Memory

I want you, not her - Part 14

Ετρεχα όσο πιο γρήγορα μπορουσα, απο πίσω μου άκουγα την Lydia να φωνάζει το όνομα μου. Ετρεχε γρήγορα πολύ γρήγορα και γι'αυτο τον έχασα ή την έχασα. Ημουν μέσα στο δάσος, μάλλον κοντά σε ποτάμι άκουγα το νερό να κυλάει, προχώρησα μέχρι όπου βγήκα στο ποτάμι. Υπηρχαν κάτι άνθρωποι,αλλά απο οτι φαίνεται δεν ηταν τυχεροί. Κοιταξα τριγύρω μήπως υπήρχε κανεις, είδα την Malia ηταν στα δεξια μου λίγο πιο μακριά απο εμένα.

Me: Malia???!!!!!

Με άκουσε και ερχόταν κατα πανω μου. Κακή ιδέα να την φωναξω.

Me: Malia ηρέμησε.

Με πλησίαζε όλο και πιο πολύ αλλά δεν το εβαζα στα ποδια.

Me: Malia εγώ είμαι o Stiles.

Γρυλισε. Ηταν λες και δεν με θυμόταν, δεν με ήξερε, ηταν λες και το ένστικτο της ηταν αυτό του λύκου, το ένστικτο της επιβίωσης που το μονο πράγμα που θελει είναι να είναι αρχηγός και να σκοτώνει ψυχρά και βασανιστικά μονο και μονο για πλακα ή για τροφή. Να σκοτώνει ανθρώπους, ανθρωπους που έχουν οικογένεια.

Me: Malia συνελθε, δεν είσαι εσύ αυτή, εχεις τον έλεγχο και ξέρω οτι είσαι καλύτερη απο αυτό.

Οπισθοχωρησα καθώς της μιλαγα. Ενιωσα κάτι στο παπούτσι μου σαν να ηταν κάτι απο πισω, γυρισα και είδα τον μη τυχερό άνθρωπο να "στέκεται" εκεί.

Me: MALIA!!!!!

Αρχισε να ουρλιάζει, κραυγες πονου εβγαιναν απο το στομα της, έπιασε το κεφάλι της γονάτισε και μεταμορφώθηκε σε ανθρωπο και επειτα έπεσε κάτω. Την πλησιασα.

Me: Malia??? Είσαι καλά??

Σηκώθηκε λιγο και κάθησε στα γόνατα της. Κοιταγε τα χέρια της και έπειτα το προσωπο μου.

Malia: Τι εκανα???

Κοίταξε γύρω τους ανθρώπους.

Malia: Τι εκανα???

Δάκρυα ανέβαιναν στα ματια της και. την απειλούσαν να κυλησουν αλλά το καταπολεμουσε όσο μπορούσε.

Me: Malia δεν ήσουν ο εαυτός, δεν φταις εσύ, δεν είναι ευθύνη σου.
Malia: Και ομως ειναι. Stiles σκότωσα ανθρωπο. Πήγα να σκοτώσω κι εσενα???

Και τοτε ειναι που νικήθηκε, το δάκρυ που την απειλούσε να κυληση, κύλησε και μαζί του και αλλα.

Me: Οχι, Οχι ακριβως. Malia δεν είσαι η μονη, όλοι οι λυκάνθρωποι του Beacon Hills σκότωσαν ανθρώπους σήμερα, σε παρακαλώ μην ρίχνεις το φταίξιμο σε εσένα οταν δεν φταις καν. Να σε ρωτησα κάτι???
Malia: Ναι.
Me: Τι θυμάσαι???
Malia: Ημουν στο σπίτι σου πήγα στο δωμάτιο σου και πήγα να αλλάξω ρούχα οταν άρχισα να ζαλιζομαι, η επόμενη ανάμνηση μου είναι εσύ να με ρώτας πως ειμαι δηλαδή πριν λιγο.
Me: Βλέπεις, πως μπορείς να ευθυνεσαι για κάτι οταν δεν ηξερες τι έκανες??? Και αυτό που επικρατούσε στο σωμα σου αλλά δυστυχώς και στην ψυχή σου ηταν ο λύκος!!!
Malia: Να σου ζητησω μια χάρη???
Me: Τι χάρη???
Malia: Να με πάρεις μια αγκαλιά, ξέρω οτι εχεις κοπελα, δεν θα ειναι τιποτα ερωτικο αλλά.... Μπορεί να μην με αγαπάς πια αλλά αυτο το γεγονος δεν αλλάζει και τα δικά μου συναισθήματα.
Me: Malia καλυτερα οχι.
Malia: Το έχω αναγκη.

