Twenty One: Their Feelings

1.8K 54 4
                                    

-Dasha-

Their Feelings

"Da-Darryll?" Nagawa pa talaga niya akong sundan hanggang dito sa labas? Ng naka-pyjama at naka-paa?

Gusto ko kong matawa pero na-appreciate ko yung effort niya. Pero bakit nga ba niya ako sinundan? May sasabihin kaya siyang importante saakin?

"Magkakilala kayo?" Tanong niya saakin. Tinignan naman siya ni Lance nang nakakatakot na tingin pero siyempre hindi papatalo si Darryll ko.

"He's an old friend." Hindi ko alam kung saang parte ng mundo ko napulot yung sinabi ko. Napakamot nalang ako sa gilid ng noo ko.

"Gaano ka-old?" I looked at Lance, something suspicious about his look that telling me Darryll know something.

No Lance, he eventually know everything. Except for few more things.

"Ancient actually." I stretch my mouth to form a smile then nodded. I tried to send Darryll an all knowing look saying, 'makisakay ka nalang kung ayaw mong mamatay'.

"Darryll let's talk about later. I'm just going to take my old friend somewhere." Pakadiin-diin pa ni Lance sa old friend. Hindi tayo close excuse me!!!

Lumapit siya saakin at mahigpit na hinawakan ang kamay ko. Hinila niya ako palayo kay Darryll at wala nalang akong nagawa kundi sabihan siya ng 'sorry' na mariin namang pinipigilan ni Lance.

"Ano bang problema mo?" Puwersahan niya akong pinapasok sa kotse niya at pinaupo. Hindi na ako lumaban dahil I have to take this chance para ayusin ang mga gulo sa pagitan namin.

"You! And him! And everyone! Problema ko kayong lahat!!!" His voice echoed inside the car. I flinched a little pero hindi ko nalang pinahalata.

"Ano bang kasalanan namin sayo?" Hindi ko maiwasang magtanong. Para kasing frustrated siya base sa tono ng boses niya.

"I don't know who's my ally anymore." Para siyang bata na hindi malaman kung saan ang daan pauwi ng sarili niyang bahay. He looks lost.

"That's why I'm here. I can take you back to Arrdission. You need to be home." Pinilit kong maging convincing ang tono ng boses ko at katiwa-tiwala.

He smashed his hand to the steering wheel at sinubsob ang mukha dito.

"Damn that Arrdission!!! I'm not born to be on that prison!!! I'm born to be a human. Not a freaking monster!" Inangat niya ang mga mata niyang sobrang pula. It was like a raging fire inside him was about to explode.

"But Arrdission was your first home before anything else." Pagdedepensa ko. Bumalik naman siya sa pagkaka-subsob niya sa manibela.

"This was my home before you turned me into this monster who I am." Para lang sabihin ko diyaan sa makitid mong utak, ako ang mas halimaw dito so don't you dare.

"But you have loved a vampire." Konsiderasyon nalang yan. Wala ka nang takas.

"I have loved a vampire who is willing to accept every condition I have to be a human. Kaya niyang magbago para saakin." So that was Jane? Isang babaeng handang tumanggap ng kahit ano para lang sa taong mahal niya?

"Kaya ko rin naman yun ahh. If you had just told me anything about what you wanted. Naibigay ko sana sayo." If I am human? Malamang umiiyak na ako ngayon. That was the emotion that this statement is reflecting to.

"I wanted the throne. Pero hindi mo maibigay kasi pinapahalagahan mo ang alaala ng namatay mong kapatid. But he's long dead!" I restrained myself from clubbing him with my fist. Hanggang ngayon hindi parin ba niya gets?

"Ako yung dahilan kung bakit namatay si kuya Dio. And his last wish is I will be the one who will handle the throne. Not with some any other crazy bastards." I smirked. Mapipikon ka rin pala eh.

"Now your in the point where you're saying that I'm the bastard. Now drop it." Umiling ako bago binuksan ang pintuan ng kotse niya. Hindi niya ako pinigilan.

"Walang patutunguhan to. Maybe go somewhere ang clean your thought for a while." I slammed the door shot.

Pumasok naman ako sa building at naabutan si Darryll na malapit sa may pintuan. Mukhang hinihintay niya ako.

"Hey." Pasimple ko namang ini-wave yung kamay ko.

"Hey." Tinanguan lang niya ako.

Nilapitan ko siya at tinabihan.

"Bakit ka nandito?" I asked him. He clutches on his pyjama as he look down. Was he embarrassed?

"I was waiting for you." Matipid pero madamdmin niyang sagot. Napangiti naman ako ng saglit.

"How would you know that I was going back?" He smiled as he held my hand.

"I don't think you like sir. And besides, you missed me." I mentally pinch myself, I like how this guy is thinking. Above the horizon. Haha.

"And what does that Hannah doing in your pad?" I sometimes feel jealous over her. Erase the sometimes, it's actually always.

Sasagot na sana siya ng bigla nanamang hilain ni Lance ang kamay ko.

"May nakalimutan kaming gawin."

And what the hell was that?

Vampire And The Heartthrob ✔Tahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon