Giftige Jaloezie

Hoofdstuk 24

"Hoezo voor jou en voor hem? Met wie heb je allemaal gepraat?" Ilyas wantrouwde het hele bericht. Hij begon zelfs aan mij te twijfelen wat in zekere mate had hij ook gelijk, maar ik stond versteld dat ik Ilyas amper hoorde. "Laten we dit stomme bericht vergeten en niet onze dag laten verpesten. Dat doen je nichten wel", probeerde ik er grappig over te doen, maar Ilyas was van slag. "Hé, schat", zei ik zacht en liep op hem af. "Laten we er het beste van maken." Ik gaf hem een kus waarop hij me stevig omhelsde. "Ik ben gewoon zo bang om je te verliezen", hoorde ik hem zeggen. "Zal niet gebeuren." Ik klonk zo zelfzeker, maar zo voelde ik me niet. Na een ontbijt dat naar mijn mening veel te kort duurde, ging ik me klaar maken. "Wat ziet mijn vrouw er prachtig uit", zei Ilyas toen ik naast hem ging zitten in de auto. "Oh, wat ben je goed in slijmen", zei ik lachend. De koffers lagen al in de kofferbak en ik zette een zonnebril op tegen de zon. "Moet je niet werken?"wilde ik opeens weten. "Heb een week verlof gekregen." Ik knikte. Mooi. Jammer dat we naar zijn lieve oom Faris gingen met zijn vreselijke dochters, maar ach ja, er ging ten minste één trouwen. De rit duurde twee uur voordat we in Nederland aankwamen. Helemaal bezweet, ondanks de douche die ik had genomen, stapte ik de auto uit. Ilyas liep rechtstreeks naar de kofferbak voor onze koffers. Oom Faris zag ik al bij de deur staan met één van zijn liefste glimlachjes. Het was een oude man, met grijze haren en rimpels rond zijn mondhoeken, maar de kuiltjes in zijn wangen deden me hard aan Ilyas denken. Ook had hij altijd die pretoogjes. "Kom verder", zei oom Faris terwijl ik mijn zonnebril afzette. Ergens vroeg ik me af of ik hem een hand moest geven, maar hij knikte alleen, dus omdat hij geen hand aanbood, deed ik dat ook niet. Ilyas begroette hij wel met duizenden kussen en een stevig mannelijke omhelzing. "Lang geleden, je begint oud te worden", hoorde ik Oom Faris tegen Ilyas zeggen. Vanbinnen lachte ik. Zo'n enthousiasme, deed me wel goed. We liepen naar binnen en aangezien de vrouw van Oom Faris overleden was, verwachtte ik haar ook niet te zien. Misschien verwachtte ik haar wel en was ik daarom een beetje teleurgesteld, maar mijn teleurstelling ging weg toen ik Amira zag. Ze leek sprekend op haar moeder. Wat was ze gegroeid tot een schoonheid. Een natuurlijke schoonheid. Ze stond op om mij te begroeten en ik zag een glimlach. Nee, ik verbeelde het me echt niet! Amira glimlachte naar me?? "Zo lang gelede, we hebben jullie gemist", zei ze wat me nog meer verbaasde was de oprechtheid in haar stem. Misschien was ze toch niet zo'n kreng als ik dacht. Ik keek de Marokkaanse woonkamer rond op zoek naar Nadia, maar haar zag ik nergens. "Waar is je zus?"wilde ik weten. Amira schonk me een vermoeid glimlach. "Ze had afgesproken, zei ze", antwoordde Amira. Afgesproken. Ergens betwijfelde ik wel of ze had afgesproken met een vriendin, aangezien Amira er moeilijk bij keek, maar het waren mijn zaken niet, dus liet ik het rusten. "Heb je toevallig koud water?"vroeg Ilyas en Amira stond op om wat water te halen. Oom Faris begon uitbundig een gesprek met Ilyas en even wist ik niet wat ik moest doen. Gelukkig dat Amira snel terug kwam met een fles koud water en een glas. Wat me opviel was de ring rond haar vinger met een gigantische diamant erop. "Mooie ring", fluisterde ik toen ze naast me kwam zitten. "Dank je, zullen we de mannen laten praten en naar boven gaan? Dan kan ik je de verlovingsfoto's laten zien", stelde Amira voor. Ik was verrast door haar aanbod, misschien ook de reden dat ik die niet afwees. Ze hadden een groot huis, boven hadden ze drie slaapkamers en twee badkamers, één boven en de ander beneden. "Mooi huis", zei ik bewonderend. " Niet zo mooi als die van jullie", zei Amira knipogend. Ze haalde een fotoboekje tevoorschijn en knikte met haar hoofd naar me als teken dat ik naast haar moest komen zitten. "Ik heb deze foto's ook op mijn laptop bewaard, maar zo'n fotoboekje is veel leuker", hoorde ik haar zeggen en ik knikte instemmend. Amira zag er prachtig uit op haar verloving, maar niet door de make-up, maar omdat ze er gelukkig uitzag. Zoals nu.