: Δεν το βλέπω.
Stiles: Μια χαρά είμαι. Μου φώναξε
Me: Καλά αν είσαι καλά τοτε να πηγαίνω, του ειπα απότομα και θυμωμένα.

Ημουνα έτοιμη να φυγω μέχρι που με έπιασε απο το μπρατζο και με γύρισε προς το μέρος του. Ημασταν σε απόσταση αναπνοής.

Stiles: Συγνώμη δεν φταις εσυ, απλως νοιαστηκες!!! Εγώ απλα....

Είπε και απομακρύνθηκε λίγο απο εμένα.

Me: όχι φταιω κι εγώ δεν επρεπε να σε πιεσω.

Ακούω τον Stiles να ξεφυσαει.

Me: Τι εχεις???

Stiles: Κοιτά ειναι πολυ περ-.....

Τον διεκοψα πριν προλάβει να ολοκλήρωση την πρόταση.

Lydia: αμα θες μου λες.

Stiles: έχει να κανει με την καινουρια κοπελα.

Αγχωθηκα, πολύ με το που το άκουσα αυτο!!!

Lydia: Την ξέρεις????

Stiles: Ναι, την ξερω ή μάλλον την ήξερα!!!!!

Lydia: Τι εννοεις???

Το κεφάλι του κοίταζε το πατωμα. Πήρε μια βαθιά ανάσα.

Stiles: το κορίτσι αυτό..... Υποτίθεται είναι νεκρό.... Ξεψύχησε στα χέρια μου....

Ενα δάκρυ ξέφυγε απο τα ματια του και το σκουπισε κατευθείαν.