The Dare

Incomplete

(A/N: So, here’s the last chapter. Epilogue will come out soon.)

(Leah’s POV)

[All Student Council officers, please head to the Council Room... All Student Council officers, please head to the Council Room.]

Agad akong tumayo sa upuan ko para puntahan si Clark. Pero natigilan ako nang makita si Pearl na nilalandi si Clark. Nilalandi talaga. Imagine, nakaupo sa table niya, nakahawak sa baba niya at ang seductive ng aurang nakapalibot sa kanya.

Hindi na lang ako tumuloy na lumapit kay Clark at umalis na lang sa room. Wala eh, ang sakit sa mata nun. Saka nakakaselos.

“Hey Leah!”

Tinawag ako ni Clark saka ko naramdaman ang isang kamay na humawak sa balikat ko.

“Oh?” Bakas ang irritation sa boses ko.

“Don’t ever leave me again.”

Lumakas at bumilis ang tibok ng puso ko. Naalala ko ang sinabi ko sa kanya nang ma-coma siya, “I love you more than you’ve ever know. Don’t ever leave me again.” Breathe in, breathe out. Kumalma Leah, ‘wag magpapa-apekto.

“Andun naman si Pearl ah.” sabay irap.

Nag-crossarms siya at nag-pout. Oh gosh, Clark! ‘Wag ganyan, ang lakas ng epekto niyan sa ‘kin!

“But you’re my guide. You won’t leave unless you’re jealous.”

Umiwas ako ng tingin. “Oo, Clark. Nagseselos ako. Wala eh, mahal kita, mahal na mahal.” Ang sarap sabihin kaso nakakahiya.

Nakarinig ako ng mahinang ungol mula kay Clark. Napalingon ako sa kanya at nakita ko siyang nakahawak sa ulo niya na para bang nasasaktan siya.

“Clark, does your head hurts? Do you have a problem? What? Tell me.”

Lumapit siya sa ‘kin saka ipinatong ang ulo sa balikat ko. Nararamdaman ko ang pag-init ng mukha ko. Is this necessary? Ghaad!

“My head hurts.”

Hindi pa din niya inaangat ang ulo niya bagkus ay ipinulupot pa niya ang parehong kamay sa bewang ko. Shete, sigurado ako, pulang-pula na ako dito!

“D-Do you w-want to go t-to the c-clinic?”

I heared him sigh. Oh gizmo, I can feel his cool breath on my chest. Clark, may balak ka bang patayin ako sa kilig? Nakikita ko pa ang mga taong nakakakita sa ‘min na mukhang kinikilig din.

Inangat niya ang kanyang ulo saka tumango. Inilalayan ko na lang siya papunta sa clinic.

~♥~

Nakatulog si Clark pagkainom niya ng gamot sa clinic. Masakit talaga siguro ang ulo niya. Kaya andito ako, naglalaro ng Slendrina: Asylum. Wahehehe. Sana hindi ako mapatili ng wagas, baka magising si Clark.

Okay, turn left. Walang paper, walang Slendrina. Turn around,...

“WAAAAAAAAAAHHHH! SH*T SH*T! CURSE YOU! UWAAAAAH!”

Pagkaikot ko kasi, andun pala si Slendrina! Sobrang close pa nga niya eh! OMG! Naihagis ko pa tuloy ‘yung iPhone ko! π_π

“Leah?”

Napatingin ako kay Clark. I mentally scold myself. Waah! Idiot, idiot, idiot! Nagising ko siya!

“Why are you screaming?” he asks while sitting up.

“Ah wala wala.” Pinulot ko ang cellphone kong nagkagasgas ang tempered screen guard saka umayos ng upo at humarap sa kanya. “How are you feeling?”