exit

18

Ik eet gretig mijn laatste beetje eten op die ik bij me had. Een oude muesli reep die ik Ian me had gegeven toen ik zei dat ik honger had. Ondanks dat ik honger had had ik besloten hem te bewaren. Ik heb al weer honger als ik het laatste restjes muesli doorslik, maar ik heb genoeg op om in leven te kunnen blijven. Ik zit hier al vijf dagen. Het enige wat ik gedaan heb is geslapen, gelezen en af en toe wat gegeten. Vandaag was de dag dat ik uit mijn veilige schuilplek zou komen en mijn zoektocht naar Thomas en Ian zou verder zetten. Ik had ook niet veel keus, zonder eten zou ik het niet lang meer volhouden. Mijn enkel was bijna volledig hersteld in de afgelopen vijf dagen en het voelde goed om weer te lopen. Ik lees het briefje van Thomas nog een laatste keer voor ik hem in mijn zak doe en verder ga.

Naomi, Als je dit leest gaat het goed met mij en Ian. We zijn onderweg naar de gymzalen. Als je dit vindt ontmoet ons daar. We wachten op je.

Thomas en Ian

Ik weet nog goed dat er een vlaag van opluchting door me heen ging toen ik zijn briefje las. Dat alles goed met Thomas en Ian was. Mijn bestemming was dus de gymzalen, maar waar zaten die ook al weer? Ik loop naar een plattegrond die ik tegenkom op een bord die in de gang hangt. De gymzalen bevinden zich rechts van het gebouw op de begane grond. Ik baan mijn weg door de gang op zoek naar een trap die me naar de begane grond leidt. In mijn achterhoofd hou ik er rekening mee dat ik het briefje vijf dagen geleden heb gevonden. Wie weet hoe oud het briefje wel niet is, maar ik verbiedt het mezelf om negatief te denken nu.

Na vele verschillende weggetjes te hebben gevolgd, paden vrij te hebben gemaakt en over dingen heen hebben moeten klimmen kom ik eindelijk bij de gymzalen aan.
De gymzalen ligt aan het gebouw verbonden en ik stap door een deur waar 'jongens kleedkamer' op staat. Ik denk dat Thomas en Ian namelijk eerder een mannen kleedkamer zullen binnen lopen dan een vrouwen kleedkamer. Ik doe de deur open en er komt meteen een muffe geur in mijn neus binnengedrongen. Hier en daar liggen wat kledingstukken op een paar bankjes en sommige kluisjes staan open. Het ziet er hier erg verlaten uit. Ik loop langzaam en voorzichtig langs de kluisjes heen.

Mijn aandacht word getrokken door felrood bloed tegen een witte muur dat de woorden 'she is the devil' spellen. Ik kijk angstig om me heen, bang dat ik in de val ben gelokt, maar zie gelukkig niemand. Dan is het moment daar. De deur naar de gymzaal. Ik kijk zo lang naar het bordje 'gymzaal' dat mijn ogen pijn beginnen te doen. Met ingehouden adem doe ik de deur naar de gymzalen open en laat het achter me dicht vallen. Ik moet me inhouden niet meteen te gaan huilen. Overal waar ik kijk zie ik bloed. Zou het van Ian zijn? Of van Thomas? Het is vrij licht in de gymzalen en voor zo ver mijn ogen kunnen kijken zie ik niks. Ik lijk wel aan de grond vast gelijmd te staan. Ik heb geen idee waar ik nu heen moet of wat ik moet doen. Ze zouden hier zijn dat had hij beloofd...

Ik loop door de gymzalen heen op zoek naar een spoor van Thomas en Ian. Ik kijk overal waar ik kijken kan. Zonder dat ik iets vind. Uit frustratie schop ik tegen een bal in het materialen hok. De bal stuitert tegen de muren en komt op de grond weer tot stilstand. Het doet me denken aan trefbal. Ik was daar altijd een van de beste in op school. Zelfs Ian en Thomas konden me niet raken, terwijl ik ondertussen mijn hele klas af had gegooid. Ik grijns als ik eraan terugdenk. Erg lang grijns ik overigens niet als ik me besef dat dat soort tijden over zijn. Nu zit ik hier, in een verlaten school tegen een bal aan te trappen in een gymzaal die onder bloed zit in mijn eentje....

Ik sta op en loop weer naar buiten. Ik staar naar de enorme plas bloed die over de grond verspreidt ligt. Op de grond waar eerst studenten vrolijk deden sporten. Soms is het lastig voor te stellen dat hier ooit blije studenten rondliepen die zich zorgen maakte over hun cijfers en toekomst. Het bloed is al oud, dat kun je zien. Ik weet zeker dat dat niet hun bloed is dat door de hele gymzaal verspreidt ligt. Ik ga ook niet geloven dat het van hun is. Ik zal ze vinden, levend.

Als ik alles nog drie keer heb nagelopen, zonder ook maar iets te vinden loop ik naar de ingang, waar ik nog geen uur eerder hoopvol door naar binnen was gekomen. Ik sta even stil voor ik de deur en zucht, ik had zoiets anders verwacht dan dit. 'She is the devil' hoor ik opeens in mijn hoofd. Ik schrik en kijk om me heen, nog steeds is er niemand in de buurt. Hoe kan dat? Ik zweer dat ik een stem wat hoorde zeggen. Nog half nadenkend over wat ik zojuist gehoord heb kijk ik toevallig omhoog en zie er een briefje hangen. Het briefje is doorboort door een kromme spijker die aan de muur hangt. Ik scheur het van de spijker af en lees het.

Naomi,
Als je dit leest, ga zo snel mogelijk weg uit de gymzaal, er zit daar iets.... Ik en Thomas zijn oké.We zijn gevlucht en weten nog niet waar we heen gaan. We vinden je zo snel mogelijk, beloofd

Ian

Ik wist wel dat het niet hun bloed was! Maar, waarom zijn de dan gevlucht? Net als ik door de deur wil gaan hoor ik een grommend geluid achter me. Shit, waarom heb ik dit altijd...