Giftige Jaloezie

Hoofdstuk 25

Het werd al laat en ook al was ik moe, ik wilde pas gaan slapen als ik Nihad had gezien. En ergens was ik ook niet zo verrast dat ze heel laat thuis kwam. Wat Amira niet zo leuk vond aan haar reactie te zien. "Ik heb gezegd dat je niet zo laat mag thuis komen", hoorde ik Amira boos zeggen. Ze gaf haar vader een blik van 'help me', maar Oom Faris bleef roerloos staan kijken. "We hebben gasten", vervolgde Amira, wat rustiger nu. Nihad gunde me een minachtende blik, maar toen haar ogen langs Ilyas gleden, leek ze wel te stralen. "Wat heb ik jou gemist, neef! Heeft die vrouw van je, je weer opgesloten?" Haar commentaar raakte me niet eens, het was gewoon een kinderachtige opmerking en ik bevond me boven haar niveau. Ik moest je wel zeggen dat Nihad hard veranderd was. Vroeger, op mijn trouwdag, was ze nog een kind. Niet eens zo'n mooi meisje, maar wel erg irritant en gemeen. Nu was ze opgebloeid tot een prachtige jongedame, niet zo mooi als Amira, maar toch mooi. Wat haar lelijk maakte, waren de blikken die ze iedereen toewierp en haar vreselijk gedrag. Maar ach ja, ze behoorde niet tot mijn familie (schoonfamilie enkel) dus geen zorg voor mij. Ilyas keek Nihad droog aan en leek zelfs haar commentaar te negeren. Wat me ergens wel blij maakte en me een voldaan gevoel gaf. "Goed, dan gaan we nu slapen", zei ik. Ilyas was het met me eens, maar vooral omdat hij er uitgeput uit zag. We kregen een slaapkamer toegewezen, wat opzicht diende als een woonkamer, maar aangezien ze blijkbaar niet zo veel gasten over de vloer kregen, werd het een slaapkamer. " Niet te geloven, wat is Nihad veranderd", fluisterde Ilyas die me dicht naar zich toetrok. "Ja, ze is mooi", zei ik treurig omdat ik dacht dat dat was wat hij bedoelde. In tegenstelling tot mij, was hij het er niet mee eens. "Ze is zo'n bitch, zag je hoe ze tegen je deed? Vroeger was het ook zo, maar ik wist niet dat ze jou echt haatte", ging hij door en langzaam verscheen er een glimlach over mijn gezicht. "Ik vind het niet erg, ze is nog erg jong en.." Ilyas onderbrak me. "Nee, niemand praat zo tegen mijn vrouw!" Daardoor begon ik te giechelen als een tienermeisje dat voor het eerst om een grap lachte van een jongen dat ze leuk vond. "Ik denk", fluisterde ik. "Nee, ik weet zeker dat ik de beste man van de hele wereldddd heb." Ilyas grijnsde naar me. "Oh ja? En hoe wou je hem dan daarmee belonen?" vroeg hij ondeugend, waardoor er een blos op mijn wangen verscheen.

De volgende ochtend, niet eens ochtend, het was nog donker, maar ik was weer wakker geworden door een rotnachtmerrie. Over de dochter van Lamia. Het meisje met die prachtige lange haren. Naast me lag Ilyas nog te slapen. Ik boog me naar hem toe en keek hoe hij sliep. Misschien lag ik iets te dicht bij hem, want toen hij zijn ogen opende en mij zag, schrok hij zich rot. Beschaamd deed ik het licht aan. "Sorry", zei ik. "Wat was je bezig? Weet je hoe griezelig het is als je wakker word en je een reuzehoofd ziet??"vroeg Ilyas nog in shock. "Ik was gewoon aan het kijken hoe je sliep", beantwoordde ik zijn vraag. Uit het niets proestte ik het uit als ik aan zijn gezichtsuitdrukking dacht. "Wat lach je?"vroeg Ilyas deze keer met een kleine glimlach. "Je had je gezicht moeten zien", zei ik en kon het niet laten om harder te lachen. "Safe, je maakt hier het hele huis wakker met die lach", hoorde ik Ilyas zeggen, maar eenmaal de slappe lach, was er geen weg terug. Pas toen de zon tevoorschijn kwam, stopten ik en Ilyas met praten en stonden op. Eerst maakten we ons klaar voordat we naar de keuken zouden gaan. Amira was al wakker. "Goedemorgen, slaapkoppen", zei ze toen ze ons zag. Ilyas gaf me een ondeugende blik waardoor ik een lach moest onderdrukken. "Mijn vader is vroeg vertrokken naar de moskee, hij moet daarna wat dingen regelen, maar tijdens het middageten is hij er weer", vertelde Amira. "Goed, ik denk dat ik ook maar eens opstap", zei Ilyas die zich niet gemakkelijk voelde bij het gedachten aan een huis met meisjes die praten over meisjesdingen. Hij nam snel nog iets om te eten en vertrok.