Stiles POV:
Ακουσα εναν θόρυβο στο σαλόνι, ήμουν στο δωμάτιο μου εκείνη την ωρα, κατέβηκα κάτω και άνοιξα την πόρτα είδα την Katherine, μου ζητούσε βοηθεια. Το προσωπο της αρχισε να σβήνει σιγα σιγα καθώς μουρμουριζε κάτι, οταν εξαφανίστηκε εντελώς μου ορμηξε ο καπνός της, η ομίχλη της??? Μάλλον θα το έλεγα το φάντασμα της. Αρχισε να με βαραει τόσο πολύ ώσπου ξέχασα πως να αναπνέω. Δεν μπορούσα να αναπνευσω και τον μονο πράγμα που σκεφτόμουν ηταν η Lydia.
???: Stiles????
Κάποιος με κούνησε στον ώμο και ξυπνησα.
Lydia: Stiles??? Εβλεπες εφιάλτη???
Me: Νομιζω. Αουτς!!!!
Μου περιποιόταν τις πληγές.
Lydia: Ξέρω τι έβλεπες.
Me: Ξέρεις???
Lydia: Ναι και θέλω να σου πω οτι όλα θα πάνε μια χαρα.
Me: Τι νομίζεις οτι είδα???
Lydia: Τον Kian.
Me: Εε.. Για την ακρίβεια είδα την Katherine μου ζητούσε βοήθεια και επειτα... Χάθηκε.
Υπηρχαν καποια δευτερολεπτα σιωπης.
Me: Μηπως βρηκατε τα παιδιά??? Τον Scott, τον Liam και την Katherine???
Lydia: Ναι τα βρήκε η Malia ομως εκτός απο την Katherine. Εχουμε να την δουμε απο το βραδυ που εμφανιστηκαν για πρωτη φορα οι λυκανθρωποι.
Me: Πρεπει να την βρουμε.
Παω να κανω κινηση για να σηκωθω αλλα με μια κινηση η Lydia με εριξε ξανα στον καναπε.
Lydia: Τωρα δεν θα κανουμε τιποτα.
Me: Lydia αυτ-....
Lydia: Stiles σε παρακαλώ όχι τώρα..... Καν' το για χάρη μου.
Me: Εντάξει. Που τους πηγατε??
Lydia: Στο σπιτάκι της λίμνης.
Κουνησα το κεφάλι μου καταφατικά.
Me: Αύριο θα πάμε στον Peter??
Lydia: Θα πάμε??? Ποιο θα πάμε ο Scott με την Kira θα πάνε.
Me: Lydia θέλω να πάω, δεν γινετε να μην πάω.
Lydia: Δεν υπάρχει περίπτωση, Stiles σε παρακαλώ.
Me: Lydia θα πάω και θα έρθεις κι εσύ μαζί μου. Αύριο είναι μια καινούρια μέρα θα είμαι καλυτερα.
Lydia: Καλα θα δουμε. Ελα να σε βοηθήσω.
Με βοήθησε να σηκωθω απο τον καναπέ και με πήγε στο δωμάτιο της.
Lydia: Πως είσαι???
Me: Καλυτερα θα έλεγα.
Lydia: Χαιρομαι.
Me: Κι εγώ.
Με βοήθησε να ξαπλωσω.
Me: Που πας???
Lydia: Κάτω.
Me: Γιατι???
Lydia: Για να κοιμηθώ.
Me: Δεν θα κοιμηθεις μαζί μου???
Lydia: Θα το ήθελα αλλά εχεις το ποδι σου.
Me: Το κρεβατι σου είναι διπλό και το ποδι μου θα είναι μια χαρα.
Lydia: Καλά.
Ηρθες στην αγκαλιά μου και μέσα σε λιγα λεπτα αποκοιμηθηκαμε και οι δυο.
~ΤΟ ΠΡΩΙ~
YOU ARE READING
Memory
Teen FictionΞέρω Lydia, ξέρω οτι δεν είσαι ερωτευμένη μαζί μου αλλά, εγώ είμαι και πολύ μάλιστα και Lydia ειλικρινά το να σε ερωτευτω δεν ηταν ποτε στα σχεδια μου, μέχρι που μια μέρα ξύπνησα και σε αγαπούσα τόσο πολύ. Είμαι ερωτευμένος με το χαμόγελο σου, με...
