Giftige Jaloezie

Hoofdstuk 4

    De kantoor van Lamia was groot. Veel groter dan ik eigenlijk had verwacht. In een hoek zag je een reusachtige lamp en haar bureau nam haast de hele kantoor in beslag. Terwijl ik wachtte op de psychologe zat ik daar maar te denken aan de dingen waar ik het met Lamia over zou hebben. Het voelde vreemd aan om aan een vreemde al mijn problemen toe te vertrouwen. Op de bureau van Lamia zag ik een mooie foto van een man en een kleine meid. Vast haar familie. Ik weigerde Lamia een dokter te noemen, want ik vond dat een psychologe niet echt als dokter benoemd mocht worden en diep vanbinnen hoopte ik dat Lamia dat niet zo erg zou vinden. De deur vloog open en een lange vrouw op hakken kwam de kamer binnen.Ze had een strakke lange rok aan met een bloes erboven op. Ze zag er professioneel uit, maar zo kon iedereen eruit zien met een paar kledingstukken.De vrouw had kort bruin haar en ze gaf me een warme glimlach. "Lina Saffra?"vroeg ze terwijl ze tegenover me plaats nam en ik knikte. "Klopt." "We hebben een uur, zie ik hier staan", zei ze en schonk me weer één van die mooie glimlachjes. Mijn ogen gingen automatisch naar de foto met de man erop en ik vroeg me af of ze wel bij elkaar pasten. Natuurlijk wel, ze hadden allebei een ongekende schoonheid. Toen ik terug naar Lamia keek, zag ik dat ze merkte waar ik naar keek. "Mijn man", liet ze weten en al snel schaamde ik me. "En mijn  kleine dochtertje. Je zou denken dat een huwelijk simpel is, maar het vergt veel van je. Aan het einde ben je kapot moe, maar achteraf is dat het allemaal waard." Haar stem had iets rustgevend, iets warms, iets waar iedereen naar zou willen luisteren. Al snel voelde ik me op mijn gemak. "Kom, laten we op de zetel zitten. Je mag me behandelen als een vriendin", zei Lamia en stond op. Ik volgde haar naar de grote zetel en liet me erop vallen. Lamia daarentegen pakte een stoel om tegenover me te komen zitten. "Je mag beginnen wanneer je er klaar voor bent", hoorde ik Lamia geduldig zeggen. Ik schonk haar deze keer een glimlach en haalde diep adem. "Ik heb nogal last van rare dromen", begon ik.Vooral omdat we betaalden voor een uur en ik zou echt geen uur blijven zitten zonder wat te zeggen. "En waar gaan ze dan over?" "Geen idee, meestal als ik wakker word kan ik me maar een paar dingen herinneren. Zoals een man, gekleed in het zwart, een klein kind, mijn broertje. Maar ik begrijp niet wat het met elkaar te maken heeft", antwoordde ik. Lamia maakte aantekeningen en ik wachtte op wat ze nu zou zeggen. Lamia keek van haar aantekeningen naar mij. "Meestal als mensen dromen dan verwerken ze iets in hun dromen wat ze overdag niet als realiteit willen aanschouwen. Mag ik je soms een lastige vraag stellen?" Ik knikte. "Is er soms een man in je leven die ehm.. jou niet goed behandelt?" Die vraag kwam harder dan ik had verwacht. Nee er was geen man in mijn leven. Mijn vader was er wel, maar hij was de liefste man ooit! Mijn broertje Rachid was er ook, maar hij ging bijna trouwen en met hem sprak ik amper. "Nee, ik ben dol op mijn familie, mijn vader en mijn broer.Mijn ooms spreek ik niet echt", gaf ik eerlijk toe. Lamia knikte. "En hoe zit het met een echtgenoot? Ik ga ervan uit dat je getrouwd bent?" Ik knikte weer.Mijn gedachten gingen naar Ilyas. Een realiteit die ik niet wilde zien? Nee, ik wist maar al te goed dat mijn huwelijk met Ilyas niet de beste was. Dat verborg ik voor niemand, zelfs niet voor mezelf. "Ja, ik ben getrouwd, maar ik snap niet wat dat hiermee te maken heeft." Nu begaven we ons op glad ijs en het liefst had ik het hier niet over. "Ik zie aan je dat dit een gevoelig onderwerp voor je is. Mag ik vragen waarom? Ik heb geheimhoudingsplicht", zei Lamia. Dat was waar ook, maar praten over mijn huwelijk met een Marokkaanse, een vreemde? Niet iets dat Ilyas leuk zou vinden.Op het moment dat ik iets wilde zeggen, sloot ze haar boekje en gaf me weer een warme glimlach. "Dat zal dan wel voor een andere keer zijn. Het uur is om",zei ze en diep vanbinnen was ik zo opgelucht. Onderweg naar huis, dacht ik na.Misschien hadden mijn dromen wel met Ilyas te maken? Eerlijk gezegd had ik nooit de oorzaak van mijn dromen verbonden met hem.