Giftige Jaloezie

Hoofdstuk 2

Met een bonkend hart werd ik wakker. Het zweet stond op mijn voorhoofd geschreven en diep ademend, keek ik om me heen. Nog steeds thuis, nog steeds in mijn bed, nog steeds geen Ilyas naast me. Hij had vast weer een operatie. Langzaam stond ik op om een glas water te halen. Weer kwamen die nachtmerries en er was niks dat ik eraan kon doen. Mijn ogen vielen bij het drinken over de mooie muren, de grote trap en niet te vergeten, de onberispelijke schone woonkamer. Een grote huis, misschien iets te groot. Ik wou niet als een zeurenpiet klinken, maar het ik leidde een eenzaam leven. Onlangs ben ik gestopt met werken. Niet omdat ik het wou, maar omdat Ilyas dat liever had aangezien hij toch voor het geld zorgde. Ergens hoopte Ilyas dat ik zwanger zou worden, maar hij was amper thuis dus van mij mocht hij wel verder hopen. Met grote passen, liep ik naar boven. Op mijn bed liet ik me vallen, waar ik weer aan duizenden momenten moest denken met mijn familie. Zou het wel goed gaan met hun? Sinds mijn trouw heb ik hun maar één keer gezien en zelfs dat is een paar maanden geleden. Langzaam vroeg ik me af of het wel slim van me was om met Ilyas te trouwen. Niet dat hij geen goede echtgenoot was ofzo, maar misschien niet de juiste voor mij? Zo snel als ik kon verdrong ik die gedachten en sloeg de dikke deken om me heen. Vergeet het, Lina, laat je niet gek maken door je eigen gedachten. Morgen zou ik een psycholoog opzoeken. Dat leek me gewoon het beste. Dat ik iemand anders gek maakte in plaats van mezelf. Op het moment dat ik mijn ogen sloot, hoorde ik iemand binnen komen. Het geluid van sleutels tegen de woonkamertafel was niet te missen. Toen de deur van mijn kamer openvloog, sloot ik mijn ogen. Ilyas kwam niet veel later naast me liggen. Lag het aan mij of rook ik echt parfum? Ik draaide me om en ging op mijn rechter zij liggen. Langzaam opende ik mijn ogen en keek recht in de prachtige donkere ogen van mijn echtgenoot. Ook hij keek naar mij. "Hoe ging de operatie?"vroeg ik vol belangstelling. Ilyas hief zijn hand omhoog en streelde zachtjes mijn wang. "Ik wil mijn werk liever niet naar huis brengen." Zuchtend gaf ik toe en bleef hem maar aanstaren. Ilyas herstelde zijn lighouding en ging op zijn rug liggen. Hij was gestopt met naar me te kijken en keek nu naar het plafond. "Ruik ik nu vrouwen parfum?"vroeg ik dan maar. Zo snel had ik Ilyas nooit naar me zien kijken toen ik het zei. "Zal vast komen door Jawhara." Dat zorgde ervoor dat ik wantrouwig werd. "Wie is dat nu weer?" Zo had ik het nooit willen uitspreken, maar de woorden kwamen eruit als giftige slangen, klaar om hun prooi aan te vallen. "Assistent chirurg", antwoordde Ilyas droog. Nu keek ik niet langer meer naar mijn man. "Je hebt nooit over haar verteld." Ilyas keek me deze keer aan en zuchtte. "Geen reden om jaloers te zijn, schat." Boos en verontwaardigd keek ik hem aan. "Waarom zou ik jaloers zijn?! Alsof het mij wat kan schelen met wie je rotzooit terwijl je je eigen vrouw vergeet", zei ik. Ilyas richtte zijn ogen op mij als scherpe mensen en al snel had ik spijt van mijn woorden. "Zeg dat nooit meer! Je weet dat ik druk ben met mijn patiënten! Ik zou jou nooit bedriegen." Ik knikte en lachte sarcastisch. "Verdedigen kun je wel, praten kun je wel, jammer dat ik niet veel heb zien gebeuren", zei ik. Ilyas was stil en ik wist dat het hem raakte. "Laten we slapen, we verdoen onze tijd zo", fluisterde hij en deed het licht aan zijn kant uit. Ik deed hetzelfde.

"Herinner je je dit nog? Elk kind zou springen van geluk door deze plek", klonk zijn koude stem. "Maar sinds wanneer... vertel het me, sinds wanneer heeft deze plek zo'n akelige betekenis gekregen?"