Vampire And The Heartthrob ✔

Five: My Girl

-Dasha-

The idea just popped out of my head right in time when I said it. Ewan ko, but somehow it made me feel relieved. Mas mabilis nilang mahuli ang reyna, mas mapapabilis naman ang pag-uwi ko.

"Wh-what?!" Halatado ang ang pagka-gulat at pagka-lito nito nang marinig ang sinabi ko.

"Your insane...." Bulong pa niya sa sarili niya. I raised a brow.

"Am I? Ikaw narin ang nagsabi, you hoped to return the favor. And I'm giving you the chance to return it. Tapos inaayawan mo pa? Probably it was you who is being insane." Bulyaw ko naman sa kanya. This conversation won't last without him agreeing on my conditions.

"But to think na gusto mong maging girlfriend kita? Are you out of your mind?" Baka nga, maybe I still want to be loved kaya kung ano-anong kahibangan ang ginagawa ko. Even the only person I treasure ay nawala.

Yung ngiti na nasa mga labi ko kanina ay biglang nawala. Maybe I'm doing this because I can't feel what other does. I straighten my face.

"Siguro oo. But I'm just doing this because I want to make the only family of mine, happy." Nalulungkot akong isipin na si Dana nalang yung taong natitira saakin pero hindi naman kami in a good terms.

Maybe this won't help, baka hihintayin ko nalang na kumagat sa pain yung reyna. But I don't wanna be anyone's burden. Lalong lalo na ang mga nasasakupan ko.

I was going to say that it's fine at hindi na niya kailangang sersyosohin yung sinabi ko nang bigla siyang magsalita. Causing my mouth to shut.

"Ok fine. Be my girlfriend." Tipid na sabi niya bago nag-walk out without saying anything.

I blink for several second and recall what did he says. Was that an assurance or I was going to hope?

I stayed like a statue sa kinatatayuan ko kanina pa nang hindi ko alam kung bakit.

Bigla nalang bumukas yung pintuan.

"Hey! Are you sure that you want me to be---" buti nalang ay hindi ko napatapos yung sasabihin ko dahil si Terrah yung pumasok. Kung sakali man na narinig niya, for sure I'd be doomed.

"Are you saying something?" Nagtatakang tanong niya habang isinasarado yung pintuan.

"Ahm. Ahhhh, bubuksan ko lang sana yung pintuan para sayo. Naalala ko bukas naman pala. Sorry nasanay lang." Lying is my thing but I'm not effi'n good at it. Kaya hindi ko alam kung tama ba na sinabi ko sa kanya.

Tinignan niya ako na para bang isa siyang 'alive lie detector test' at sinuri kung nagsi-sinungaling ba ako. I stepped backward two times dahil palapit lang ng siya ng palapit ng tingin. Sa huli napa-taas nalang yung kilay niya.

"Ekey..... Tara na, I'm starving." Aya niya saakin. Napansin ko lang na napaka-jolly ng aura niya ngayon. Something's new about her, the way she talks, and her poise. Parang may inspirasyon siya dito.

"Wait up, hindi pa ako nakaka-inom ng potion." Tumayo ako ng matuwid at naglakad papunta sa bag ko. Balak ko nang sanang inumin yung potion nang bigla siyang sumigaw, another cap-gel fell into the ground.

"What?! Iniwanan kita for about five minutes tapos hindi mo parin nainom? What kind----" I kinda wish na I have some piece of cloth para maipakain ko sa kanya nang tumahimik naman siya. She's the kind of girl na parang dumadaan palang sa puberty. And add on, she's a bipolar.

"Shut up will you? This is the second cap-gel na nasayang dahil lang sa pang-gugulat niyo saakin!" Umirap ako bago uminom ng isa. I don't need water to drink this, basta ko nalang nilulunok. And it's kinda amaze me.

"Kami? So may nagpunta pa dito bago ako? Hmmmm, I think I saw Darryll Dream na lumabas dito. Siya ba yun?" Napatigil naman ako sa pagliligpit ng mga gamit ko and look over my shoulder. Hindi naman siguro masama kung sasabihin kong si Darryll yung nagpunta dito diba? But she'll ask questions about it.

"No, nevermind."