Ετρεξα τόσο γρήγορα που νόμιζα οτι ο χρόνος θα άλλαζε, ένιωσα το προσωπο μου να σκιζει τον αέρα, η Malia φώναζε απο πίσω μου αλλα δεν καταλάβαινα, τα αυτιά μου άκουγαν μονο τον αέρα, οταν τους πλησιασα τρέχοντας, έριξα τον Scott στο έδαφος. Ενα μισο του δευτερολέπτου να αργούσε και δεν ξέρω κι εγω τι θα είχε γινει.
Scott: Stiles τι κανεις???
Η Malia με βοήθησε να σηκωθω απο το έδαφος. Ο Scott σηκώθηκε μόνος του.
Me: Σε εμποδιζω να χτυπήσεις ενα αθώο παιδι.
Scott: Αθώο??? Αυτό το παιδι με έριξε κάτω.
Me: Οχι Scott δεν σε έριξε κάτω απλως επαιζε λακρός!!!!!!!!!!
Scott: Ναι αλλά και παλι με έριξε κάτω.
Me: Ακούς τι λες??? Το μόνο που έκανε ηταν να σε σπρώξει για να σουτάρει. Scott υποτίθεται οτι εσύ είσαι αυτός που προστατεύεις αυτη την πολή μαζι με την αγέλη σου, δηλαδή εμας, πως γίνετε να θες να σκοτώσεις κάποιον που προστατεύεις??? Πως γίνετε να σκοτώσεις ενα παιδί που μονο έπαιζε λακρος???? Είναι άνθρωπος Scott, είναι σαν και εμένα.
Scott: Τι εχεις πάθει σημερα??? Ολο κόντρα μου πας και είσαι θυμωμενος.
Me: Μου κανεις πλάκα έτσι??? Δηλαδή έχω άδικο????
Scott: ΝΑΙ!!!
Me: Scott δεν είσαι καλά και το λέω με ειλικρίνεια, το σωμα σου είναι γεμάτο απο νεύρα είσαι έτοιμος να εκραγεις σε οποιονδήποτε σου μιλήσει ή σε κουνήσει. Scott σε παρακαλώ πάμε να φύγουμε απο το σχολείο και να σας βρούμε ενα καλό καταφύγιο για σήμερα, γιατί....
Scott: ΓΙΑΤΙ ΤΙ??? θα με κλεισεις σε ενα μπουντρούμι ή κάτι τέτοιο για να είμαι μια χαρά???
Με σπρώχνει λίγο μακρια του.
Me: ΑΚΟΥΣΕ ΜΕ!!!!! Scott σήμερα το βράδυ θα βλαψεις τους ανθρώπους που προστατεύεις, ΑΝΘΡΩΠΟΥΣ Scott σαν και εμένα. Απο όσο θυμάμαι ακόμα και τους κακούς δεν ήθελες να τους σκοτώσεις, παντα τους εδινες μια ευκαιρία να αλλάξουν, αν σε αφήσω, οταν συνέλθεις απο όλο αυτό θα καταστραφεις, θα πονάς για αυτά που έκανες και δεν θα αφήσω τον κολλητό μου να πάθει κάτι τετοιο.
Scott: Τι μαλακιες λες????!!!?! ΕΙΜΑΙ ΤΕΛΕΙΑ, ΝΙΩΘΩ ΚΑΛΥΤΕΡΑ ΑΠΟ ΠΟΤΕ!!!!!
Me: Είσαι έτοιμος να μου ορμηξεις απο θυμό, δεν εισαι καλα, ουτε εσυ ουτε κανενας λυκανθρωπος, τι δεν καταλαβαίνεις????
Scott: ΦΥΓΕ!!!! ΓΙΑΤΙ ΟΝΤΩΣ ΘΑ ΣΟΥ ΟΡΜΗΞΩ ΜΕ ΑΥΤΑ ΠΟΥ ΛΕΣ.
Me: ΑΚΟΥΣΕ ΜΕ!!!
Φωναζαμε και οι δυο, νομιζω οτι όλοι μας κοιταγαν.
Scott: ΟΧΙ ΓΙΑΤΙ ΛΕΣ ΜΑΛΑΚΙΕΣ!!! ΦΥΓΕ Stiles!!!!
Me: ΕΙΝΑΙ ΑΝΘΡΩΠΟΙ, ΕΙΝΑΙ ΑΤΟΜΑ ΠΟΥ ΔΕΝ ΕΚΑΝΑΝ ΤΙΠΟΤΑ!!!!!! ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ....
