Pierwsza minuta. ~Dramione

Oczami Draco.

-Później widziałam tylko ciemność. Byłam nieprzytomna przez kilka dni, ale od razu po obudzeniu przyszłam do Ciebie, zobaczyć jak się czujesz... Mam nadzieję, że niczego nie pominęłam w tej historii...
Siedziałem i słuchałem tej dziewczyny z zainteresowaniem. Była wyraźnie smutna i zdezorientowana.
Jej głos był bardzo kojący.
Słowa ktore wypowiadała nabierały większego znaczenia w jej ustach.
Hermiona. Tak jej było na imię.
Podobno straciłem pamięć.
Mam dużo pytań, ale jedno dręczy mnie nieustannie.
Jak Ojciec mogł usiłowac zabić własne dziecko?
I jego dziewczynę...
... Bo podobno Hermiona jest moją dziewczyną.

Obudziłem się kilka dni temu, podobno byłem nieprzytomny przez kilka dobrych dni. Nie wiedziałem kompletnie kim jestem, z resztą nadal nie wiem. Szukali osoby która mogłaby choć trochę opowiedzieć kim jestem.
Wysłuchałem kilku moich znajomych z Slytherinu, a nawet samej Pani dyrektor.
Jestem czarodziejem! To jeden z tych dziwniejszych faktów...
Nadal jestem zagubiony.
Dzisiaj rano przyszła mnie odwiedzić właśnie Hermiona. Wyglądała na smutną. Trudno jej się dziwić.
Chociaż wyraźnie załamana zgodziła się opowiedziec mi coś o mnie, o nas.
Nie dziwię się, że byliśmy razem. Niesamowicie mnie pociąga. Jest coś w niej szczególnego.
Teraz przez następne kilka miesięcy moje życie nie będzie łatwe.
Będą usiłować mi przywrócić pamięć, chociaż nie ma prawie żadnych szans, że ją odzyskam.
Planuję w najbliższym czasie powiedzieć Hermionie, że się w niej zakochałem. Może zgodzi się zostać moją dziewczyną znowu.
Dla mnie to będzie pierwszy raz.
Mam nadzieję, że wciąż mnie kocha.