exit

10

Het is een oud boek. Zodra ik het open sla vallen er gelijk al een paar pagina's uit. Het is dus overduidelijk een oud boek. Hopelijk staat er iets nuttigs in. Waarom zou je zulke oude boeken met schokkende feiten nou weer in de schoolbibliotheek zetten? Ik blader het boek bladzijde voor bladzijde door. Ik ben inmiddels op de laatste bladzijdes aangekomen en ik heb nog niks kunnen vinden over de verboden kamer. "Niks..." zucht ik. "Zeker weten?" Thomas bladert het boek nog eens door. "Misschien heb je hier wat aan?" Ian bekijkt een bladzijde die uit het boek was gevallen die op de grond ligt en geeft hem aan mij.

Kamer met een gruwelijk geheim?

De vondst van de 'verboden kamer' heeft veel ophef veroorzaakt over de betrouwbaarheid van de school. Ouders zijn bang, halen hun kinderen van school en eisen een schadevergoeding. De directeur zelf ontkent alles en beweert niets van de geheimzinnige ruimte af te weten. Hier zouden wrede rituelen zijn uitgevoerd, waarvan de sporen nog steeds zichtbaar zijn.
Er is besloten heel de school met de grond gelijk te maken vanwege de toevallige incidenten bij onderzoek naar de kamer.
Onderzoekers die de kamer hebben betreed zijn een aantal dagen daarna overleden op mysterieuze wijze.
Wat hier zich heeft afgespeeld zal helaas altijd onduidelijk blijven.

''Wow, we zijn fucked.'' zegt Thomas. Ik moet hem nog gelijk geven ook. ''Wat nu?'' zeg ik met een zucht. Thomas kijkt me twijfelend aan. ''Ik denk niet dat we nog meer nuttige informatie over die verboden kamer gaan vinden. Het lijkt me ook niet echt slim om daar heen te gaan.'' ''We kunnen het beste naar een uitgang zoeken, misschien bevind zich ergens anders in het gebouw nog een uitgang.'' opper ik en Thomas knikt goedkeurend. ''We vinden een uitgang Naomi, dat beloof ik je.'' zegt Thomas terwijl hij me bemoedigend aankijkt. Zou ik echt zo wanhopig kijken? Ian die het hele gesprek afwezig naar de grond staart lijkt ook weer bij bewust zijn te komen. ''Wat is het plan?'' vraagt hij naar mij kijkend. ''We gaan kijken of de school meerdere uitgangen heeft.'' ''Klinkt goed, heeft iemand een plattegrond misschien?'' ''Ik heb die van de hal meegenomen.'' en Thomas overhandigt Ian de plattegrond. ''Eens kijken.... Als ik het goed zie.... zit er een uitgang op de begane grond aan de rechterkant bij de toiletten. En er zit er een op de tweede verdieping, die brug die naar het andere gebouw leid.'' zegt Ian die aandachtig de kaart bestudeert. ''Laten we dan eerst die op de begane grond pakken.'' en Thomas loopt al richting de deur. Ian en ik volgen Thomas naar de begane grond.

Ian en ik lopen naast elkaar door de gang en Thomas voorop. "Denk je dat we via die uitgang hier weg kunnen Ian?'' Hij lijkt even na te denken voor hij antwoord geeft. ''Vast wel Naomi, maak je maar geen zorgen.'' zegt hij geruststellend. Ik knik en loop zwijgend verder. Ik weet niet zeker of ik nog moet geloven dat alles goed komt. We lopen met z'n drieën zwijgend door de gangen als er opeens een hard krakend geluid komt en Ian door de vloer zakt. ''Ian!'' schreeuwen ik en Thomas in koor. We haasten ons naar Ian toe die zich nog net aan een plank weet vast te houden in het midden van een enorm gat dat zojuist in de vloer is ontstaan. Ik ga op mijn knieën bij de rand zitten en reik mijn hand uit. ''Pak mijn hand Ian!'' Ian lijkt even te twijfelen, maar pakt mijn hand vast. De plank breekt en Ian valt omlaag en trekt mij bijna mee als Thomas mij om mijn middel vastpakt en achteruit loopt. Samen trekken we Ian uit het gat en helpen hem overeind. ''Gaat het Ian?'' vraag ik bezorgd. ''Ja, gelukkig waren jullie er anders was ik er waarschijnlijk niet meer geweest. We moeten oppassen met waar we lopen'' ''Ik loop wel voorop.'' oppert Thomas en loopt voorzichtig door de gang. Ik werp nog een laatste bezorgde blik naar Ian die me verzekert dat het gaat en loop verder naar de uitgang op de begane grond.

''Daar is het!'' roept Thomas en rent naar de deur. Na wat trekken en duwen kijkt Thomas ons teleurgesteld aan. ''Hij...hij gaat niet open, hij zit op slot...'' zegt hij teleurgesteld. ''Waar kunnen we de sleutel vinden denk je?'' antwoord ik. ''Die kan overal liggen'' antwoord Ian. ''We kunnen beter maar niet al te veel hoop hebben. ''pssstt Ian'' fluister ik. ''Wat is er Naomi?'' fluistert hij terug terwijl Thomas nog steeds de deur aan het bestuderen is. ''Nou.... ik moet heel erg naar de wc... Wil jij misschien voor de wc's wachten voor als er iets gebeurd...'' hij glimlacht even. ''Geen probleem hoor, ik wacht hier wel tot je klaar bent'' ik glimlach even. ''Dankje Ian.''

Ik loop de wc in. Bij elke stap die ik zet kraakt de houten vloer onder mijn voeten. Er staan 4 stalletjes in de wc. Ze zijn allemaal gesloten en er is niemand te bekennen. Ik kijk in een van de spiegels die aan de muur hangt. Er zit een grote barst in en is beschadigt. Als ik erin kijk schrik ik een beetje van mijn eigen spiegelbeeld. Ik heb enorme wallen en ik zie er heel moe uit.Op deze plek kun je ook geen oog dicht doe zonder bang te zijn. Nu ik de kranen zie merk ik pas hoeveel dorst ik heb. Als ik het kraantje open draai komt er een rode vloeistof uit. Ik draai hem snel weer dicht, ik zou gek zijn als ik dit zou drinken. Ik was bijna vergeten dat de reden dat ik hier kwam was om naar de wc te gaan. Ik loop naar het stalletje in de hoek en kijk of de deur open gaat. Als ik hem op een kiertje duw hoor ik opeens een vreemd geluid. Het klinkt alsof een stuk touw uitgerekt wordt. Het is steeds een ritmisch geluid dat ik blijf horen. Ik doe langzaam de deur open en zie waar het geluid vandaan komt. Ik schreeuw zo hard als ik kan in de hoop dat Ian me hoort.