Scott:ΠΟΥ??? ΝΑ ΠΑΩ ΠΟΥ??? ΣΕ ΦΥΛΑΚΗ??? ΓΙΑΤΙ ΑΥΤΟ ΜΟΥ ΛΕΣ.
Me: ΟΧΙ ΣΟΥ ΛΕΩ ΝΑ ΜΕ ΕΜΠΙΣΤΕΥΤΕΙΣ ΓΙΑ ΑΚΟΜΗ ΜΙΑ ΦΟΡΑ, ΝΑ ΜΕ ΕΜΠΙΣΤΕΥΤΕΙΣ ΓΙΑ ΝΑ ΤΟ ΕΛΕΓΧΕΙΣ, ΝΑ ΜΕ ΕΜΠΙΣΤΕΥΤΕΙΣ ΓΙΑ ΝΑ ΜΗΝ ΠΛΗΓΩΘΕΙΣ, ΝΑ ΜΕ ΕΜΠΙΣΤΕΥΤΕΙΣ ΓΙΑ ΝΑ ΣΩΣΩ ΚΑΠΟΙΟΥΣ!!!!!
Malia: Stiles....
Είπε χαμηλόφωνα με σπασμένη φωνη. Απο το άκουσμα το όνομα μου κατάλαβα οτι ηταν η φωνη της. Αυτη η χροια της φωνης της που την εχω ακουσει λιγες φορες. Ηταν μια αθώα φωνη, η φωνη που σε πληγώνει και τοτε ήξερα οτι για κάτι ανησυχούσε και αν μιλάμε για την Malia τοτε θα ηταν κάτι πολύ σοβαρό.
Γύρισα μου έδειξε τα χέρια της που ηταν γεματα απο αίματα, μεταμορφωνόταν άθελά της, μαλλον τα νυχια της διαπερασαν τις παλαμες τις γιατί ως γνωστών ο πόνος σε κανει παλι ανθρωπο. Είδα τα ματια της είναι μπλε, μεταμορφωνόταν και δεν μπορούσε να κανει τίποτα γι'αυτο όπως κι εγώ.
Me: Scott τελευταια ευκαιρία ΕΛΑ ΜΑΖΙ ΜΑΣ!!!!!
Scott: ΟΧΙ!!!!
Malia: Stiles....
Ηταν έτοιμη να σωριαστει στο έδαφος, ζαλιζοταν. Εβγαλα την ζακέτα μου για να την καλυψω, τα χέρια τα έβαλε στης τσέπες και της εβαλα και την κουκούλα για τα ματια και την αλλαγή του προσωπου της. Εσκυψε λίγο κάτω το προσωπο της και εγώ την αγκαλιασα καπως για να την καθοδηγησω, περπαταγαμε πολύ γρήγορα, η Malia κοιταγε το πάτωμα και εγώ έριχνα κλέφτες ματιές πίσω μας για να δω τι γίνετε, είδα την Lydia ηταν ανήσυχη, λογικό ηταν, δεν της ειχα μιλήσει σχεδον καθολου σήμερα, είναι και ο Kian... δεν ξέρω. Φοβάμαι.
Me: Που να πάμε???
Malia:......
Me: Malia????
Κοιταξα το προσωπο της, άλλαζε δεν είχε κουράγιο να μιλήσει, φαινοταν χαλιά. Ηταν έτοιμη να κοιμηθεί.
Τελικά την πήγα στα αποδυτήρια.
Me: Malia???!!!!
Malia: St-...
Me: Εδώ είμαι όλα θα πάνε καλα.
Εψαχνα στο ντουλάπι μου μήπως βρω αλυσίδες ή κάτι τέτοιο. Δεν εβρισκα τίποτα η Malia μεταμορφωνόταν για την ακρίβεια δεν ξέρω αν άλλαζε όντως μορφή αλλά σίγουρα ηξερα οτι έπρεπε να κάνω κάτι γιατί έδειχνε......Εδειχνε σαν να πεθαίνει.
Ελπίζω να σας άρεσε!!! Θα το κανω λιγο περιπετεια οπως βλεπετε με δικη μου "μυθολογια" αλλα θα υπαρχει και το "ρομαντικό". Comment please και vote αμα θέλετε. Λοβ γιου!!!
YOU ARE READING
Memory
Teen FictionΞέρω Lydia, ξέρω οτι δεν είσαι ερωτευμένη μαζί μου αλλά, εγώ είμαι και πολύ μάλιστα και Lydia ειλικρινά το να σε ερωτευτω δεν ηταν ποτε στα σχεδια μου, μέχρι που μια μέρα ξύπνησα και σε αγαπούσα τόσο πολύ. Είμαι ερωτευμένος με το χαμόγελο σου, με...