Την κοιταξα στα ματια και την πήρα μια αγκαλιά μονο για λιγα δευτερολεπτα. Επειτα την βοήθησα να σηκωθεί. Οταν γυρισα το κεφαλι μου είδα την Lydia. Την πλησιασα.

Me: Πόση ωρα είσαι εδω??
Lydia: Αρκετή.
Me: Αχα......τι έγινε με τους υπολοιπους λυκανθρώπους.
Lydia: Τους μάζεψε ο μπογιας.
Me: Lydia, εχεις κάτι μήπως???!!!!
Lydia: Σε αγαπάει και φοβ-....
Me: Εγώ ομως αγαπάω εσένα.

Υπηρχαν κάποια λεπτα σιωπής, αλλά δεν ηταν ακριβως σιωποι μίλαγαν τα ματια μας.

Lydia: Μεταμορφώθηκαν.
Me: Τι???
Lydia: Οι λυκάνθρωποι έγιναν παλι άνθρωποι.
Me: εντάξει. Είπα και ξεφυσηξα.
Lydia: Εχεις τίποτα???
Me: Είναι κάποια πράγματα που απλα δεν μπορω να... Δεν μπορω να τα λύσω και αν δεν βρω τροπο νομιζω θα τρελαθω. Τέλος πάντων φευγουμε???
Lydia: Ναι. Stiles μπορείς να μου μιλησεις να ξέρεις οπότε θες.

Της έπιασα το χερι προτου φύγει.

Me: Lydia, πως να το πω αυτό??? Εε.... Η Malia πρέπει να κοιμηθεί σπίτι μου.
Lydia: Εντάξει.
Me: Lydia ξέρω οτι σε πειράζει.
Lydia: Ναι αλλά δεν μπορούμε να κάνουμε κάτι για αυτό....
Me: Ναι.

Πήγαμε όλοι στο αυτοκίνητο πήγα πρωτα την Malia στο σπίτι μου και μετα θα πηγαινα την Lydia.

Me: Φτάσαμε. Malia θα πάω την Lydia σπίτι και μετα θα έρθω. Πήγαινε κοιμησου στο δωμάτιο. Χρειάζεσαι ξεκούραση.
Malia: Εντάξει.

Εβαλα μπρος και κατευθυνθηκα προς το σπίτι της Lydia.

Me: Μην ανησυχεις στον καναπέ θα κοιμηθώ εγώ.

Μου χαμογέλασε.

Lydia: Σου έχω εμπιστοσυνη αλλά.... Δεν μπορω να είμαι κοντά σου οταν αυτή είναι.
Me: Μα είσαι η μονη που θέλω να είσαι κοντά μου. (Quote).

Κοιταχτηκαμε για λιγο.
Me: Φτάσαμε.
Lydia: Ωραια. Εε... Καληνύχτα, θα έρθεις να με πάρεις το πρωι???
Me: Θα έχουμε σχολείο αύριο μετα απο όλα αυτά???
Lydia: Δεν ξέρω.
Me: Καλά εγώ θα έρθω.

Μου επιασε το χερι.

Lydia: Το χερι σου πως είναι???
Me: Μια χαρά είναι οταν το πιανεις εσύ.
Lydia: Σοβαρα τωρα πω ειναι???
Me: Σοβαρά είναι εντάξει, δεν ποναω.
Lydia: Ωραια. Καληνύχτα. Τα λέμε αυριο.
Me: Καληνύχτα.

Ειπαμε και οι δυο αμηχανα. Βγαίνει απο το αμάξι και αμέσως μετα βγαινω και εγώ.

Me: LYDIA!!!!
Lydia: Ναι????

Περπαταω γρήγορα προς το μέρος της, της πιάνω το προσωπο και την φιλαω.

Ελπίζω να σας άρεσε αυτό το παρτ! Comment please και vote αμα θέλετε. Λοβ γιου.