The Dare

Sleepover

Natapos kaming mag-practice nang bumuhos ang malakas na ulan. It's past 6 in the afternoon nang matapos kami and it's 7:30 pm but seriously, binabagabag pa din ako ng mga sinabi ni kuya Chris kaninang umaga at malakas pa din ang ulan.

Bumalik na si kuya Chris na inutusan ng dad nila na tignan ang daan kung may baha ba o wala para makauwi na ako.

"How's the streets?" their dad asked.

"I don't know, pero pinayuhan ako nung guard nitong subdivision na 'wag nang lumabas sa highway dahil medyo tumaas na ang tubig at mai-stranded lamang sa daan dahil sa traffic na dahil nga nasabay ang ulan sa rush hour."

Hala naman! Pano ako makaka-uwi niyan? Dead meat na ako neto kay kuya! Wala namang problema sa parents ko dahil na sa out-of-town business trip sila.

"Paano makaka-uwi si Leah?" nag-aalalang tanong ni Clark.

"I think she got no choice but to have sleepover here." halos sabay na sagot ni kuya Chris at dad nila.

But, wait-- "What?!"

"Yes dear. I'll talk to your parents if you want." alok ng dad nila.

"Wala naman pong problem sa parents ko because they're out of town but my brother must be worried. And I'm sorry but I personally don't want the idea."

"I understand because you have a past, but this is also a good way for the both of you to feel comfortable with each other's presence. You're partners for the pageant and it won't work out if your feeling awkward."

Sabagay may point naman si dad nila.  Pero, hindi ba dudugo ang ilong ko sa pananalita nila? Pati tuloy ako napapa-English!

Pero, may choice pa ba ako? Bukod sa parang may bagyo at baka ma-stranded lang ako sa daan, eh para nga daw maging komportable na kami sa isa't isa for the pageant.

Geez. Nilabas ko ang cellphone ko at tinawagan si kuya pero isang pamilyar na babae ang sumagot sa tawag ko at sinabing, [Sorry, you don't have enough balance to make this call. Please load again your account and try again later.]

"Urrrrggggh!" Naihilamos ko sa mukha ang kamay ko dahil sa frustration.

"Oh bakit?" tanong ni Kuya Chris.

"Ubos na load ko." naka-pout kong sabi.

Kinuha ni kuya Chris 'yung phone niya sa bulsa at inabot sa 'kin.

Matapos ang madaming rings, saka lang sinagot ni kuya.

[Hello Chris?]

"Kuya si Leah 'to."

[Leah! Asan kang babae ka?! Bakit nasayo 'yang cellphone ni Chris?] sigaw niya kaya nailayo ko 'yung phone sa tenga ko. Tamo 'to, kanina ang tino ng boses tapos nung sinabi kong ako 'to, biglang sumigaw. Tsk.

"Geez. Relax kuya. Andito pa ako sa bahay ng mga Sanford. Sobrang lakas ng ulan and baha na sa daan kaya hindi na magandang lumabas dahil mai-stranded lang. So, I have no choice but to have sleepover here."

[What?! Sinong mga kasama mo diyan?!]

"His parents, brother, and their maids."

[Do you trust them?]

Do I trust them? Well, I trust his parents and his brother, but I don't exactly trust Clark.

"Yes. Saka maganda na--"

[Okay fine. Stay there but come home before tomorrow noon.]

"Hai hai, onii-san. Oyasumi nasai." (Yes, kuya. Good night.)

[Oyasumi.]

Then he hang up.

"Okay daw po." sambit ko.

"Dinner's ready!" his mother announced.

"Tara?" wika ni Clark.

Tumango ako at ngumiti.

~♥~

"Dito ka matutulog." sambit ni Clark at binuksan ang isang kwarto.

"Kaninong kwarto 'to?"

"Mine."

"What? San ka matutulog?"

"Guest room."

Guest room?! "No. Kwarto mo 'to, you sleep here, sa guest room na ako."

Palabas na ako sa guest room ng hawakan ni Clark ang braso ko.

"No. I'll sleep there."

"I'll sleep there."

Tinabig ko ang kamay niya at tumungo na sa katabing guest room.

Pumasok na ako dun pero nase-sense ko pa din ang presensiya niya.

"Cla--"

I was cut off because of what he did. He pinned me against the wall and encaged me in his arms. Cornered!

I can feel the fast and loud beating of my heart. Shit!

"C-Clark. L-Let me go."

Inilapit niya ang bunganga niya sa leeg ko like what vampires do. His hot breath sent shivers down to my spine. Err...

"I won't let you go 'coz you're mine." He said in a husky voice. Gusto ng utak kong itulak siya but my body just won't move. It's like my energy's drained out of my body.

"Now decide, you'll sleep in my room or we'll stay here... together." He grazes his teeth on my skin.

My breathing become labored.  "F-Fine, I'll stay there... just--just let go."

Agad naman siyang lumayo. "'Yun lang pala ang kailangan mo para pumayag. Now I know." he said with a smirk plastered on his face.

Lumabas na ako sa guest room at dumiretso sa kwarto niya.

Gosh! That bastard! Takte! Bakit ayaw pa ding bumalik sa normal ang beating ng heart ko?!

Sumandal ako sa wall at pumikit habang pinapakalma ang paghinga ko at pagtibok ng puso ko. Pero wa epek!

Bigla akong nakaramdam ng mainit na hininga na nagpabilis pa lalo sa tibok ng puso ko.

Unti-unti kong minulat ang mata ko at nanghina ang tuhod ko dahil sa ginagawa ni Clark. Buti na lang nasalo niya agad ako.

Aish! Clark is again centimeters away from me! And I'm cornered again!

"C-Cla--"

"Nabitin ka ba?" That husky voice again!

"H-Hindi noh!" Shit! One wrong move, magkakahalikan kami.

Nakita ko ang mata niyang nakatingin sa labi ko.

Then he slammed his lips on mine and he's kissing me hungrily.

I'm tempted to kiss back! Buti na lang may self-control ako.

Pilit ko siyang tinutulak pero hindi ko magawa. At nang malapit na akong maubusan ng hininga at pinakawalan na niya ang parang nalamog kong labi. Tapos bigla na lang niya akong niyakap.

"Leah, I'm sorry. I couldn't restrain myself. I'm really, really sorry, Leah."

And as if my body has it's own mind that made me hug him back.

~~~

Kkk. 'Yan muna! Short updates muna. Wala na akey ma-think ehh. Did you like it? Or it's lameee?

But, anyway, stay tuned! Mahaba-haba pa ang tatakbuhin ng storya nila.

Aishiteru minna!