Scott: Τι??? Κάτσε τον ξέρεις???
Me: Οχι ακριβώς, μια φορά τον είδα και απο πολύ μακρια, ηταν την πρωτη μέρα. Η Lydia πηγαινε στην αίθουσα της για το μαθημα και ο Kian 😠 έπεσε καταλάθος πανω της με αποτέλεσμα να της πέσουν τα βιβλια. Τα μάζεψαν αλλά είδα το βλέμμα του, Scott. Είναι ενα βλέμμα που δεν θα ξεχάσω ποτε. Είναι το βλέμμα "τώρα πια μου ανηκεις". Ανησυχω για την Lydia.
Scott: Μην Αν-.....Τον διέκοψα.
Scott: Τι έγινε???
Stiles: Κάτι άκουσα....
Scott: Ε, Και???
Stiles: περιμενε εδώ.Περπάτησα προς την πόρτα με απαλά βήματα ώστε όποιος και να ηταν να μην καταλάβει πως πηγαινα προς τα εκεί. Οταν εφτασα, γύρισα το κεφάλι μου και ειδα την Lydia.
Me: Lydia!!! Τι κανεις εδώ???😠
Lydia: Και καλά οτι δεν ξέρεις. Αλήθεια τώρα δεν θα μου το λεγατε. Αν δεν σας διέφυγε έχει να κανει με εμένα αυτό το θέμα.
Me: Ακουσε με. Τον είδα, κυριολεκτικά πήγε να με σκοτώσει, έχει εμμονή μαζί σου Lydia. Ηταν καλυτερα να μην το ηξερες προσωρινα. Αλλά τώρα....
Lydia: Οχι Stiles είναι καλυτερα όταν το ξέρουν οι αλλοι. Θα πάω να του μιλησω. Τώρα αμέσως.
Me: Οχι. Ειπα και την σταματησα πιανοντας το χερι της.
Lydia: Stiles κοιτα τι σου έκανε, δεν μπορω να το αφήσω να περάσει έτσι.
Me: Δεν είναι παρα μια βλακεία αν πας να του μιλησεις. Για ποιο λόγο να το κανείς θα τα πάρει και δεν ξέρω κι εγώ τι θα σου κανει. Και μετα με ρώτας γιατι δεν θα σου το ελεγα. Κοιτά τι πας να κανεις!!!!
Lydia: Οχι δεν είναι βλακεία γιατί σε νοιαζομαι και θέλω να πάρω δικαιοσύνη για σενα. Θα πάω τώρα.
Me: Οχι,δεν θέλω δικαιοσύνη, δεν θα σε αφήσω.
Lydia: Γιατί?
Me: Γιατί δεν είσαι η μονη που νοιάζεται για κάποιον εδώ μέσα. Νοιαζομαι κι εγώ για σένα Lydia, αυτός ο άνθρωπος δεν ξέρει τι θα πει κατανοησει. Αν τον βρισεις μπορεί να σου κανει κακό και δεν μπορω Lydia, δεν μπορω να ζήσω με την ιδέα οτι θα παθεις κατι και ειδικα όταν θα ευθυνομαι εγώ γι'αυτο!!!!!
Lydia: Ωραία και τι κάνουμε????
Me: Κάτι θα σκεφτώ,πρεπει να μιλήσω και στην Katherine για όλα αυτά.
Lydia: Ναι σωστα να το πεις και στην γκομενα. Αλήθεια τώρα αυτή γιατί να το μαθει??? Την αφορα??? Οχι!!!!!!😠😠
Me: Lydia είσαι καλά??? Τι λες???
Lydia: Την είδα να σε φιλάει στο νοσοκομειο,και τωρα τι??? έχετε σχέση τωρα και πρεπει όλα να τα μαθαίνει????
Me: Για ποιο πραγμας μιλάς????
Lydia: Ξέρεις εσύ, αλλά τι με νοιάζει δική σου είναι η ζωή εχεις εσύ κοπελα έχω κι εγώ αγόρι!!!!
Me: εχεις εσύ αγόρι????!!!!
Lydia: Ναι και πολύ ομορφο μάλιστα!!!!! Να βγούμε καμια φορά όλοι μαζί τι λες!!!!???? Μου φωνάζει.😠😠
Me: Τέλεια ιδέα!!!!!!!!😠😠
Lydia: Τι λες για σήμερα????!!!!😠😠
Me: Τέλεια, κατα της 8:00 καλα ειναι???????!!!!!!!!😠😠
Lydia: Τέλεια!!!😠Εφυγα με νεύρα.
Lydia's POV:
Εφυγα κι εγώ μετά απο τον Stiles. Γιατί το άνοιξα το άνοιξαν το στόμα μου, αφου ηξερα οτι δεν πρεπει να ηταν και σημαντικο ειπα απο μεσα μου και αυτομουτζοδικα.
Scott's POV:
Εφυγαν.
Me: Πω,πω αυτοι οι δυο είναι παρα πολύ ερωτευμένοι μεταξύ τους!!!!!!!!!!! Ποτε θα το καταλάβουν????
Stiles POV:
Οι ώρες πέρασαν πολύ βαρετα και σχολασαμε, με την Lydia δεν μιλήσαμε ξανά απο αυτον τον "τσακωμό". Λογικά θα τα πούμε το βράδυ. Πήγα σπίτι, έφαγα κι αρχιζα να ετοιμαζομαι, όταν ήμουν έτοιμος πήγα με το τζιπ να πάρω την Katherine απο το σπίτι της. Φτάσαμε στο εστιατόριο. Μπήκαμε μέσα κι έμεινα κόκαλο.
Katherine: Είσαι καλα????
Me: Δεν θα το έλεγα. Είπα καθώς είχα μείνει με το στόμα ανοιχτό.Ο σύνοδος της Lydia ηταν ο Kian. Η Katherine δεν τον αναγνώρισε επειδή δεν προλαβα να της μιλησω για όλα αυτά τελικά.
YOU ARE READING
Memory
Teen FictionΞέρω Lydia, ξέρω οτι δεν είσαι ερωτευμένη μαζί μου αλλά, εγώ είμαι και πολύ μάλιστα και Lydia ειλικρινά το να σε ερωτευτω δεν ηταν ποτε στα σχεδια μου, μέχρι που μια μέρα ξύπνησα και σε αγαπούσα τόσο πολύ. Είμαι ερωτευμένος με το χαμόγελο σου, με...