Giftige Jaloezie

Hoofdstuk 10

De hele nacht lag ik in mijn bed te woelen. De slaap kon ik niet vatten en mijn hoofd zat vol met gedachten die ik maar niet kwijt kon spelen. Waarom had ik Imran maar zelfs opgezocht? Hij was getrouwd, net als mij. Maar zelfs een idioot zou kunnen zien dat we beide vast zaten. Vast in de kooi van het huwelijk. Naast me kon ik de ademhaling van Ilyas voelen. Hij ademde zwaar in en dan ademde hij uit. Ik sloeg mijn arm om hem heen en legde mijn hoofd tegen zijn rug. "Ik hou van je", fluisterde ik. "Ik ben nooit gestopt met van je te houden." Geen reactie van Ilyas terwijl er langzaam een traan over mijn wang gleed. Zo viel ik in slaap.

"Wie ben je??"riep ik. Het meisje met haar lange zwarte haren lachte duivels naar me. Mijn hart ging sneller kloppen en alles om me heen werd zwart. Zwart als de zwarte haren van het meisje. Alleen zij scheen een bepaalde licht uit waardoor ik alleen haar kon zien. "Lieve schat, weet je het dan niet meer?" Haar stem klonk als die van een slang. Sissend, rustig,aanvallend en geduldig. "Nee..." Tranen over mijn wangen terwijl ik weg probeerde te komen. Weg uit die situatie. Weg...maar ik zat vast. "Ga weg", riep ik. Ga weg, ga weg, ga weg...

Naar adem happend werd ik wakker. "Gaat het?"hoorde ik iemand naast me vragen. Toen ik geschrokken naast me keek, zag ik Ilyas bezorgd naar me kijken. Was hij wakker? Sinds wanneer? "Kom, ik haal water voor je", zei hij en stond op. Geen seconde later was hij terug en gaf me het glas met water. "Dankje." Gulzig dronk ik alles leeg. Ilyas kwam weer naast me liggen en vroeg me rustig waar mijn droom over ging. Volgens Lamia was er een man in mijn leven die me niet goed behandelde, maar als ik zag naar hoe bezorgd Ilyas reageerde, dan wist ik dat Ilyas een belangrijk persoon was in mijn leven. De hele nacht had ik tegen Ilyas gepraat, we hadden gelachen. Kortom het was een nacht om nooit te vergeten. We waren onszelf. Terug in dat vertrouwde omgeving. Het had me wel goed gedaan. De volgende ochtend besloot ik om een afspraak te maken met Lamia. Ik had dringend een vriendin nodig en zij was de enige aan wie ik moest denken. "Waar ga je naartoe?"vroeg Ilyas toen ik op het punt stond om mijn autosleutels te pakken. "Ik heb een afspraak bij de psychologe", antwoordde ik. Ilyas' gezichtsuitdrukking veranderde naar een frons. "Zou je dat wel doen? Zoveel tijd met Lamia doorbrengen?" vroeg hij. Even twijfelde ik. Ik begreep niet waarom hij zoiets zou vragen, maar ach ja, hij was een man. Mannen begrepen niks. "Tuurlijk, heb ik nodig, lieve schat. Ik zie ja straks", zei ik en liep de kamer uit. In de keuken trof ik mijn moeder aan. Morgen zou Rachid trouwen en zij was al bezig met de voorbereidingen en al. "Waar ga je naar toe, benti?"vroeg mijn moeder en ik zei enkel dat ik zo terug zou komen. Buiten startte ik mijn auto. Ilyas en ik waren gekomen met mijn auto, want die van hem mankeerde iets. Ik drukte de gaspedaal in en reed met volle snelheid naar Lamia. Vooral omdat waar ze werkte best ver was. Een uur later pas kwam ik bij haar kantoor aan. In de wachtkamer zat ik helemaal alleen. Omdat ik me verveelde pakte ik een tijdschrift en bladerde ongeïnteresseerd door. Op een gegeven moment vloog de deur van Lamia open. Een jongeman keek kwaad naar de deur. De broer van de man van Lamia. Dat zag ik zo. Ik was hem de vorige keer ook tegen gekomen. "Blijf met je klote gedoe uit ons buurt!!!"schreeuwde de broer. Hij stampte met zijn voet tegen de muur en hij liep rood aan. "Ik waarschuw je niet nog eens!" Toen was hij weg. Toen ik naar Lamia keek, lachte ze het weg en zei enkel: "Je weet hoe schoonfamilie is." Maar ik wist het zo net nog niet. Wat had zij gedaan om hem zo kwaad te maken?