Καθόμουν εκεί, σε αυτό το σημείο για λεπτα, βέβαια θα μπορουσα να το κάνω για ώρες, για μέρες ακόμη και για χρόνια. Νιώθω ολοκληρωμένη οταν είμαι με αυτό το άτομο, με το άτομο που σου δίνει τα παντα για εσένα, το άτομο που σε σώζει, το άτομο που ποτε του δεν ηταν τέλειο αλλά γίνεται μονο και μονο για εσένα.
Me: Ξέρεις Stiles είμαι,νιώθω διαφορετικά μαζί σου.
Με κοίταξε με απορία.
Me: Ξέρεις οι άνθρωποι οταν είναι σε σχέση είναι ευκολο να βγάλουν τα ρούχα τους και να κανουv ερωτα, οι άνθρωποι το κανουν όλη την ωρα, αλλά να ανοιξεις την ψυχή σου σε κάποιον, αφήνοντας τον να δει το πνεύμα σου, τις σκέψεις σου, τους φόβους σου, τις ελπίδες σου και τα όνειρα σου αυτό λέγεται γυμνός.(quote) Νιώθω διαφορετικη γιατί είμαι μαζί σου, γιατί είσαι εσύ! Μονο μαζί σου ήμουν,είμαι έτσι, γυμνή. Και δεν θέλω να το χάσω αυτό.
Stiles:...
Τον πλησιασα και τον κοίταξα μέσα σε αυτά τα χρυσό κάστανα ματια του. Για λίγο υπήρχε αυτή η όμορφη γλυκιά χημεία που υπήρχε πάντα αναμεσα μας, ομως μετα απομακρύνθηκε κανοντας ενα μικρο βήμα προς τα πίσω.
Stiles: Εεε... Τι ωρα να έρθω...???
Me: Νομίζω κατα της 8:00 θα είναι καλα.
Stiles: Αρα να φεύγω κι εγώ...
Me: Αμα θες μπορείς να μείνεις για λίγο.
Stiles: Οχι... Αστο... Τα λέμε το βράδυ...
Me: Ε-...Εντάξει.
Μπήκε στο αμάξι και έφυγε αφήνοντας μου την πιο γλυκιά του ματια. Η ωρα ηταν μονο 11 και ο παππούς μου θα ερχόταν κατα της 8:00 με 8:30 και εγώ δεν είχα ιδέα τι να κάνω για να περάσουν τόσες ώρες. Ετσι εκατσα, είδα τηλεόραση, διάβασα ενα βιβλιο που είχα ξεκινήσει πριν καιρό και επειτα εκανα ενα μπάνιο. Οταν τελείωσα βαφτηκα και εβαλα ενα πανέμορφο γλυκό φορεμα. Απο στιγμη σε στιγμη περίμενα να ακούσω το κουδούνι. Η ωρα είχε παει ηδη 8:03 και τοτε είναι που ακουσα το πρωτο κουδούνι. Πήγα γρήγορα στο καθρέφτη που υπήρχε δίπλα στην πόρτα κοιταχτηκα για μια τελευταια φορά και επειτα άνοιξα με φόρα. Ηταν ο Stiles που κρατούσε ενα μπουκέτο λουλούδια. Φουρουσε ενα μπλε πουκάμισο με ενα μαυρο τζιν, ηταν απλα ντυμένος αλλά πανω φαινόντουσαν υπεροχα, ξεχωριστά. Ηταν πανέμορφος.
Me: Γεια...
Είπε και μου έδωσε τα λουλούδια. Καθόμουν και τον χαζευα σαν χαζή τόση ωρα που νόμιζε οτι επαθα κάτι.
Stiles: Lydia, είσαι καλά???
Me: Ναι... Είμαι καλά.
Εκανα λίγο πίσω ανοίγοντας περισσότερο την πόρτα αφήνοντας του έτσι χώρο για να περάσει στο σπίτι.
YOU ARE READING
Memory
Teen FictionΞέρω Lydia, ξέρω οτι δεν είσαι ερωτευμένη μαζί μου αλλά, εγώ είμαι και πολύ μάλιστα και Lydia ειλικρινά το να σε ερωτευτω δεν ηταν ποτε στα σχεδια μου, μέχρι που μια μέρα ξύπνησα και σε αγαπούσα τόσο πολύ. Είμαι ερωτευμένος με το χαμόγελο σου, με...
