His Luna is a Bitch

Epilogue

Edited

Eura's Pov:

Nakatingala ako sa ulap. Hapon na naman. Hindi ko namalayan ang pagpatak ng luha na pilit kong pinipigilan.

Kamusta ka na? Miss na miss na kita kulog. I sob silently pero hindi ko maiwasang mangulila sa kanya. Sa mga lambing nya. His possessive ways. Everything about him. I.... I missed it all. Kung bakit kasi---

"You're crying again princess." Boses ni Dad mula sa likod and before I knew it, the three of them envelope me with a warm hug. Kahit papano ay gumaan ang pakiramdam ko pero mas gusto ko ang mga yakap nya. Ang mga yakap ni Thunder...

Si Thunder..

"Baby hush now." Pakiusap ni Mommy pero hindi ko magawa. I can't stop myself from crying. Please tears, kahit ngayon lang timigil muna kayo? Gusto kong matawa sa sarili kong hiling? Sino ba ang niloko ko eh alam ko naman na kahit anong gawin kong pakiusap, hindi sila titigil. Titigil lang sila pag nakita ko siya. Si thunder.

"Twin, tumigil ka na nga sa pag-iyak, hindi ka naman iyakin ah?Aist!" Naaasar na sabi ng kambal kong turon. Bitter pa rin sya hanggang ngayon, uwaaaaaaaa!

"Kailan ba sya babalik?" Umiiyak na tanong ko. I missed him so much that I want to hug him now. Damn hormones. Masisi nyo ba ako? Hindi ba pwedeng umiyak at maging emotional ang isang tulad ko?

"Pabalik na iyon. Alam ko naman na kaya ka umiiyak ng ganyan dahil naaalala mo na naman ang araw na yon. Stop it Eura. It's all in the past okay?Ang iyakin mo tss." Asar na sabi pa ni Turon.

Mas lalo akong naiyak na ikinainis nya kaya napasabunot na lang sya sa sarili nya. Baliw sya eh.

"Ang sama mo sakin. Bwisit ka turon."sasagot pa sana sya nang mas lalo akong naiyak dahil sa inis nyang itsura. Galit sya sa akin. Nakakainis, ang pangit niya palang magalit. Ganyan din ang istura ko? Mas lalo akong naiyak. Ayokong maging ganyan ka-pangit kapag umiiyak.

Turon calm himself and sigh. "Okay fine, I'm sorry. But seriously twin, stop thinking about the past. Ligtas na si Thunder at buhay sya okay? Tama na ang iyak, masakit sa tenga." Reklamo nya. Natawa na lang sina Mom and Dad. Tama. Buhay at ligtas si Thunder kaya hindi ko kailangang umiyak ulit pero hindi ko maiwasang maiyak kapag naaalala ko ang ginawa nyang pagtataya ng buhay nya sa akin six months ago.

Noong mga oras na yon kung kailang tumigil ang pag ikot ng mundo ko at pag tigil ng tibok ng puso ko. Noong mga oras na narardaman ko na unti-unti syang nawawala sa akin. Noong mga oras ma muntik muntikan ng mawala ang bond namin. Noong mga oras na halos mawala na sya sa akin.

**Flashback**

"No.......THUNDEERR!!"

Kung ito man ang kapalit sa lahat ng maling nagawa ko, nagmamakawa ako. Please, 'wag sya, kahit ako na lang pero wag si Thunder. I never felt this kind of love and affection to someone else. Not until I met him. I never thought na kaya ko rin na mag mahal despite the pain that I have been through because of my family problem. Not until I met him. I never felt the feeling when you almost gave up but there is this someone that will prove to you that you shouldn't give up. That there would always be a reason for you to fight. Not until I met him. After what happened to my family, I never felt being a princess that her prince charming would always save her, not until I met him. He gave every bit of my bitchy life a new meaning. Please, I beg you, 'wag naman sya parang awa mo na.