Vampire And The Heartthrob ✔

Thirty Two: Ten years after

-Dasha-

"Lance." Bulong ko nang siya ang unang makita ko pagmulat ng aking mata.

He looked at me with his emotionless face. Sinubukan kong tumayo para suntukin siya, dahil isa din pala siya sa kalaban namin ngunit to my dismay ay bigla nalang akong hindi makagalaw.

"You can't move. Nakatali ka oh." Almost sarcastic na sabi ni Jane that appeared from nowhere. Agad ko namang inilibot ang paningin ko sa buong lugar kung nasan kami, not minding what she have said.

Base sa mga sirang dingding at mga basag na salamin ay masasabi kong nasa loob kami ng isang abandonadong building.

"I would rather kill her." Bigla nalang sinabi ni Jane na nakapagpabalik ng tingin ko sa kanya. Buti nalang at hindi nakabusal ang labi ko dahil puwede kong sabihin ang gusto kong sabihin sa kanila.

Tinaasan ko naman siya ng kilay at sinuklian naman niya ito ng irap.

"She's still your cousin." Pandepensa naman ni Lance saakin, kung hindi lang seryoso to eh tango at oo na ang ginagawa ko dito eh, but I keep an emotionless stare at them.

"I hate her, remember when she stole you from me? She's a leech." Sabi niya na nakapagpa-init nang mga tenga ko.

"Aba, you still remember that little piece of memory? Ako nga din eh nagsisisi na pinagpilitan ko yung sarili ko sa kanya. He's not that good enough." I said na naka-tuon ang atensiyon kay Lance. I'm expecting na sasagot siya sa sinabi ko pero hindi.

He averted his gaze to Jane. Who is looking like Snow White na nabulok na at hindi na nagising, like the apple.

"Not because she stole everything from you, that doesn't mean that you need to kill her. Remember she is a pure blood, they need her. At mahigpit din ang sinabi ni Clarina na siya ang papatay sa kanya."

"Who the fuck is Clarina?" I ask innocently with a bad manner.

"This is not the right time for you to know." Sabi naman ni John na nasa tabi lang ng kapatid niya buong araw, well minsan lang talaga magsalita yan.

"Get her memory. I'll take her far away at palalabasin na namatay siya. In the hands of the queen of wolves."Ewan ko ba kung bakit hindi pa tumirik yung mata ko eh kanina pa ako irap ng irap dahil kanina pa sulyap ng sulyap dito si Jane.

"That'll make things even worst!" Sabi naman nito. Bago pa sila mag-away ay magbibigay muna ako ng quick snide remarks.

"Or die in the hands of some filthy bitches! Why don't you just kill me ha? You traitors." The two of them was a part of the Vampire Council.

"Pasalamat ka may awa pa ako sayo." Mataray na sabi ni Jane.

"Or better, pasalamat ako dahil mahal mo pa si Lance so that he can persuade you easily?" I said with sarcasm. Nakita ko naman ang pag-igting ng kanyang panga. Senyales na naiinis na siya.

"Do it. Paumaga na, we can't let mortals see us in here with a lady na nakatali." Sabi ni Lance kay Jane. Umiling-iling naman si Jane saka lumapit saakin.

Nagsimula na akong kabahan ng may lumabas na kulay blue na ilaw sa kamay niya.

Unti-unting hinihigop nito ang lahat sakin, lahat nang masaya, lahat nang malungkot, unti-unting nawawala. I stared at the light, litteraly not blinking.

Hanggang sa nawalan ako nang malay.

10 years later....

"Open your eyes Claire." Sabi sakin ni Lance, letting go of his palms in my eyes.

Pag-bukas ko nang mata ko ay nakita ko ang isang lamesa na napapalibutan ng different kinds of lantern. Nasa gitna pa ito ng garden. Ang sweet talaga ng boyfriend ko.

"Happy fifth anniversary Claire." Sabi nito and handed me a small box.

Bigla nalang ako naging excited, was he going to propose? Like oh my God.

"W-wh-what is t-this?" Medyo utal kong tanong dito. He smiled at saka kinuha ito sakin, binuksan niya ito at saka lumuhod sa harapan ko.

"This is a promise ring. Ipangako mo saakin na saakin ka lang at makaka-kuha ka ng garantiya na sayo lang ako." Sabi nito. Naluluha pa akong tumango sa kanya at saka sinuot sa kaliwang palasingsingan ko ang singsing.

Tumayo siya at saka niyakap ako. Yung tipo ng yakap na parang ayaw ka na niyang pakawalan? And it freaking me out, It feels so good.

"Thank you, thank you Claire." Bulong niya saakin na mas hinigpitan pa ang yakap sakin.

All I know about myself ay ako si Claire Diana Park. An orphan at nakalabas lang doon nang ako'y 18 years old. Oddly, I still look like Eighteen kahit 28 years old na ako. I tried asking Lance about it, pero sinasagot lamang niya ito ng 'baka kasi nasa genes mo yan' or 'masiyado ka kasing baby face looking'.

Naaksidente daw ako noong araw na paglabas ko ng orphanage at nagka-trauma at nagka amnesia.

"I have a good news." Masayang panimula ko kay Lance habang kumakain kami. He smiled at tinanong kung ano ito.

"I have a new job. It's in Bookworm Company, and I'm the manager." I giggled habang sinasabi ko sa kanya yun.

"Well, that's good. Kelan ka magsisimula?" Tanong nito pagkatapos ay sumubo ng steak.

"Bukas."

"Well good luck."

---

Pinabilis ko na po yung plot ng story dahil may isang story pa po akong ipupublish at dun po ako nag fofocus.